Dagelijks leven

Oké, op verzoek van de lezer: schrijven over het dagelijks leven... en dat vind ik nu juist zo lastig, omdat het voor ons inmiddels al zo gewoon is.

Beginnen dan maar met de kwaliteit van het wc-papier? Die is niet bijzonder goed en daarbij is wc-papier nog duur ook. Net zoals alle levensmiddelen en dagelijkse benodigdheden hier trouwens. We zitten nu eenmaal op een eiland en alles moet met boten aangevoerd worden. We hebben in het dorp drie kleine winkeltjes die de basisbehoeften verkopen, maar je moet wel flexibel zijn met je boodschappenlijstje en kunnen improviseren met je recepten want ze hebben lang niet altijd alles op voorraad.
Maar na ruim drie jaar weten we wel, wát, we, wáár, wánneer, waarschíjnlijk kunnen kopen. Zo komt verse groente en fruit altijd op dinsdag met de veerboot vanaf het vasteland naar Colón, wat betekent dat wij op dinsdag aan het eind van de middag op Bastimentos voor groente en fruit kunnen shoppen.

Er worden ook veel dingen zelf door de mensen gemaakt. Onze oude buurvrouw (waar we eerst woonden, aan de rand van het oerwoud) heeft een klein bakkerijtje en bakt dagelijks broodjes. Maar ze bakt maar één soort tegelijk, dus de ene keer kun je kokosbroodjes ("Jonny-bread") bij haar kopen en de andere keer zoete broodjes ("Bons").

Overigens, Jonny-bread is een verbastering van "journey-bread". Het zijn soort pita-broodjes, die de mensen vroeger maakten om mee te nemen als ze op reis gingen. Ze worden gemaakt met geraspte kokos, vandaar dat ze ook wel cocosbread genoemd worden.

Maar terug naar de zelf gemaakte dingen. Onze bootkapitein heeft een stuk land met wat geiten, koeien en varkens en af en toe slacht hij een dier. Gedeeltelijk voor eigen gebruik en de rest verkoopt hij in het dorp. Wij kopen altijd de lever van hem en die is me toch lekker... Verser kan echt niet!
En vorige week kwam de zus van de bootkapitein met zelfgemaakte kokosolie en daar hebben we ook een fles van gekocht. Heerlijk om bijvoorbeeld pannenkoeken in te bakken...
Soms bakken we ook ons eigen brood (nee, niet met een broodbakmachine maar gewoon met bloem, melk, gist en een bakblik). Af en toe uit noodzaak omdat er in de winkel geen brood te krijgen is, maar ook omdat het gewoon lekker is.

Het is dus niet zozeer "eten wat de pot schaft" maar meer "eten wat de winkel of het dorp verschaft".

En zo heb ik toch weer een verhaaltje en realiseer ik me dat ik het eigenlijk alleen nog maar over de dagelijkse boodschappen heb gehad! Wordt dus vervolgd... ;-)