Door-de-weekse dag

Het was gisteren een gewone door-de-weekse dinsdag. Na twee cursussen achter elkaar gedraaid te hebben, hadden we weer eens een dagje vrij. We hebben ons weekend dus een beetje doorgeschoven en hebben lekker uitgeslapen. Uitslapen, dat wil zeggen tot een uur of acht, want daarna ben je klaar wakker. Het ritme hier ligt anders dan in Nederland en normaal gesproken zijn we rond half zeven altijd wel wakker, dus als je dan eens tot acht uur op je bed ligt, dan voelt dat als heerlijk uitslapen.
We ontbijten met een lekker Johnny broodje en rond een uur of tien komt Roberto, onze bootkapitein, langs met zijn gereedschapskist. Er moet namelijk weer het één en ander geklust worden. Onze wegwijzer in het dorp van een nieuwe paal voorzien, een paar losse planken op het dek vast-timmeren en de watertank repareren. Dat laatste zou vorige week al gebeurd moeten zijn, maar toen regende het en tja, als het regent dan gebeurt er hier niets...
Roberto vertelt ons dat Gerald die dag jarig is. Gerald is een kras baasje dat halverwege het dorp woont. Toen de duikschool nog in Tio Tom zat, liepen we iedere ochtend en middag bij hem langs en altijd werden we enthousiast door Gerald gegroet, meestal gepaard gaand met een blik op de lucht en zijn interpretatie van de weersverwachting van die dag. Af en toe wenkte hij ons om te komen en dan kregen we een paar bananen of papaya's uit zijn tuin. Maar sinds we op onze nieuwe locatie zitten, lopen we niet meer bij hem langs en zien we hem niet meer zo vaak, dus we besloten om hem even te gaan feliciteren.

Onderweg naar Gerald lopen we langs het veldje waar een softball wedstrijd aan de gang is. En hoewel het er niet naar uitziet, zal het wel een belangrijke wedstrijd zijn want veel dorpsbewoners hebben een stoeltje langs de weg gezet en zitten geanimeerd te kijken.

Bij Gerald is het een drukte van belang. Op een tafeltje staan diverse dranken en we mogen zelf iets inschenken. De hapjes worden regelmatig door verschillende mensen rondgedeeld. Stukjes worst en kaas, cocktailworstjes, chips en voor de liefhebbers bekertjes met "Saus" (gekookt varkensvlees met ui in een limoensapje). Overal zitten en staan groepjes mensen, in het huis, op het terras en rond het huis. Binnen draait een CD-speler de gebruikelijke caraibische muziek en op het terras speelt een televisie waar niemand naar kijkt. Enkele oude dametjes praten wat en andere kijken zomaar wat om zich heen. Kinderen spelen rond het huis en een dronken mannetje dat al meerdere keren met zachte hand is weggestuurd maar iedere keer weer terug komt, is inmiddels in een hoekje in slaap gevallen.

Maar het tafereel wordt gedomineerd door het domino-spel dat op het terras gespeeld wordt. Domino is hier een serieus spel. Net als klaverjassen wordt het in twee teams gespeeld en met het leggen van bepaalde stenen worden signalen aan de partner gegeven. Het spel gaat razendsnel en volgens goed gebruik worden de stenen met een harde klap op tafel gelegd. Er komt een hele strategie bij kijken en de discussies zijn dan ook niet van de lucht. Niet alleen van de spelers maar vooral van degene die rond de tafel naar het spel staan te kijken.

Overigens worden die discussies in rap Guari-Guari gevoerd en zijn dus voor ons onmogelijk te volgen, maar de dynamiek is geweldig om te zien.

Dan wordt plotseling ieders aandacht gevraagd: er moet gezongen worden voor de jarige. Braaf staat iedereen op en ook de domino-spelers verlaten hun spel en gaan het huis in. Er wordt "Happy Birthday" gezongen, gevolgd door een Spaanstalig lied wat we niet kennen en Gerald snijdt de grote verjaardagstaart aan. Daarna stroomt het huisje weer leeg, iedereen zoekt zijn eigen plekje weer op en ook het domino-spel gaat weer onverminderd fel door. Even later worden de bordjes met taart uitgedeeld, die ondanks zijn onnatuurlijke kleur, erg lekker smaakt.