Vakantie

Nog een paar weekjes en dan vertrekken we (op 19 april) naar Nederland waar we een goeie 3 weken vakantie hebben. Hoewel vakantie... de ervaring heeft inmiddels geleerd dat als je in het buitenland woont, het tijdelijk verblijf in Nederland altijd volgepland is met zakelijke aangelegenheden en privé-afspraken. En vooral de zakelijke aangelegenheden vergen de nodige voorbereiding. Zo moet mijn credit card (vervroegd) verlengd worden dus heb ik geprobeerd om dat via e-mail te regelen. Helaas, dat gaat alleen telefonisch dus moet ik, ongeveer een week voordat we vertrekken, met de ING bellen om dit te regelen zodat de credit card kan arriveren in de periode dat we in Nederland zijn.
Verder moet Roberto een nieuw paspoort aanvragen en aangezien we in Panama geen Nederlandse ambassade hebben, leek het ons beter om dat ook maar tijdens ons verblijf in Nederland te doen. We hadden al uitgezocht dat we, bij gebrek aan een woongemeente, het paspoort bij een speciale afdeling bij de gemeente Den Haag moeten aanvragen. Ook daar blijkt het onmogelijk om informatie via e-mail te verkrijgen en worden we naar een speciaal telefoonnummer verwezen. Gezien het tijdsverschil van 7 uur en de kantooruren van de gemeente is dat een hele uitdaging, zeker aangezien het speciale telefoonnummer vanuit het buitenland niet werkt. Gelukkig heb ik een behulpzame zus die, ondanks haar eigen drukke leventje, wel even voor ons wil bellen. Geen probleem, afspraak gemaakt, de heer van Heijningen moet er wel voor zorgen dat hij een bewijs van zijn Nederlandse nationaliteit bij zich heeft. Nou da's makkelijk, hij heeft zijn nog geldige paspoort uiteraard toch bij zich. Eh... nee, dat blijkt dus onvoldoende bewijs. Aangezien hij al een tijdje in het buitenland woont, zou het namelijk kunnen dat hij inmiddels een andere nationaliteit heeft aangenomen... Hij moet een verklaring hebben van een Nederlandse ambassade (niet ouder dan 2 weken) dat hij de Nederlandse nationaliteit heeft. Dat betekent dat hij vlak voor de reis naar Nederland nog "even" naar San José (Costa Rica) moet om daar bij de ambassade zo'n verklaring af te halen. En op basis waarvan maakt de ambassade die verklaring dan? Waarschijnlijk op basis van zijn huidige paspoort... (iets anders kunnen we echt niet bedenken). Zuslief belt dus nog maar eens terug naar de gemeente Den Haag en na wat discussie, komen ze tot de conclusie dat de stempels in het paspoort  (de toeristenvisa) die we verzameld hebben tijdens onze halfjaarlijkse uitstapjes naar Costa Rica (en soms Nederland), voldoende bewijs zouden moeten zijn dat Roberto geen andere nationaliteit heeft en nog steeds oer-hollands is. We zijn benieuwd....

Overigens hoeven we deze keer de duikschool niet te sluiten als we naar Nederland gaan. Michel, een PADI Course Director, en zijn vrouw die sinds een jaar in Bocas wonen, willen het tijdens onze afwezigheid wel voor ons waarnemen, dus daar zijn we heel blij mee!

Rest ons niets anders dan ons voor te bereiden én te verheugen op onze Hollandse vakantie, want we kijken er erg naar uit om de familie weer te zien (vooral mijn vader, want die is inmiddels ernstig ziek en zit sinds een aantal maanden in een verpleegtehuis) en zoveel mogelijk de vrienden op te zoeken. En een aantal zakelijke dingen te regelen natuurlijk...

