Onverwachte dingen

Het is de week van onverwachte dingen. We hadden eigenlijk gepland om deze week Finca Los Monos te bezoeken maar plotseling krijgen we het verzoek van Chris of we het weekend in Tio Tom willen werken. Nee... zijn vriendin is niet opnieuw vertrokken, maar zij en de hulp gaan naar David om grote inkopen te doen. Dus we zijn vrijdag, zaterdag en zondag weer onder de pannen; hele dagen dit keer, want we werken nu ook de ochtenden. Net als "vroeger" is het weer ouderwets ontbijtjes serveren, kamers schoonmaken, nieuwe klanten ontvangen en toeristen-informatie verschaffen.

We zijn zondagavond net bezig met de vaat en de keuken opruimen als Chris binnen komt met een nieuwtje: hét verjaardagsfeest van het jaar is die avond en we zijn uitgenodigd. Een rijk Amerikaans stel blijkt een vakantiehuis op Bastimentos te hebben waar ze in de wintermaanden naar toe komen en zij viert ieder jaar hier haar verjaardag, wat altijd een hele happening schijnt te zijn. Een onverwachts feestje... daar zeggen we geen nee tegen!

Zodra we klaar zijn in Tio Tom gaan we samen met Chris en zijn vriendin richting feest. Het vakantiehuis staat naast the Firefly en is absoluut het mooiste huis van het hele dorp; volgens de eigenaren is het geheel volgens het Feng Shui principe gebouwd en ingericht.
Het feest is al in volle gang. De keuken heeft een lange bar waar ze alle mogelijke drankjes serveren, in de kamer staat een grote tafel met hapjes, terwijl op het achter-balkon iemand vlees en vis aan het grillen is op de barbecue. De "Bastimentos Beach Boys" (zes man sterk) spelen de sterren van de hemel en het grote terras aan de voorkant is omgetoverd tot dansvloer. Het lijkt wel alsof het hele eiland is uitgenodigd, zowel locals als expats, overal zijn mensen aan het eten, drinken en dansen. Inderdaad, geen verkeerd feestje. Het is wel duidelijk dat de eigenaren goed in de slappe was zitten, maar vreemd genoeg schijnt niemand te weten hoe ze aan hun geld komen. Daar lijken ze nogal zwijgzaam over te zijn...
Rond een uur of twaalf verrast Roberto me door aan te geven dat hij wel naar huis wil. Want, zo zegt hij, ik ben nogal dronken... Ook dat is onverwachts. De laatste keer dat ik Roberto dronken heb meegemaakt is minstens 15 jaar geleden tijdens een carnaval in Veghel waar hij toen met fiets en al in een besneeuwde voortuin strandde. Gelukkig hoeven we hier nooit echt ver te lopen en Roberto laat zich gedwee door mij naar huis begeleiden, de hele weg mompelend "ik ben geloof ik dronken... hoe kan ik nou dronken zijn...?"
Het komt goed uit dat we de volgende ochtend niet meer bij Tio Tom hoeven te werken dus we kunnen maandag lekker uitslapen. 

Dinsdag komt er een ander onverwachts nieuwtje: ze zijn begonnen met het pad naar Wizard Beach. Al sinds oktober vorig jaar loopt er een initiatief van de middenstand van Bastimentos. De eigenaren van hostels, restaurants en andere toeristische gelegenheden hebben de handen ineen geslagen om Bastimentos aantrekkelijker te maken voor toeristen. Het eerste project is het pad naar Wizard Beach verbeteren. Dit pad loopt door de jungle en is vaak erg modderig en glibberig en dat zouden we met loopbruggen en traptreden beter begaanbaar maken. We hadden er al sinds begin december niets meer van gehoord, maar nu blijken ze dan toch eindelijk begonnen te zijn. We zijn natuurlijk even gaan kijken en ja hoor, de eerste loopbrug is een feit! (wordt vervolgd)

Tot slot hebben we sinds een paar dagen een birdfeeder aan het balkon hangen, een plastic voederbakje gevuld met suikerwater, speciaal voor kolibries. Het leek mij een goeie gelegenheid om weer eens een mooie foto te maken, maar voorlopig nemen ze een loopje met me want zodra ik met m'n camera aan kom lopen zijn de vogels gevlogen. En als ik denk slim te zijn en alvast met de camera schietklaar bij het bakje ga staan, laten ze me mooi wachten tot ik een ons weeg. Voor een foto zal ik (en jullie dus ook) nog een beetje meer geduld moeten betrachten....

