Dakdekkers

Sinds het laatste blog is het dan eindelijk mooi weer geworden en dat was maar goed ook want ons dak was aan reparatie toe. De laatste paar regenbuien drupte het namelijk ook in mijn hangmat. Weliswaar niet veel, maar toch... (niet handig als je e-reader nat wordt)
We hadden dus bij deze en gene nagevraagd wie ons dak zou kunnen maken en het antwoord bleek eenduidig: dat doen de indianen. En, zoals dat hier meestal gaat als je een beetje rondvraagt, enkele dagen later staat er een indiaan op de stoep die via-via gehoord heeft dat we een dakdekker nodig hebben en binnen vijf minuten is de deal rond.

De volgende ochtend komt hij in zijn cayuco (een uit een boomstam gehakte kano), volgeladen met palmbladeren, aan peddelen. De palmbladeren zijn allemaal al over de naaf doormidden gesneden en worden op ons dek uitgeladen, waarna er nog eens twee bootladingen volgen.

Samen met zijn helper klimt hij daarna het dak op, zijn helper blijft op het vlakke gedeelte staan en hijzelf klimt naar de nok van het puntdak. Inmiddels is er ook een jochie binnengekomen (ongetwijfeld een zoontje of neefje of ander verwantschap aan één van de mannen) die als "oppertje" fungeert.

Hij reikt de halve palmbladeren aan, aan de man op de eerste verdieping. Vervolgens, als er een hele stapel op het platte dak ligt, bindt de helper ze één voor één aan een touw waarmee de man op de nok ze naar boven hijst. Bij iedere handeling kraakt en zucht het dak vervaarlijk en ik kijk telkens weer angstvallig omhoog, in de verwachting dat er elk moment een indiaan op m'n schoot kan vallen, maar alles gaat goed.

De dakdekker knakt de bladeren halverwege en legt ze dakpansgewijs over de nok van het dak, zodat ze aan beide zijde over de punt hangen. Daarna volgt een tweede laag die ook dakpansgewijs maar in tegengestelde richting wordt neergelegd. Tot slot worden de bladeren met een touw aan het dak vastgeregen. Het is een tijdrovende klus en al met al zijn de mannen ruim vier uur in de brandende zon bezig geweest, maar nu ziet ons dak er weer picobello en regenbestendig uit (of dat ook zo ís, zal de volgende hoosbui ons leren...)

Niks bijzonders

Het is alweer een tijdje geleden dat ik geschreven heb, maar ja soms is er gewoon niets bijzonders te melden. Het regent gelukkig niet zo heel veel meer, maar het weer blijft wisselvallig. Het wordt hoog tijd dat we meer zon krijgen want ik ben inmiddels weer Hollands bleek.

Verder is het druk ("de zaak loopt als een dolle" om met Youp van 't Hek te spreken). De afgelopen week weer alle dagen met duikers op pad geweest en zelfs een paar keer nee moeten verkopen. En de agenda is tot en met begin april al volgeboekt! Volgende week is het Semana Santa (de week voor Pasen) en dat is duidelijk een vakantie-week want al sinds begin januari krijgen we reserveringen voor die periode binnen. Voor ons een nieuwe ervaring om al twee weken vooruit volgeboekt te zijn :o)
Het zullen waarschijnlijk de laatste loodjes zijn, want het hoogseizoen loopt hier tot medio april en de ervaring is dat het na Pasen vrij snel stil valt.

En gisteren hebben we ons laatste avondje thuisbioscoop gehad (tja, als je niet veel te vertellen hebt, ga je maar triviale zaken melden). De films, meegenomen vanuit Nederland op de harde schijf, zijn helaas op. En dat is jammer, want zo af en toe een filmpje kijken is toch wel erg leuk. We moeten dus maar eens gaan kijken of het lukt om een film te downloaden, hoewel ik vrees dat ons Panamese internet daar veel te traag voor is....

Regen, stroomstoring en andere perikelen

De storm is voorbij maar helaas, de regen weet niet van ophouden. Het is iedere dag hetzelfde liedje. 's Morgens als we wakker worden, is het grijs en grauw en miezert het. In de ochtend vallen er een aantal fikse buien maar in de loop van de middag klaart het dan langzaam op en aan het eind van de dag krijgen we zowaar een zonnetje. Al dagenlang denk ik "gelukkig, nu lijkt het toch echt op te klaren". Maar nee hoor, in de nacht begint het weer te hozen en de volgende ochtend is het weer grijs en grauw en miezerig. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik een maandje geleden schreef dat we smeekten om water, terwijl ik nu alleen maar denk "Genoeg! Onze watertanks stromen over....!"
Terug rekenend blijkt dat we al 12 dagen lang alleen maar regen hebben gehad en dat heeft ook zijn weerslag op de toeristen, want die vluchten massaal de eilanden af. Afgelopen week heeft het ons in ieder geval 3 Open Water cursussen gekost omdat de mensen (met slechts een weekje vakantie in het vooruitzicht) op zoek gingen naar de zon. Tja, da's balen maar wel begrijpelijk. Maar ondanks dat krijgen we ook nog steeds nieuwe aanvragen binnen, dus voor volgende week staat er weer een nieuwe Open Water cursus gepland. En nu maar hopen dat het weer wil meewerken.

