Bastimentos Day

Afgelopen woensdag (23 november) was het "Bastimentos Day". Dé feestdag van het eiland. Wat er nu precies gevierd wordt is niet helemaal duidelijk, maar het meest aannemelijke verhaal is dat Columbus op 23 november 1502 Bastimentos "ontdekte". Volgens de overlevering zette hij op 16 november 1502 voet aan wal op het eiland Colon (Columbus in het Spaans) en een week later dus op Bastimentos. Of dit authentiek is aan de geschiedenis is niet bekend, maar 23 november is reden voor een feestje op Bastimentos!

Rond half 11 verzamelen zich allerlei hoogwaardigheidsbekleders op een podium. We beginnen met een zegening door de lokale pastoor Roberto (ja ook al...) Daarna wordt het volkslied gespeeld waarbij iedereen de petjes, hoeden en andere hoofddeksels keurig afzet. Daarna volgt de plechtige eed op Vlag, Vaderland en Grondwet. En dan moet er gespeecht worden. Een lange reeks van sprekers, van de burgemeester en politiecommandant  tot en met de dokter en de schoolhoofden, allemaal mogen ze hun zegje doen. Ruim drie kwartier later begint dan eindelijk de parade. De hoogwaardigheidsbekleders gaan met de band van de bomberos (brandweer) voorop en daarachter volgen alle schoolkinderen, elk in hun eigen uniform. Iedere school heeft ook zijn eigen (drum)band met marionetten en elke band speelt z'n eigen deuntje. De rest van het dorp loopt in hun zondagse pak natuurlijk ook mee. Het is een kakofonie van muziek en kleur! Voor een impressie, zie het volgende filmpje:

Bastimentos Day 2011

Nadat de parade twee keer het hele dorp (één straat van 800 meter) is doorgegaan, gaat het feest echt van start. Uit iedere bar en huis schalt de gezellige Caribische muziek en overal wordt tot ver in de avond feestgevierd.

Veel gebeurd

Tja dit blog gaat over ons leven en soms gebeuren daarin veel dingen tegelijk, niet alleen leuke maar ook erge dingen en dan kan het gebeuren dat een verhaal leuk begint maar triest eindigt....

Onze kleine vakantie in Costa Rica was leuk. We hebben lekker door Puerto Viejo gestruind, ik heb mezelf op een zonnig jurkje getrakteerd en we hebben iedere avond heerlijk getafeld in verschillende restaurantjes (japans, italiaans en "fusion"). Natuurlijk stootte ik de eerste avond alweer mijn teen dus het brekebeentje liep weer met een wondje rond. Op zich niets ernstigs maar in dit vochtige klimaat willen wondjes niet zo snel helen en je moet altijd uitkijken voor infectie in zo'n stoffige omgeving.

Donderdag hebben we een jungle-tocht gemaakt. Met een gids (een Duitse vent die al 17 jaar in Costa Rica woont) en nog één andere klant gaan we in Manzanillo het oerwoud in. De Duitser weet ontzettend veel van de bomen, planten, bloemen, vogels, insecten en andere dieren die we tegen komen. Iedere twee meter stopt hij bij een volgende plant om te laten voelen, zien en ruiken en te vertellen wat de medicinale kracht ervan is. We zien brulapen (zie foto, zoals altijd een zoekplaatje), vogels, vlinders, spinnen (zie foto), mieren en giftige slangen (zie foto). We ruiken én proeven vruchten, pitten, bloemen en bladeren. Geloof het of niet maar we eten zelfs termieten. De tocht duurt de hele dag, van 's morgens 9 uur tot 's middags 5 uur en is ontzettend interessant.

Helaas doet de 8 uur lopen met sokken en wandelschoenen geen goed aan het wondje op mijn teen. Te meer omdat we ook nog twee keer op blote voeten door kniediep water hebben moeten waden. Maar daar weet onze gids wel iets voor. Hij snijdt de stengel af van een palm (vraag me niet welk soort, het enige wat ik onthouden heb is dat het de enige palmsoort is die bladeren heeft die 360 graden in het rond groeien) en geeft die aan ons mee. Van het sap zou de wond sneller moeten genezen. In het hostel teruggekomen maak ik de wond, die inderdaad weer helemaal open en week is, eerst goed schoon.

Daarna snijden we, op instructie van de gids, de stengel overdwars open en "wringen 'm uit". Er komt een kleurloos sap vrij wat ik op de wond smeer. Voor ons westerlingen toch wel een vreemde gewaarwording om zoiets te doen, maar het heeft zeker niet geschaad want de volgende dag zit er al een mooie korst op!

Na deze leuke paar dagen, krijgen we zaterdag op de terugweg een kleine domper. Op de heenweg had ik nl. in Changuinola een uitstrijkje laten maken en op de terugweg moesten we daar de uitslag van ophalen. Er blijkt een kleine afwijking te zijn en we worden geadviseerd om een afspraak te maken met een gynaecoloog voor een biopsie. Dat is natuurlijk even schrikken. Maar eenmaal thuisgekomen hebben we op het internet opgezocht wat er nu precies op het uitslagformulier stond en het blijkt een soort virus te zijn die in de meeste gevallen onschuldig is en heel vaak zelfs vanzelf weer verdwijnt. Er bestaat echter een variant die in een veel later stadium (10 tot 15 jaar) zou kunnen uitgroeien tot kanker. De biopsie is natuurlijk bedoeld om vast te stellen welke variant ik heb. Het hoeft dus niet zo ernstig te zijn...

