Muizenjacht

We hebben sinds een paar maanden ongenode gasten.  Ergens in september tijdens een nachtelijke sanitaire stop hoorde ik geritsel in onze kledingkast en toen ik het licht aan deed stond ik oog en oog met een schattige bruin-grijze muis.  Die ontdekking verklaarde ook direct het vreemde getrippel dat we de nachten daarvoor af en toe bovenop ons plafond hadden gehoord. Nou ben ik niet bang van muizen, maar het vervelende is dat ze ook op zoek gaan naar eten en in ons kleine huis hadden ze de keuken al vrij snel in de smiezen. Het zal een hele teleurstelling voor ze geweest zijn, want alle etenswaar ligt bij ons óf in de koelkast óf in een grote afgesloten plastic box. In dit tropische klimaat met al zijn insecten wil je namelijk toch geen eten laten rondslingeren. Maar ja, bij gebrek aan voedsel knagen de muizen op alles wat los en vast zit. Van de plastic doppen van de azijn- en sojasausfles tot en met de kaarsen aan toe. Dus maatregelen moesten er genomen worden. Eerst hebben we gifkorreltjes neergelegd en hoewel die wel langzaamaan verdwenen, vonden we nooit een dooie muis. Dan maar de klassieke muizenvalletjes met een stukje kaas proberen. In eerste instantie leken onze muizen daar te slim voor. Iedere ochtend waren de stukjes kaas verdwenen, de muizenvallen dichtgeklapt, maar geen muis te bekennen. Eén keer hadden we geluk (of de muis pech) en vonden we ’s ochtends een dode muis met z’n snuitje nog vast in de val. Diezelfde dag kwamen we ’s middags thuis en signaleerden we een vreemde lucht. Nadat we de hele keuken overhoop gehaald hadden en ook de koelkast van de muur getrokken hadden, vonden we een muizenlijkje op een richeltje aan de achterkant van de koelkast. Het leek er heel even op dat we de muizenjacht gingen winnen, maar helaas, sindsdien hebben we geen muis meer gevangen. Inmiddels hebben we een derde, moderner, wapen in de strijd gegooid, een karton met een plaklaag erop waar de muis dan op blijft plakken (wordt hier officieel als muizenval verkocht). Maar ook die truc schijnen ze al te kennen, want ondanks het lokvoer wat we er in de buurt leggen, is er nog geen muis op blijven plakken. Wél heel veel andere dieren overigens, van allerlei insecten tot zelfs een keer een gekko (ja, zielig hè). Maar inventief als we zijn, hebben we weer een nieuwe val geprepareerd: het plak-karton in een pan gelegd met wat lokvoer. Als ze in de pan klimmen, móeten ze op de plaklaag terecht komen, zou je denken. Vreemd genoeg hebben we, sinds dat we deze val geplaatst hebben, geen muizen-activiteit meer gehoord of gezien. Geen nachtelijk getrippel meer en geen aangeknaagd lokvoer. Misschien was deze laatste val voor de muizen de druppel en zijn ze vertrokken naar gastvrijere oorden...?