Wie volgt ons nog?

Time flies when you're having fun!
We zitten alweer een goeie twee jaar in Panama en het blog bestaat al sinds november 2009. Ik heb nog steeds heel veel plezier in het schrijven van de wekelijkse verhaaltjes, hoewel het tegenwoordig ook wel eens lastig is om een nieuw onderwerp te verzinnen. In tegenstelling tot het eerste jaar gebeurt er momenteel weinig enerverend. Dat vinden wij niet zo erg want het gaat gewoon lekker z'n gangetje, maar het moge duidelijk zijn dat je over "z'n gangetje" niet echt spectaculair schrijven kan. Bovendien heb ik alle dagelijkse gebeurtenissen in de afgelopen twee jaar wel zo'n beetje beschreven en loop ik dus het risico om in herhalingen te vervallen.

Het bracht ons bij de volgende vraag: wie volgt het blog nog? Te meer omdat we sinds augustus 2011 dankzij het enorme gestuntel van weblog.nl ineens een aantal maanden uit de lucht waren... We hebben toen wel geprobeerd zoveel mogelijk mensen via e-mail te bereiken, maar we kunnen ons voorstellen dat veel mensen ons toen uit het oog zijn verloren.
Natuurlijk weten we van wat familieleden en vrienden dat ze het blog nog regelmatig lezen, maar verder hebben we eigenlijk geen idee. Soms krijgen we vanuit onverwachte hoek ineens een reactie op een verhaaltje en dat is toch altijd weer heel leuk ("Goh, die leest ons blog ook nog, hoe zou het daarmee zijn...").

Dus bij deze een oproepje: Volg je ons blog nog (af en toe), laat het ons weten!
klik hieronder op "reacties" en laat een berichtje achter

Geen tijd

Sinds de dag dat de blokkades werden opgeheven en er weer mensen naar Bocas konden komen, hebben we het druk, druk, druk. We gaan iedere dag met volle boten op pad en moeten zelfs af en toe "nee" verkopen.

Dat brengt ook gelijk weer wat strubbels met zich mee, want juist in deze drukke tijd gaat de motor van de boot kapot. Niet ons eigendom (wij huren de boot) dus geen kostenpost voor ons, maar wel vervelend want de motor moet gemaakt worden en daar hebben we met onze dagelijkse duiken eigenlijk geen tijd voor. Gelukkig is onze bootkapitein vindingrijk en weet hij tijdelijk ergens een ouwe motor te lenen, terwijl de "onze" wordt gerepareerd.
Bijna direct erna gaat het volgende kapot. Dit keer is het de compressor bij de duikshop in Bocas. Ook niet ons eigendom, maar ook weer lastig want alle duikshops moeten nu bij één en dezelfde collega de flessen laten vullen en die kan die hoeveelheid nauwelijks aan.

En dan, als klap op de vuurpijl, begeeft een derde apparaat het: onze printer. Dit keer wél ons eigendom en dus niet alleen vervelend, maar ook een kostenpost. Zoals al eerder gezegd, is de gemiddelde levensduur van elektrische apparaten hier ongeveer een jaar en onze printer is helaas geen uitzondering op die regel. We kochten hem in januari 2011, zo'n handige drie-in-één copier/printer/scanner. De scanner gaf als eerste de geest, zo'n 3 maanden geleden. Op zich niet zo'n probleem; in plaats van beelden scannen, maken we tegenwoordig gewoon een digitale foto om per mail te versturen en dat werkt ook. Sinds een week werkt de printer echter ook niet meer en dat is wel een probleem. We hebben inmiddels, met onze beperkte kennis, alle mogelijke oplossingen al geprobeerd (software opnieuw installeren, nieuwe kabels proberen) maar de printer blijft zwijgen. We moeten dus een nieuwe kopen en daarvoor moeten we naar Changuinola (op het vaste land) maar daar hebben we met al die drukte geen tijd voor! Er zit dus even niets anders op dan te improviseren. Gelukkig kun je hier in Panama nog met een dergelijk excuus aan komen onder het mom van "tja, dit is Panama, hè." We tellen onze zegeningen want vooralsnog doet het kopieergedeelte het nog wel.

O ja, dat zou ik bijna vergeten. Het is hier natuurlijk ook nog Carnaval! Op Bastimentos merken we daar weinig van maar in Bocas zijn er dagelijkse optochten en feesten tot diep in de nacht. Eigenlijk hadden we ons voorgenomen om dit jaar eens een kijkje te nemen en dan wat leuke foto- en video-opnames te maken. Maar ja, geen tijd hè.....