Het allerslechtste nieuws krijgen we pas als we thuis zijn, via e-mail. De zoon (33 jaar oud) van één van onze beste vrienden is een paar weken geleden geopereerd aan een hersentumor en gisteren kregen we te horen dat het kwaadaardig en snelgroeiend is. Ze gaan proberen met chemo en bestraling de restanten van de tumor onder controle te houden, maar als de behandeling niet aanslaat is er niets meer te doen... Dit zijn van die berichten die je als mens gewoon niet kan bevatten en je heel erg machteloos kwaad maken!

Even weg

Vandaag exact een jaar geleden hield ons bestaan als hostel-houders op. Toen vertrokken we voor een paar weken naar Nederland, nu staan we op het punt om een paar dagen naar Costa Rica te gaan. "Verplichte vakantie" want ons visum moet vernieuwd worden, en daarvoor moet je minimaal 72 uur in het buitenland verblijven. Dit keer toch wel leuk, want we kunnen nu sámen op visa-run. Onze laatste visa-run naar Costa Rica (vorige jaar juni - zie archief 2010) moesten we allebei apart omdat er iemand in het hostel moest blijven. Dus we gaan er een leuke mini-vakantie van maken. Morgen (woensdag 16 november) vertrekken we en dan komen we zaterdag 19 november in de middag weer terug. Onderweg komen we door het stadje Changuinola dus zullen we op de terugweg gelijk de kans waarnemen om te shoppen voor zaken die we hier niet kunnen krijgen.

Verder gaat het hier z'n gebruikelijke gangetje. Sinds half oktober is het weer hier omgeslagen. Na een paar maanden van extreem droog en warm weer, hebben we nu zeer regelmatig fikse en lange regenbuien. Het meeste valt gelukkig in de avond en nacht dus we hebben er weinig last van en we zijn er ook wel blij mee want er is nu in ieder geval weer voldoende water in het dorp beschikbaar. De seizoenswisseling is overigens logisch want ook hier is de winter in aantocht. We zitten tenslotte nog steeds op het noordelijk halfrond, weliswaar slechts 9 graden boven de evenaar, maar toch. We merken het toch aan de stand van de zon, die iets lager is en een beetje eerder ondergaat en aan de wat koelere temperatuur - niet dat we bang hoeven te zijn voor sneeuw of ijs, want het is nog altijd zo'n 28 tot 30 graden ;o) - En we merken het dus aan meer regen.
En hoewel we hier meestal wel gewapend met een paraplu op pad gaan, hopen we natuurlijk (als echte Hollanders) dat het de komende dagen in Costa Rica lekker en droog weer is!

Nieuw blog!

Het wil met ons oude blog nog steeds voor geen meter lukken. Aangezien we de laatste tijd van weblog.nl helemaal geen informatie meer krijgen, zijn we op zoek gegaan naar forums met lotgenoten. Uit alle verhalen blijkt dat het één grote puinhoop is bij Sanoma (de uitgeverij van het weblog) en het vertrouwen dat het ooit nog eens goed zal komen is bij ons, evenals bij zoveel andere gedupeerden, volledig verdwenen. We hebben WEBlog.nl inmiddels omgedoopt tot WEGlog.nl!

Enige alternatief was dus een nieuwe, goeie blogsite zoeken en die hebben we gelukkig gevonden bij blogspot.com. We hebben de naam ook maar direct veranderd naar een wat toepasselijker variant, en vanaf heden kan iedereen ons dus weer volgen op "robendebinpanama.blogspot.com".

Ondanks het feit dat weblog.nl altijd beloofd heeft dat er bij de migratie geen problemen zouden optreden, heb ik in juli (dus vlak voordat de weblog off-line is gegaan) besloten om mijn bestaande blog te kopiëren in een Word-bestand. Dat blijkt dus een heel slimme zet, want nu heb ik alle oude teksten in dit blog kunnen importeren, zodat ons verhaal weer compleet is. Voor het leesgemak heb ik het oude blog in 3 berichten onderverdeeld: "november 2009" (archief vanaf november 2009), "januari 2010" (archief 2010) en "januari 2011" (archief 2011 tot heden). Tevens heb ik deze archieven in chronologische volgorde geplaatst (van januari tot december). We moeten er nog wel een beetje aan werken want de lay-out is niet optimaal en we moeten kijken of we de foto's en de links naar de filmpjes er weer in kunnen zetten, maar voorlopig zijn we alweer heel erg blij dat we weer on-line zijn.

Dus vanaf nu weer wekelijkse updates op dit blog. En mochten jullie het prettig vinden om de verhaaltjes via e-mail te ontvangen, ook daar heeft dit blog een mogelijkheid voor. Rechts bovenin staat een knop "volg dit blog per email", als je daaronder je e-mail adres invult en op "submit" klikt dan krijg je (als het goed is) onze updates automatisch in je mail.