Verder hebben we de afgelopen week twee keer in het donker gezeten. Het is al een tijdje geleden dat we stroomuitval gehad hadden, dus het kwam nogal onverwachts. De eerste keer zaten we net met vrienden een hapje te eten in een lokaal restaurantje toen het licht uitviel. Toen we in het donker terug naar huis liepen, zagen we bij het supermarktje een typisch tafereel. De supermarkten zijn altijd tot 22.00 uur open, maar zonder licht zijn de eigenaren bang voor diefstal, dus sluiten ze de hekken, maar gaan wel gewoon door met de verkoop. Met als gevolg dat iedereen voor de hekken staat te dringen en te schreeuwen, terwijl de gevraagde artikelen en het vereiste geld door het hek heen van hand wisselen.
Tijdens de tweede stroomstoring waren we gewoon thuis en werd het dus onverwachts een "candle-light cooking & dinner" sessie.

En dan de belasting-perikelen. Of liever gezegd het ontbreken daarvan. Zoals jullie misschien nog weten, hadden we vorig jaar allerlei toestanden met onze belastingaangifte omdat plotseling bleek dat ons bedrijf geen officieel registratienummer had. Dat heeft ons toen maanden gedoe gegeven en een hoop extra kosten (i.v.m. extra accountants en boetes). Maar, zoals toen werd beloofd, de registratie van het bedrijf was dan ook wel helemaal geregeld en de volgende aangifte zou geen problemen meer opleveren. En hoewel ik toen een grote slag om de arm hield, moet het gezegd worden: het klopt!
Begin februari heb ik de boekhouding naar onze accountant in Bocas gebracht en afgelopen week hebben we, keurig op tijd, onze belasting kunnen betalen. Een bedrag dat zonder al die extra kosten en boetes, reuze meeviel.

Storm

In de nacht van zaterdag op zondag worden we rond 3 uur gewekt door een flinke storm. Nu zijn we inmiddels wel gewend aan een regenbui die op het dak klettert, maar dit keer waait er ook een fikse wind die het golfplaten dak van onze badkamer doet klepperen. Veel slapen we die nacht niet meer want de storm neemt alleen maar in kracht toe een tegen de ochtend kunnen we de schade opnemen. Bankjes zijn omgewaaid, decoraties weggewaaid en overal liggen stukken palmblad die van het dak afkomstig zijn. We besluiten onze duikvlag maar naar beneden te halen, want die is al half aan flarden gewaaid.

Zondag overdag neemt de storm niet af; integendeel hij wordt alleen maar erger. De hele dag loeit de wind dwars door ons huis, want zo'n open huis is natuurlijk heerlijk op tropische dagen maar met dit weer heb je de storm dus ín je woonkamer. Het lijkt wel alsof we op een boot zitten: de lampenkappen zwiepen als een gek heen en weer en de hangmatten klapperen horizontaal in de wind. Ook het ijzeren uithangbord (waar nu nog niets op staat maar waar we een keer een duikvlag op willen verven) zwaait vervaarlijk van voor naar achter en kreunt en piept angstaanjagend. De zee, opgestuwd door de wind en het tij, draagt ook zijn steentje bij aan het onheilspellende tafereel. Grote grijze golven slaan met enorm kabaal tegen de bodem van ons huis en doet het op zijn palen schudden. Tot onze schrik waaien er ´s middags ook nog een paar palmbladeren tegelijk van het dak af, maar gelukkig blijft de schade beperkt. Tegen de tijd dat we (mét een extra deken) ons bed induiken, neemt de wind langzaam af en kunnen we, tegen de verwachting in, toch van een goeie nachtrust genieten.

Vanmorgen bij het opstaan is het nog steeds grijs en miezerig, maar de wind is een heel stuk minder. Gelukkig voor Rob want hij moet vandaag weer duiken. (Als door toeval hadden we namelijk gisteren één dagje geen klanten; de week ervoor zijn we alle dagen bezig geweest en ook de komende week staat al volgepland met duiken). Maar het ergste is wel voorbij want in de loop van de dag lijkt het weer iets op te knappen: een waterig zonnetje schittert op het water en er staat een heel bescheiden briesje...