Spannende September

Soms is het leven een gezapig boemeltje dat door een bekend landschap tjoekt en met regelmaat alle vertrouwde stationnetjes aandoet. En soms is het een sneltrein die voorbij raast richting onbekende oorden, terwijl jij op zo'n vertrouwd station staat en in een split seconde moet beslissen of je erop springt of niet...

September begint slecht. Het komt ons ter ore dat 'iemand' Roberto heeft gerapporteerd bij Immigratie. Zoals jullie weten is Roberto's verblijfs- en werkvergunning al aan gevraagd maar de procedure duurt een aantal maanden en officieel mag je niet werken totdat de vergunningen rond zijn. In de praktijk doet iedereen hier dat natuurlijk wel en dat weet iedereen ook van elkaar. Het is dus bijzonder triest dat iemand (die zelf in exact dezelfde situatie zit) het nodig vindt om een con-collega te naaien...
Gelukkig wordt het bedrijf waar Roberto werkt op tijd gewaarschuwd en weten we dat Rob niet naar Immigratie kan voor zijn visumverlenging (want dat levert een flinke boete en uitzetting op). Ze lossen de situatie op door Roberto naar Singapore te sturen om op een nieuw sociaal visum binnen te komen (zie vorige blog).

Maar ondertussen worden er door Immigratie strenge controles aangekondigd (álle bedrijven zullen de komende tijd willekeurig bezocht worden) dus ik zit ook niet echt lekker op mijn werk; het is een kwestie van tijd voordat ík de klos ben. De eigenaar van het hotel begint nu ook het risico wel te voelen en gezamenlijk besluiten we dat ik beter kan stoppen.
Omdat Roberto al een keertje is aangegeven, kan hij niet het risico lopen dat hij nog een keer gesnapt wordt, dus we zitten even met z'n tweeën thuis. Rob's werkgever doet er alles aan om de dingen zo goed en snel mogelijk te regelen (ze willen hem echt héél graag houden) maar dan komt het slechte nieuws dat het nog wel 6 maanden kan duren voordat de vergunningen rond zijn. Vorig jaar zijn zowel de regels als de procedure voor het aanvragen van de vergunningen gewijzigd en blijkbaar kampen ze met wat kinderziektes die enorme vertragingen veroorzaken.

De situatie is onhoudbaar. We kunnen niet 6 maanden zonder inkomen wachten totdat de vergunningen geregeld zijn...

En op dat moment raast die sneltrein voorbij!
Het is eigenlijk een nabrander van de sollicitatie-sessie die we in mei/juni gedaan hebben die ons nu ineens benadert met de vraag of we nog beschikbaar zijn. Dat pakken we dus met beide handen aan en we springen op die trein.
Het is een klein boutique-resort met duikschool en die combinatie gaan we managen. En ja, ook hier moeten we een verblijfs- en werkvergunning hebben, maar de eigenaar zegt dat hij dat op redelijke termijn geregeld krijgt. Misschien vergist hij zich en loopt hij straks tegen dezelfde problemen aan maar we gunnen hem het voordeel van de twijfel. Bovendien hebben we er goeie hoop op dat de controles op onze nieuwe locatie minder streng zullen zijn.

We gaan dus weer eens verhuizen. We verkopen onze nog niet zolang geleden gekochte spulletjes (tja, als we alles vantevoren hadden geweten...) en boeken een ticket naar onze nieuwe bestemming.
We gaan er met volle moed weer in!

Soms is het leven een avontuur dat in sneltreinvaart voort raast...

Kip met ster!

Chinatown, Singapore

Ik heb al eerder gemeld dat ik hier niet zo vrij kan schrijven als ik dat vroeger gewend was en het is wel weer gebleken dat dat terecht is.
Iemand hier heeft zich heel erg veel moeite getroost om ons het leven zuur te maken! Het is te triest voor woorden en die maak ik er dan ook niet aan vuil. Het volstaat te zeggen dat we ons niet laten kisten, noch voor één gat te vangen zijn...
Wel heeft het Roberto een geheel verzorgd reisje naar Singapore opgeleverd en omdat hij er toch is, besluit hij 's werelds eerste met Michelin-ster bekroonde streetfoodvender te bezoeken.
Dit keer dus een verslagje van Rob:

Michelin-waardig

Goed, de visa-run hebben we pas nog gedaan dus de routine is bekend. Er was echter één ding veranderd sinds ons bezoek aan Singapore twee maanden geleden. Vorige maand lazen we in de krant dat er voor het eerst een streetfoodvender bekroond was met een Michelin-ster, en wel in Singapore! Als liefhebber van lekker eten, zeker van Michelin-kwaliteit, ben ik daar natuurlijk heel erg nieuwsgierig naar.

Hong Kong Soya Sauce Chicken Rice & Noodle

En ik moet toch de hele dag in Singapore doorbrengen dus ik op weg naar Chinatown. Daar moet het inmiddels beroemde restaurant met de illustere naam "Hong Kong Soya Sauce Chicken Rice & Noodle" zich in het hawkercenter bevinden. Na enig zoeken en kriskras straatjes doorkruisen zie ik ergens in een hoekje een smal trapje omhoog gaan en jawel, daar is het hawkercenter: smalle gangetjes met verschillende eetstalletjes omringd door formica tafeltjes en stoeltjes.

Een gedeelte van de rij

Nu nog op zoek naar het bewuste stalletje. Dat blijkt niet zo lastig want als snel ontdek ik een lange rij die als een slang door de gangetjes slingert. Ik volg de rij naar voren en vind inderdaad het betreffende stalletje, dus ik sluit braaf achteraan en schuifel geduldig met iedereen mee. Twee uur later ben ik inmiddels in een geanimeerd gesprek met een Spaans stel achter mij en we besluiten gezamenlijk wat te bestellen.

Chef Chan Hon Meng aan het werk

De selectie van het restaurant bestaat uit (de naam suggereert het al) kip, rijst en noedels, dus we nemen kip met rijst, kip met noedels en een halve kip. Bij een naastliggend stalletje kopen we er een biertje bij en dan kunnen we aan onze lang verwachte maaltijd beginnen.

Sterren-eten

Tja en kip is kip, dat eten we in Indonesië zeer regelmatig, en het blijft natuurlijk kip... daar kun je geen tournedos of ganzenlever van maken. Maar toch, als je dan een hapje neemt... zo zacht, zo mals, zo sappig en op smaak gebracht met een subtiel soyasausje, het smelt echt op de tong!
Toch heel bijzonder wat deze man in een eenvoudig straatstalletje met "gewoon" kip presteert. En dat voor zo'n 4 Singapore Dollar per persoon (ca. euro 2,75).

Een leuke ervaring en goed bestede middag tijdens mijn wachttijd in Singapore!