Kamer-dans

Tja, na de berichtgeving in mei zijn we, na een fijne vakantie bij familie in Nederland, nu op Tobago aan het aftellen. En voordat jullie het vragen: nee, ons avontuur kent nog geen vervolg...

Maar we zitten in onze laatste weken op Tobago en zijn (tussen alle bedrijven van solliciteren, brainstormen en plannen maken door) ook nog een beetje in het hotel aan het werk en we willen jullie toch nog even laten meegenieten van onze dagelijkse beslommeringen.

Afgelopen dinsdag arriveerden nieuwe gasten. Waarschijnlijk onze laatste want voor de komende twee weken hebben we geen enkele boeking staan en op zo'n korte termijn wordt er meestal niet meer geboekt via de reisorganisaties.
De gasten hebben een auto gehuurd en rijden zelf vanaf de luchthaven naar ons hotel. En dat is al hun eerste avontuur want de "hoofdweg" (lees: de enige weg) voert langs de kust en is smal en stijl met heel veel bochten en onverwachte gaten. Over de afstand van 42 km doe je gemiddeld anderhalve uur. Dus als ze om 19.00 uur eindelijk bij ons arriveren, is er direct gesprekstof genoeg.
We checken ze in, geven de gebruikelijke "hotel-briefing" en brengen ze naar hun kamer (no. 10). Een half uurtje later komen ze naar beneden met de vraag welke vogels er boven hun plafond zitten. Ik denk dat het zwaluwen zijn. Nee, zeggen zij, het zijn geen zwaluwen. Oke, dan weet ik het niet. De gasten nemen nog een hapje te eten en gaan dan naar bed.

De volgende ochtend ontmoet ik hen weer bij het ontbijt. Het zijn toch zwaluwen hoor, vertellen ze. En ondanks dat ze het wel leuk vinden, vinden ze toch ook dat de vogels wel heel veel herrie maken, want vanaf 5 uur begint het gekwetter al. Misschien kunnen ze een kamer krijgen waar geen nest vogels boven zit.
Ik bied hen een kamer op de benedenverdieping aan. Nee, die willen ze niet, want op de bovenverdieping is het uitzicht vanaf het balkon zo mooi. Kunnen ze niet één van de andere kamers op de bovenverdieping krijgen? Natuurlijk kan dat (ze zijn tenslotte de enige gasten, dus vrije kamers genoeg!) maar ik denk dat de vogels overal onder het dak zitten. Nou, ze willen dan wel de kamer aan het eind van de galerij zien (kamer 12). Daar horen we geen vogelgekwetter, maar ja, op dit moment horen we in hun kamer ook geen enkel geluid, dus het is geen garantie dat de vogels er niet zitten.
Kunnen ze dan misschien een kamer krijgen aan de andere kant van het hotel. Ook dat kan, maar omdat dat een ouder gedeelte is van het hotel, zijn de kamers wel wat kleiner. Even de kamer (no. 14) bekijken dan maar? Ja, graag. De kamer wordt grondig bezichtigd en becommentarieerd en na wat wikken en wegen besluiten ze uiteindelijk toch voor kamer 12 te gaan. En, zo zeggen ze, als daar dan ook vogels zitten dan is het niet anders.

Prima, zij gaan met de auto op stap en wij zorgen ervoor dat kamer  no. 12 in orde gemaakt wordt en als ze aan het einde van de dag terugkomen, krijgen ze de nieuwe sleutel en kunnen ze van kamer verwisselen.
Een uurtje later staan ze bij ons appartement. In kamer 12 gaan ze níet onder de douche! Wat nu dan toch? Wij nemen een kijkje en schrikken ons rot. De douchekraan blijkt enorm te lekken en de douchebak en het douchegordijn zitten vol met donkere schimmelplekken. Wat een blamage! De kamermeisjes hebben duidelijk geen kijkje achter het douchegordijn genomen (dat wordt morgen weer een pittig gesprekje...)

Uiteraard bieden we ze direct een andere kamer aan. Maar welke? We hebben nog een mooie torenkamer (no.18), daar zitten zeker geen vogels en die heeft een hele mooie badkamer en een prachtig uitzicht. Deze kamer is wel duurder maar we geven ze een flinke korting. Ze vinden de kamer erg mooi en hij is de meerprijs zeker waard, maar toch willen ze 'm niet. Nee, dan denken ze dat ze toch kamer 14 willen. Eerst nog een keertje de kamer bekijken, en ja hoor, deze wordt het.

Een kwartier later staan ze weer bij ons appartement. Er zitten vleermuizen in kamer 14! Dus wij weer mee. Tegen de tijd dat wij er zijn, zijn de vleermuizen (letterlijk en figuurlijk) gevlogen maar ze waren er wel! Met name de dame in kwestie is duidelijk geen fan van vleermuizen ("straks vliegen ze nog in m'n haar!") dus hier slapen dat zien ze niet zitten.

Tja, wat nu? Dan toch maar een kamer op de benedenverdieping? Ja, laat ons er maar eentje zien (kamer 5). Deze kamer is identiek aan kamer 10 met de garantie dat er geen vogels boven hun hoofd kwetteren. We laten ze even alleen om in alle rust te overleggen en een kwartiertje later komen ze met het vonnis: Na (over)rijp beraad en bijna alle kamers van het hotel gezien te hebben, besluiten ze uiteindelijk om dan toch maar terug te verhuizen naar kamer 10...!