Changuinola

We moesten afgelopen zaterdag naar Changuinola voor de nacontrole bij de gynaecoloog. Het is al weken behoorlijk slecht weer en ook zaterdag was geen uitzondering dus in de vroege ochtend ondernemen we in de stromende regen de lange reis (bootje, boot, bus) naar Changuinola en om 9 uur zitten we bij de arts. Het inwendige onderzoek was goed (de cyste was goed weggehaald) maar het uitstrijkje wees uit dat het virus er nog steeds zit. Vorige keer was al met de biopsie bepaald dat het om een onschuldige variant ging en de arts meldde dat een dergelijk virus meestal binnen twee jaar vanzelf verdwijnt. Desondanks heb ik toch een zalf meegekregen om het virus tegen te gaan en over een half jaar moeten we weer terugkomen voor een volgende controle (afwachten dus maar weer).

Altijd tegen de tijd dat we weten dat we naar Changuinola gaan, hebben we een hele waslijst aan zaken die we op de eilanden niet kunnen krijgen en vanuit Changuinola mee moeten nemen. Dus ook deze zaterdag lopen we de druilerige hoofdstraat een paar keer op en neer om alles  te vinden (in de zon is Changuinola al geen gezellig stadje, maar in de regen wordt het helemaal troosteloos). We moesten o.a. een nieuwe printer hebben want de onze was kapot (koud een jaar oud, weet je nog), maar die wilden we pas op het laatst kopen in verband met het gesjouw. Dat was ons bijna funest geworden, want we hadden een aanbieding gevonden, maar toen we aan het eind van de dag terug gingen om die te kopen, waren ze al bijna helemaal uitverkocht, op één na gelukkig, die we toen maar heel snel ingepinseld hebben.
We zijn blij als we aan het eind van de middag bepakt en bezakt weer thuis zijn; het dagje "grote stad" zit er gelukkig weer voor een tijdje op!

Verder is het ineens weer heel stil en rustig met duikers, want zoals gezegd is het al weken slecht weer met vooral 's nachts ongelooflijk veel regen (op sommige dagen moeten de kaplaarzen alweer aan) en dat jaagt de toeristen helaas vroegtijdig naar andere oorden...

Woelig weekje

We hebben de afgelopen week in het hostel gewerkt want Tom en Ina hadden een weekje vakantie. Nou hebben we in 2010 ruim 8 maanden in het hostel gewerkt dus het werk is routine, maar gecombineerd met de duikschool is het soms een nogal hectische toestand, zeker in het hoogseizoen. Met name de ochtenden kunnen chaotisch zijn, als er hotelgasten vertrekken of juist arriveren (met de beroemde nachtbus uit Panama City), andere hotelgasten vragen hebben over tours of snorkelspullen willen huren en iedereen ondertussen ook nog graag wil ontbijten. Tussendoor ontvangen we onze duikgasten, laten ze de noodzakelijke documenten invullen en daarna "aankleden" (wetsuits, jackets en vinnen passen), terwijl Roberto de duikspullen op het dek klaar zet. Op het laatste moment moet de hond dan nog even worden uitgelaten, want als Roberto straks weg is en ik alleen in het hostel zit, kan ik niet met haar naar buiten. En dan, rond een uur of 11, is Roberto vertrokken met zijn duikers en zijn alle hotelgasten op weg met een tour of naar het strand en zit ik ineens in m'n eentje in het hostel.... (rúst!) Tegen de tijd dat Roberto terugkomt met zijn duikers, komen ook de eerste gasten weer van het strand of arriveren er nieuwe hotelgasten en is het weer even een drukte van belang.

Verder krijgen we woensdag een belletje van de "bekende van een bekende" die in Panama City één en ander voor ons zou regelen in verband met ons NIT nummer. Hij was in Bocas en Roberto moest nú komen om iets aan te vragen en te tekenen. Gelukkig was Roberto die dag toevallig niet aan het duiken, dus hij graait wat spullen bij elkaar en staat al op het dek om een bootje te nemen als de man weer opbelt. Nog niet komen, want er moet toch eerst nog iets geannuleerd worden in Panama City en de man heeft zijn collega aldaar opdracht gegeven om dat direct te doen, dus Roberto moet even afwachten. Om half 4 volgt er weer een belletje dat Rob echt direct moet komen want het document kan nu aangevraagd en ondertekend worden en de instantie waar dat gebeuren moet sluit om 4 uur! Goed, Roberto redt het allemaal precies en dan melden ze doodleuk dat het document vóór aanstaande maandag in Changuinola moet zijn. Dát lukt ons dus nooit, want Roberto heeft de komende dagen duikers en dan kan ik niet weg want er moet iemand in het hostel zijn.... Maar dan zegt de medewerkster van de instantie dat zij de volgende dag toch naar Changuinola moet en dat zij het wel even wil afgeven. Lang leve de behulpzame mensen!

