(B)logging-off...

"To boldly go where no one else has gone before". Met deze quote uit Star Trek begon ik ruim 10 jaar geleden, op 5 november 2009, dit blog. Want zo voelde het toen wel: het begin van een nieuw leven.

In die 10 jaar hebben we heel veel meegemaakt en heb ik vele avonturen mogen beschrijven. Hoe we besloten om uit Nederland weg te gaan, hoe we al onze bezittingen verkochten en met 60 kg aan bagage naar het Caraïbisch gebied vertrokken. Hoe anders het leven is op een (klein) tropisch eiland, hoe we, soms in meer en soms in mindere mate, ingeburgerd raakten met de lokale bevolking. Hoe leuk, en soms ook hoe frustrerend maar vaker nog hoe hilarisch het kan zijn om in de toeristische sector te werken. Maar ook hoe moeilijk en emotioneel het kan zijn om ver weg te wonen van familie en vrienden, vooral als er iets met hen gebeurt.

Ik heb altijd geprobeerd om, in woord en beeld, het dagelijks leven weer te geven, maar ook om zowel de grote als de kleine dingen en gebeurtenissen om ons heen te beschrijven. De natuur, het weer, de bureaucratische rompslomp van werk- en verblijfsvergunningen, stroomuitval, aardbevingen, tropische regenbuien, boodschappen doen in de lokale winkeltjes, nationale feestdagen, insecten, reptielen, vogels, lokale mentaliteit, regenwoud, stranden, visa runs, lokaal transport met bootjes, bussen en vliegtuigjes, postpakketjes, huisdieren, klussen, vrije dagen, alles dat elke keer weer kapot gaat in het tropische klimaat, kapper, tandarts, waterproblemen, feest- en verjaardagen, en het genieten van het "andere leven".

Maar na 10 jaar moet ik tot de conclusie komen dat ik alles wel zo'n beetje geschreven heb. Ja, we wonen nog steeds op een (weliswaar ander) tropisch eiland. En het leven is nog steeds heel anders dan in Nederland. Maar ook hier werken we met toeristen, is het weer en de natuur tropisch, raken we ingeburgerd, hebben we stroomuitval en water tekorten, wachten we maanden op onze officiële papieren, gaat er van alles kapot, is de mentaliteit Caraïbisch, moeten we een nieuwe kapper vinden en genieten we.
Ik heb het allemaal in die afgelopen 10 jaar al een keertje beschreven, de leuke, spannende, ontroerende, grappige, mooie, frustrerende, hilarische en bijzondere belevenissen, en ik kan als schrijver alleen nog maar in herhaling vervallen...

Een decennium is een mooi tijdperk om iets af te ronden, dus hierbij sluit ik 10 jaar Rob en Deb op Avontuur af. Het avontuur gaat natuurlijk gewoon door en, hoewel we hier pas kort zijn, hebben we het gevoel dat we goed op ons plek zitten en (als het aan ons ligt) kunnen we hier  op Curaçao nog heel lang genieten van het "andere leven".

Maar... als we iets geleerd hebben in dit leven, dan is het dat niets voor altijd is. "Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt", ook dat schreef ik in dat allereerste verhaal, 10 jaar geleden. Je weet tenslotte nooit welke effect-bal het leven je toewerpt, en dan kan het zomaar gebeuren dat hier een vervolg-verhaaltje verschijnt...

Maar voor nu zeg ik:

Bedankt, lieve lezers.

En, of het nu "anders" is of niet, geniet van het leven!