Bij-beunen

Afgelopen zaterdag hadden we ons volgende bij-beun-baantje: het bruiloftsfeest in hotel "The Firefly". Om 14.00 uur waren alle "personeelsleden" present. Buiten Lauren en Ryan (de eigenaren van the Firefly) en hun vaste kok, waren er nog 7 andere opgetrommeld. En hoewel de meeste elkaar nog nooit ontmoet hadden, verliep de samenwerking erg soepel. Lauren informeert ons over het verloop van de dag en de werkzaamheden die verricht moeten worden en al snel is iedereen bezig met zijn eigen klusjes.

het hele team

We zijn ruim op tijd klaar met alle voorbereidingen als rond vier uur de gasten beginnen binnen te druppelen en de officiële ceremonie begint keurig netjes even na vijf uur. Daarna kunnen wij aan de slag. De mannen nemen hun plaats achter de bar in en de dames serveren diverse amuses. Terwijl het bruidspaar opent met de eerste dans, bouwen we het buffet op en de volgende twee uur is iedereen druk. Wij met het serveren van eten en drinken en de gasten met het verorberen daarvan. Tot slot wordt het dessert-buffet neergezet, compleet met twee kleine bruidstaarten, en dan is het meeste werk gedaan. Voor de dames dan, want de mannen achter de bar zijn nog wel wat langer zoet.

net als in de film...

De bruiloft zelf verloopt zoals je dat van een bruiloft mag verwachten. Iedereen ziet er op hun Paasbest uit. De heren in witte overhemden met vlinderdasje en de dames in vrolijke zomerjurken, met uitzondering van de bruid die een mooie crème-kleurige bruidsjurk met korte sleep draagt. De officiële ceremonie ontroert een ieder en de "aaahh's" en "ooooh's" zijn niet van de lucht wanneer het bruidspaar zeer verliefd als eerste over de dansvloer zwiert. De speeches zijn ofwel niet te verstaan ofwel te lang (en soms beide) en naarmate de avond vordert en het steeds joliger wordt, hangen de witte overhemden steeds verder uit de broekband (heren), gaan de vlinderstrikjes los (heren), de hoge hakken uit (dames) en de lange haren los (dames). En natuurlijk is er die ene oom die altijd zo lekker gek doet...
Maar het is erg gezellig. De sfeer is gemoedelijk en de muziek is vrolijk en tegen het eind van de avond staan ook de dames van het personeel op de dansvloer, tot groot plezier van de gasten. Er zijn vervelender baantjes te bedenken...

voetjes van de vloer

Tijdelijk werk

Het is altijd de bedoeling geweest (en zo is dat toen der tijd ook meermalen besproken) dat Roberto na de verkoop van de duikschool er op ad hoc basis zou blijven werken. Aan de ene kant gewoon om lekker bezig te blijven maar ook voor de noodzakelijke financiële aanvulling op ons budget. Helaas, het moge duidelijk zijn dat in de huidige situatie met de nieuwe eigenaren daar geen sprake van is.
Bij mijn laatste blog bedacht ik me dan ook dat het de komende tijd wel eens erg rustig zou kunnen worden. Tijdens het hoogseizoen zullen we namelijk niet veel op reis gaan en ik begon me al zorgen te maken dat ik niets meer te vertellen zou hebben. Maar niets is minder waar...

Vrijdag 3 januari gaat Roberto even buurten bij Chris en hij zal op de terugweg gelijk de boodschappen mee nemen. Een uurtje later is hij terug zonder boodschappen. "Wijziging van plannen" kondigt hij aan. Chris heeft gevraagd of we die middag willen komen helpen in het hostel, o.a. met eten koken en dan kunnen we bij hem blijven eten. Tuurlijk, geen probleem, maar hoezo eigenlijk?

Nou... zijn vrouw (of eigenlijk zijn vriendin, want ze zijn niet getrouwd) is bij hem weg. De dag ervoor hebben ze, om welke reden dan ook, ruzie gekregen en dat schijnt nogal uit de klauwen gelopen te zijn.Volgens de overleveringen, die nu al legendarisch zijn, is zij hem als een waanzinnige met een machete te lijf gegaan. De volgende dag hoorde ik een gast aan een ander vertellen dat de situatie haar volledig getraumatiseerd had... Het was ook Chris niet in de kouwe kleren gaan zitten, want op mijn vraag of het nog goed kon komen tussen hen, was hij heel stellig: een vrouw die hem met een machete bedreigt, komt er níet meer in!