Het weekje eindigt letterlijk met een knal. Vrijdagmiddag lig ik in de hangmat een boek te lezen en zit Roberto (al terug van het duiken) in de duikschool achter de computer als we een enorm gekraak horen gevolgd door stromend water. Het was de hele week al onstuimig weer geweest met regen en wind en een woelige zee met hoog water en enorme golven die onder het hostel door rollen en tegen de waterkant kapot slaan. Eén van die golven had nu een paar pijpleidingen die onder het hostel bevestigd zijn kapot geslagen met als gevolg dat er op verschillende plekken water wegliep. Ervaren als we hier inmiddels mee zijn, proberen we het water van het eiland af te sluiten (wat slechts gedeeltelijk lukt) en gaan we op zoek naar Oskie, onze "watermanager". Die staat tien minuten later tot aan z'n nek in het water onder het huis en neemt de schade op: er is zowel een pijp van de waterleiding als een pijp van het septic systeem kapot. Oskie haalt wat reserve-materiaal en gereedschap en een uurtje later is het alweer gefikst. Lang leve de behulpzame mensen!

Zaterdag komen Tom en Ina aan het eind van de middag weer terug en nemen het beheer van het hostel weer over. Wij pakken ons boeltje en trakteren onszelf op een hapje eten bij Ca'Venice. Het restaurant staat ook over het water en terwijl we genieten van een glaasje wijn en een lekkere pizza, rollen de nog altijd heftige golven onder het terras door en spoelen als het ware de laatste resten van dit woelige weekje weg.

Belastingperikelen

Eind januari schreef ik dat we onze boekhouding naar de accountant hadden gebracht in verband met het opstellen van de officiële cijfers en de opgave aan de belasting. We hadden toen al zo'n voorgevoel dat dat hoofdstuk nog wel een staartje zou krijgen. En jawel, afgelopen week kregen we een telefoontje van de accountant. De boeken en bonnen waren allemaal prima in orde (tot zover dus geslaagd) maar toen de accountant bij de overheid de aangifte wilde indienen, bleek dat ons bedrijf officieel niet bestaat!

Hoe het mogelijk is? We hebben geen idee.
Toen we december 2010 met ons bedrijfje begonnen, hebben we ons goed geïnformeerd en alle nodige stappen ondernomen. Allereerst hebben we ons laten registreren bij één of andere overheidsinstantie zodat we toestemming kregen om een bedrijfje op te richten. Daarna konden we het bedrijf zelf oprichten met de zogenaamde "Aviso de Operacion". Tot slot moesten we ons laten registreren bij de gemeente Bocas del Toro, om ons in staat te stellen iedere maand de gemeentelijke belasting te betalen. Uiteraard hoorde bij iedere stap weer een betaling, daar ontkom je ook hier niet aan, maar verder liep het hele proces vlotjes.
Naar nu blijkt, wordt er bij dit proces automatisch ook een NIT nummer aangevraagd bij de overheid cq belastingdienst. Inmiddels zijn we erachter dat voor ons dat nummer wel is aangevraagd, maar dat deze nooit volledig verwerkt is; het nummer is bij de belastingdienst nog steeds "pending" oftewel "hangende". En zoals dat bij overheidsinstanties over de hele wereld gaat, zegt de Panamese belastingdienst: "Geen NIT nummer, geen bedrijf. Geen bedrijf, geen aangifte!"

En dus kunnen we geen belasting betalen. Klinkt leuk, maar is natuurlijk niet slim, dus op dit moment zijn we met behulp van de accountant en diverse officiële instanties (en vooral "bekenden van bekenden" bij die officiële instanties) aan het proberen om dat NIT nummer alsnog geactiveerd te krijgen, zodat we als keurig, bestaand bedrijf onze belasting kunnen betalen.
Wordt waarschijnlijk nog wel vervolgd...