Jazz Festival

Op Tobago houden ze van feesten en één van de jaarlijks terugkerende evenementen in ons dorpje Speyside is het Tobago Jazz Festival. Het lokale voetbalveld wordt omgebouwd tot festival-arena met een podium, een VIP-tribune en heel veel party-tenten waar eten en drinken verkocht wordt. Wij als hotel zitten die dag altijd vol want vanuit heel Tobago & Trinidad komen mensen op dit fenomeen af. 

Zo ook gisteren. Tegen de tijd dat het feest een beetje op gang komt (21.00h) is het immer rustige Speyside het toneel van honderden auto's, geparkeerd in de toch al zo smalle straatjes, en duizenden mensen die met grote koelboxen richting het voetbalveld trekken. Families, gezinnen, vrienden, van jong tot oud, allemaal feestelijk uitgedost, hebben er duidelijk zin in.

Op weg naar het festival-veld

De eet-standjes verkopen lokale gerechten, van gefrituurde kip en dumpling tot buss-up-shut (een in stukjes gescheurde broodpannekoek) en cowfeet-soep. Je moet wel even geduld hebben voor je van je bushmeat (leguaan) kunt genieten want met de welbekende caribische efficiëntie staan er al snel lange rijen. De drank-standjes verkopen bier, frisdrank en literflessen rum, vodka en wishkey. Eveneens gaan er grote zakken met ijs over de toonbank. Vandaar dus al die koelboxen, dat scheelt een hoop wachttijd (en dus zuivere drinktijd)... 😉

Dit zijn alleen de eet-standjes

met lokale gerechten

Ondertussen is op het podium de licht-en muziekshow aan de gang. Waarom het evenement Jazz Festival heet is mij een raadsel want de muziek komt niet eens in de buurt van jazz. Het zijn met name lokale artiesten die hier hun opwachting maken en we horen vooral de ons inmiddels welbekende klanken van steelbands en andere caribische ritmes, die wel lekker relaxed zijn. 

Het voetbalveld staat vol met kletsende, etende en drinkende mensen die zacht meedeinen op de muziek. Nee, ze gaan hier niet echt uit hun dak (wat ik eigenlijk wel verwacht had) en de artiest krijgt aan het eind van een sessie eigenlijk nauwelijks applaus maar toch lijken de locals het wel naar hun zin te hebben. 

Maar misschien is het echte feest pas later begonnen. Want, eerlijk is eerlijk, we zijn niet tot het einde gebleven. Naar verluid duurt het festival tot 4 uur in de ochtend en aangezien wij de volgende dag om 7 uur weer aan de slag moeten met ontbijtjes serveren en uitchecken van de gasten, zijn we maar braaf op een christelijke tijd ons bed ingedoken...

PS: het beeldmateriaal is niet van geweldige kwaliteit maar geeft wel een indruk