Feria

Het weer is niet om over naar huis te schrijven, maar ik doe het toch. Al ruim twee weken hebben we regen, regen en nog eens regen. En dat is erg jammer want afgelopen weekend was de Feria de Bastimentos. De Feria is een festival van en voor de locals en ondanks de vele enorme hoosbuien loopt het hele dorp uit om de meest uiteenlopende activiteiten te zien.

Vrijdagavond wordt de Koningin van het Festival gekroond en daarna kan het feest beginnen. Op de pier is een groot podium gebouwd waar diverse optredens zullen plaatsvinden en verder staan er op het dok en in het park verschillende standjes met eten en drinken. Zoals altijd is de muziek vrolijk en ritmisch en het is echt onmogelijk voor de mensen hier om stil te blijven staan. De voeten stampen, de heupen wiegen, de handen klappen en het dok verandert in een opzwepende dansende, zingende massa.

De volgende dag geven we, als Bastimentos Clean & Green, ook acte de présence en laten we zien hoe je van lege flessen vuilnisbakken kunt maken.

Die middag zijn er ook bokswedstrijden, georganiseerd door de boksschool in Bocas,

Er is een cayuco-race waar de lokale indianen elkaar bestrijden.

En een optreden van onze eigen Lala, aka Lauren van de Firefly.

Maar het feest is nog niet voorbij want ook zondag is iedereen weer van de partij. Voor de kinderen is er een speelhoek met trampoline, luchtkasteel, suikerspinnen en popcorn, de volwassenen doen zich tegoed bij de eet-en-drink-stalletjes en de nooit afwezige muziek schalt door de enorme speakers.

Natuurlijk is er een tombola en de dag wordt afgesloten met de spectaculaire motorbootraces. Dit is waar iedereen op heeft gewacht.
Het duurt even voordat de race gecoördineerd is, maar als alle boten eindelijk aan dezelfde kant op één lijn liggen, kunnen ze van start. De vlag valt en.... nee, valse start... alle boten keren terug naar de startlijn. Dezelfde exercitie herhaalt zich nog zo'n drie à vier keer maar dan is de race toch echt begonnen. In het park gaan de mensen uit hun dak. Ze roepen, ze gillen, ze lachen en moedigen hun favoriet aan. De bootjes zijn klein en licht en vliegen (bijna letterlijk) over het water. De keerpunten in het circuit zijn het meest spectaculair want degene die,met de hoogste snelheid, de kortste bocht weet te maken, kan zomaar een plaatsje winnen. Het publiek vindt het geweldig en als de finishvlag valt voor de winnaar, gaat er een gigantisch gejuich op.

Maandag keert de rust weer terug. Het feest is voorbij. Dat kan niet gezegd worden van het weer, want het regent nog steeds. Terwijl ik dit schrijf, kijk ik naar het troosteloze uitzicht: zelfs de gieren in de palmboom zitten er moedeloos bij.

PS: De foto's zijn niet allemaal even scherp maar geven hopelijk wel een aardige indruk

Lang leve het internet

Na mijn laatste blog begin april heeft het nog ongeveer een week gerommeld met stroom- en internetstoringen maar daarna lijkt de crisis voorbij. Blijkbaar is de electriciteitsmaatschappij druk aan het werk aan het systeem want af en toe hebben we ineens weer een black-out, maar die duren gelukkig niet meer zo lang.
En er zit verbetering in. Normaal gesproken maalt de maatschappij er niet om, om onaangekondigd de stroom eraf te gooien om aan het systeem te werken, maar vorige week kregen we ineens, bij de boot van Bocas naar Bastimentos, een papiertje in ons handen geduwd met de aankondiging dat er op 7 mei van 07.45 tot 11.45 uur geen stroom zal zijn op Bastimentos in verband met werkzaamheden. Ruim een week vantevoren een aankondiging van gepland werk! Wow, wat een vooruitgang! Of de stroom-uitval zo exact binnen de aangegeven tijd zal vallen, durf ik te betwijfelen, maar het is al een hele stap vooruit.

Officiële aankondiging

Verder is het stilletjes. Hoewel de duikschool op Bastimentos sinds half maart dan eindelijk echt aan de slag is, krijgen we niet de hoeveelheid werk die ze ons beloofd hebben. Rob wordt maar heel af en toe gevraagd en mij blijken ze helemaal niet nodig te hebben. Na dit een paar weken aangekeken te hebben, heeft Roberto hen de wacht aangezegd en is naar een duikschool in Bocas gestapt om daar zijn diensten aan te bieden.
Ongeveer een half jaartje geleden is "The Dutch Pirate" (je weet wel: die duikschool waar we ooit, in 2010, begonnen zijn...) namelijk verkocht aan een Canadees die de naam veranderd heeft naar "Bocas Diving Pirates" en hij kan wel een goeie instructeur gebruiken. Net op tijd want eind april hebben twee(!) andere duikscholen in Bocas hun deuren gesloten en er zijn dus op het moment een hoop instructeurs en divemasters op de arbeidsmarkt. Het zijn blijkbaar enerverende tijden voor de duik-industrie in Bocas...
Hoe dan ook, ondanks dat het hoogseizoen voorbij is en we echt midden in de rustige tijd zitten, gaat Roberto regelmatig uit duiken bij Bocas Diving Pirates, dus we maken ons nog geen zorgen.

Nu we weer (enigszins) gewaarborgd zijn van electriciteit en internet, heb ik gelukkig weer wat meer contact met de familie in Nederland, want dat Wereld-Wijde-Web is toch wel een uitkomst als je ver weg zit.
Ik geniet weer van de berichtjes via mail en Facebook en van de foto's en videootjes van mijn achternichtje die mijn zus of nichtje me sturen.
En natuurlijk van Skype. Het is heerlijk om weer eens uitgebreid bij te kletsen met iedereen en vooral om ze weer eens te zien.
Laatst skypte ik mijn zus en toen ze in beeld kwam, zag ik dat ze mijn achternichtje op schoot had. Het was maandag en dan is mijn zus oppas-oma (ik bel dus vaak op maandag in de hoop een glimp van die kleine op te vangen ;) )

De volgende generatie

Als ze geluid hoort en iets op het scherm ziet, zegt de kleine meid: "Youtube", in de verwachting dat ze kinderliedjes gaan beluisteren. Ze spreekt het uit als "Joetoep"... ze is tweeënhalf.
Oma legt uit haar dat ze nu niet gaan zingen maar met tante Debby gaan praten (oké, officieel ben ik haar oudtante, maar tante klinkt al oud genoeg). De kleine meid kijkt verbaasd naar het scherm en hoewel ze normaal gesproken al lekker kan babbelen, is ze ongewoon stil. Ze vindt het maar vreemd dat ze tegen de computer kan praten en dat die computer dan ook nog wat terug zegt...

Maar niet alleen voor (familie)contact is het internet handig, want pas als je het een tijdje moet missen, merk je hoeveel gebruik je ervan maakt.
Zo zij we erg blij dat we weer kunnen downloaden want de voorraad films en series voor onze televisie-avondjes begon al aardig op te raken. Toegegeven, downloads gaan hier nooit snel (het kost vaak dagen voordat we een serie hebben gedownload) maar het wérkt in ieder geval weer.
En we kunnen weer naar BVN kijken (ik heb dit keer de hele uitzending van Koningsdag kunnen zien).
En allerlei handige weetjes nazoeken.
En spelletjes spelen.
En kijken naar Uitzending Gemist
En naar Joetoep....