Onder water

Flying Gurnard / Vliegende Poon

Vanmorgen werden we om even voor zes uur wakker doordat het bed zacht heen en weer bewoog. Het was binnen enkele seconden voorbij en wij vroegen ons af of we nu zojuist een aardbeving hadden gevoeld of dat we het ons maar verbeeld hadden. Even googlen dus, en ja hoor, op dat tijdstip was er een aardbeving van 5.8 in ons buurland Costa Rica.

Nurseshark / Verpleegstershaai

Behalve een licht-schuddend bed is de rust in Panama gelukkig weergekeerd. Juist op de dag dat wij een reservering hadden van klanten die uit Costa Rica zouden komen, waarvan wij eigenlijk verwachtten dat die niet zouden komen opdagen, werden de blokkades opgeheven. Het is niet duidelijk of het dispuut ook echt is opgelost, maar de situatie is in ieder geval weer genormaliseerd. Een dag later zijn de winkeltjes weer volledig bevoorraad en wij hebben de afgelopen dagen weer bijna iedere dag gedoken.

Eagleray / Adelaarsrog

De klanten uit Costa Rica (een Nederlands stel) gaan een paar dagen achter elkaar met ons mee en maken leuke foto's. Hier dus een paar foto's van wat we zoal tegenkomen onder water. We maken ook een mooie nachtduik (ik ga ook weer eens mee) maar daar hebben we helaas geen foto's van.

De laatste foto (van de Toadfish - ik weet niet hoe die in het Nederlands heet) zal voor de meeste mensen een zoekplaatje zijn, want deze vissen zijn niet alleen ontzettend "lelijk" maar ook een ster in camouflage.

We hebben nog wel een heel leuk onderwater-filmpje in de aanbieding. Een maandje geleden hadden we namelijk een Duits stelletje dat bij ons de Open Water cursus deed en hij maakte op de laatste dag deze redelijk unieke opname (klik op de link om het filmpje te zien):
Moray / Murene

Onrust

Het rommelt in Panama. Sinds halverwege vorige week zijn een aantal wegen in centraal Panama geblokkeerd door de "indigenas" (inheemse indianen). Reden is een dispuut tussen president Martinelli en de indigenas. De president wil in de provincie Ngöbe Buglé een aantal stuwdammen met waterkracht-centrales bouwen. Maar Ngöbe Buglé is een zogenaamde "comarca", een provincie met zelfbestuur, en de indigenas, de inwoners van Ngöbe Buglé willen die stuwdammen niet. Om hun stem kracht bij te zetten, hebben ze sinds vorige week donderdag de weg tussen Panama City en David geblokkeerd. Dat is een gedeelte van de pan-amerikaanse snelweg, dus je kunt je de chaos wel voorstellen. Er was vorige week zelfs sprake van dat de indigenas een bus met toeristen hadden gegijzeld, maar daar horen we helemaal niets meer over, dus dat zal wel met een sisser zijn afgelopen.

Wat wij vooral merken van dit alles is dat er bijna geen toeristen meer komen, want die stranden allemaal bij de blokkade. Maar wat veel vervelender is, ook vrachtverkeer staat stil, dus hebben we hier geen aanvoer meer van producten! Inmiddels raken de schappen in de supermarkten zowel in Bocas als op Bastimentos al aardig leeg en zijn verse spullen, zoals brood en groente al niet meer te krijgen.

Ondertussen zit de regering van Panama niet stil en gisteren heeft de politie met harde hand de weg tussen Panama City en David schoon geveegd. Helaas hoorden we vanmorgen dat de indigenas de blokkade nu verschoven hebben naar de weg tussen David en Changuinola, wat voor ons betekent dat nu niet alleen de aanvoer vanaf Panama City stilligt, maar ook de aanvoer vanaf Changuinola niet langer kan plaatsvinden. Het wordt er voor ons dus niet echt beter op... Bovendien gaat het gerucht dat de president van plan is om het mobiele netwerk in het hele gebied lam te leggen, zodat de indigenas niet meer kunnen communiceren. Als dat gebeurt, zijn wij dus echt helemaal van de buitenwereld afgesloten want ook ons internet gaat via het mobiele netwerk!

We moeten het maar even afwachten. We bakken tegenwoordig ons eigen brood (echt waar) en rijst en pasta is nog voldoende te krijgen; de maaltijden zullen misschien iets minder gevarieerd worden, maar we houden het nog wel even vol ;o)