Dus, geheel onverwachts, hebben we ineens weer een baantje. Iedere middag om een uur of twee gaat Roberto naar het hostel waar hij, samen met Chris en een andere vriend, begint aan de voorbereidingen van het eten. Aan het einde van de middag ga ik er naartoe zodat ik kan afwassen en de tafels kan dekken. Het hostel zit helemaal vol en we hebben iedere avond minstens 10 tot 16 gasten te eten en dat is in het begin best even wennen. Maar al snel komt de routine erin en draait de nieuwe keuken-ploeg als een geoliede machine.

Het is ook wel weer leuk om in het hostel te werken want je komt automatisch met verschillende mensen in gesprek en na afloop eten we zelf ook een hapje mee en dat is meestal best gezellig.

Maar net zo onverwachts als het werk begon, is het ook weer afgelopen, want eergisteren verblijdde Chris ons met zijn heugelijke nieuws: zijn vriendin is weer terug! Tja, niets veranderlijker dan een man.

Nou ja, hebben wij weer eens een avondje vrij, ook best lekker. En volgende week hebben we alweer een andere klus, want dan is er een bruiloftsfeest in the Firefly en daar zijn we aangenomen in de functie van barman en buffet-juffrouw...

Feestdagen

Kerstboom op het plein van Old Bank, Bastimentos

Onze Kerst begon dit jaar wat onverwachts. Dat klinkt vreemd, maar dat komt zo...
We hadden afgesproken om met Kerst bij Tio Tom te gaan eten. Niet bij Tom en Ina, want die zitten al ruim een half jaar op hun finca in de bergen van Panama, maar bij Chris, een Duitser die samen met zijn Panamese vrouw tegenwoordig het hostel runt. Chris zou op 25 december een groot Kerst-buffet maken en we hadden hem beloofd dat we 's middags al zouden komen zodat we hem konden helpen.

Rachel, de keukenhulp bij Tio Tom

Op 24 december sturen we hem 's middags rond een uur of 5 een skype-berichtje met de vraag hoe laat we de volgende dag bij hem moeten zijn. Er komt direct een enigszins paniekerig berichtje terug: niet morgen, het is vandaag! Wat blijkt nou? Als Europeaan was Chris ervan uitgegaan dat het Kerst-diner op 25 december zou zijn. Zijn vrouw echter en ook de keukenhulp, beiden Panamees, gingen uit van het hier gebruikelijke Kerstavond-diner, op 24 december. Dus om 3 uur 's middags kwam Chris erachter dat hij voor die avond een buffet moest maken voor een mannetje of 18! We zijn maar direct naar hem toe gegaan om hem moreel en praktisch te steunen en hoewel het Kerst-buffet anderhalf uur later van start ging dan gepland, was het erg gezellig en lekker.

Roberto snijdt de ham aan

De rest van de Kerst hebben we het dus rustig. Overdag een boekje lezen in de hangmat en 's avonds een filmpje kijken op de computer. Sinds een paar maanden lukt het ons namelijk om films te downloaden. Met ons langzame internet doet 1 film er wel gemiddeld een uurtje of 4 over, maar het lúkt in ieder geval (meestal). En voor de Kerst leek het mij leuk om eens een echte Kerst-klassieker te kijken: Scrooge. Op 25 december hebben we een hele oude zwart-wit versie uit 1951 gezien en de volgende avond een Walt Disney animatie uit 2009. Simpelweg genieten...

Playa Bluff

Tussen Kerst en Nieuwjaar is het heerlijk weer en gaan we nog een dagje naar het strand. Playa Bluff dit keer. Het is een prachtig breed en verlaten strand, dat in het afgelegen achterland van Isla Colón ligt. Na een lekkere strandwandeling gaan we 's middags langs bij een Nederlands stel dat daar een hotel en restaurant heeft. Ze blijken live muziek te hebben en dat is zo ontzettend gezellig dat we besluiten te blijven voor een hapje en een drankje.

"Cheto & Friends"

Ook Oud en Nieuw verloopt rustig. We verwennen ons met lekkere hapjes: verschillende soorten kaas en worst met ciabatta brood en een goed glas wijn. En om in de oudejaars-sfeer te blijven kijken we naar cabaret (lang leve de down-loads). We maken er een hele marathon van want we kijken naar voorstellingen van Erik van Muiswinkel, Youp van 't Hek en Ronald Goedemondt. Oude voorstellingen weliswaar, van 2010/2011, maar dat mag de pret niet drukken. Om 12 uur trekken we een flesje bubbels open en genieten we van het vuurwerk op Colón wat minstens een uur duurt.

Met een glas bubbels genieten van Ronald Goedemondt

En dan is het alweer 2014...

We wensen iedereen een geweldig, gelukkig, gezond Nieuwjaar!

Een knallend 2014!