Woelig weekje

We hebben de afgelopen week in het hostel gewerkt want Tom en Ina hadden een weekje vakantie. Nou hebben we in 2010 ruim 8 maanden in het hostel gewerkt dus het werk is routine, maar gecombineerd met de duikschool is het soms een nogal hectische toestand, zeker in het hoogseizoen. Met name de ochtenden kunnen chaotisch zijn, als er hotelgasten vertrekken of juist arriveren (met de beroemde nachtbus uit Panama City), andere hotelgasten vragen hebben over tours of snorkelspullen willen huren en iedereen ondertussen ook nog graag wil ontbijten. Tussendoor ontvangen we onze duikgasten, laten ze de noodzakelijke documenten invullen en daarna "aankleden" (wetsuits, jackets en vinnen passen), terwijl Roberto de duikspullen op het dek klaar zet. Op het laatste moment moet de hond dan nog even worden uitgelaten, want als Roberto straks weg is en ik alleen in het hostel zit, kan ik niet met haar naar buiten. En dan, rond een uur of 11, is Roberto vertrokken met zijn duikers en zijn alle hotelgasten op weg met een tour of naar het strand en zit ik ineens in m'n eentje in het hostel.... (rúst!) Tegen de tijd dat Roberto terugkomt met zijn duikers, komen ook de eerste gasten weer van het strand of arriveren er nieuwe hotelgasten en is het weer even een drukte van belang.

Verder krijgen we woensdag een belletje van de "bekende van een bekende" die in Panama City één en ander voor ons zou regelen in verband met ons NIT nummer. Hij was in Bocas en Roberto moest nú komen om iets aan te vragen en te tekenen. Gelukkig was Roberto die dag toevallig niet aan het duiken, dus hij graait wat spullen bij elkaar en staat al op het dek om een bootje te nemen als de man weer opbelt. Nog niet komen, want er moet toch eerst nog iets geannuleerd worden in Panama City en de man heeft zijn collega aldaar opdracht gegeven om dat direct te doen, dus Roberto moet even afwachten. Om half 4 volgt er weer een belletje dat Rob echt direct moet komen want het document kan nu aangevraagd en ondertekend worden en de instantie waar dat gebeuren moet sluit om 4 uur! Goed, Roberto redt het allemaal precies en dan melden ze doodleuk dat het document vóór aanstaande maandag in Changuinola moet zijn. Dát lukt ons dus nooit, want Roberto heeft de komende dagen duikers en dan kan ik niet weg want er moet iemand in het hostel zijn.... Maar dan zegt de medewerkster van de instantie dat zij de volgende dag toch naar Changuinola moet en dat zij het wel even wil afgeven. Lang leve de behulpzame mensen!

Het weekje eindigt letterlijk met een knal. Vrijdagmiddag lig ik in de hangmat een boek te lezen en zit Roberto (al terug van het duiken) in de duikschool achter de computer als we een enorm gekraak horen gevolgd door stromend water. Het was de hele week al onstuimig weer geweest met regen en wind en een woelige zee met hoog water en enorme golven die onder het hostel door rollen en tegen de waterkant kapot slaan. Eén van die golven had nu een paar pijpleidingen die onder het hostel bevestigd zijn kapot geslagen met als gevolg dat er op verschillende plekken water wegliep. Ervaren als we hier inmiddels mee zijn, proberen we het water van het eiland af te sluiten (wat slechts gedeeltelijk lukt) en gaan we op zoek naar Oskie, onze "watermanager". Die staat tien minuten later tot aan z'n nek in het water onder het huis en neemt de schade op: er is zowel een pijp van de waterleiding als een pijp van het septic systeem kapot. Oskie haalt wat reserve-materiaal en gereedschap en een uurtje later is het alweer gefikst. Lang leve de behulpzame mensen!

Zaterdag komen Tom en Ina aan het eind van de middag weer terug en nemen het beheer van het hostel weer over. Wij pakken ons boeltje en trakteren onszelf op een hapje eten bij Ca'Venice. Het restaurant staat ook over het water en terwijl we genieten van een glaasje wijn en een lekkere pizza, rollen de nog altijd heftige golven onder het terras door en spoelen als het ware de laatste resten van dit woelige weekje weg.