Geen gerechtigheid

De afgelopen weken zijn een gevecht geweest, een gevecht om recht. Zoals jullie weten hadden we met de nieuwe eigenaren afgesproken dat we eind november een gesprek zouden hebben, dus rond 24 november vragen we ze vriendelijk om een datum en tijd te noemen. Na een dag wachten krijgen we een mail terug dat ze eerst met de corregidur willen praten voordat ze een afspraak kunnen maken. Daar begint het weer: uitstellen en vertragen. Gelukkig wil een bevriend politieman wel helpen en met zijn bemiddeling hebben we dan eindelijk op 27 november een gesprek. De politieman heeft wel door dat dit een moeizaam proces is, dus hij stemt toe om aanwezig te zijn. Officieus weliswaar, want vanuit zijn functie mag hij dit niet doen.  

En moeizaam is het. Ondanks alle feiten en argumenten die we op tafel leggen, zijn ze vast besloten om niets te betalen. Het komt er eigenlijk op neer dat ze vinden dat ze te veel betaald hebben voor de duikschool en ze zijn het er niet mee eens dat zij de huur hebben betaald voor september en oktober terwijl wij er toen nog (gedeeltelijk) woonden. Daar kunnen we dus niets mee. Als ze de prijs van de duikschool te hoog vonden hadden ze ‘m niet moeten kopen. En ja, we hebben inderdaad september en oktober daar nog gewoond, maar toen hebben we voor hém, in zíjn duikschool, gewerkt en daar heeft hij een hele leuke nettowinst voor terug gekregen! We komen geen stap verder en uiteindelijk besluiten wij dan maar een compromis voor te stellen: we delen het verlies en ze hoeven alleen nog maar de huur voor december te betalen. Daar willen ze eerst even over nadenken en na twee dagen komt, via vriend de politieman, het antwoord: nee, ze betalen niets!

Net als wij, lijkt ook de politieman hier erg teleurgesteld over en hij stelt voor om met de Organo Juridico te praten, waar zijn vrouw werkt. Want ook al kan niemand hier ons helpen om ons geld terug te krijgen, feit is dat wij een huurcontract hebben tot eind 2013 en aangezien we ook kunnen aantonen dat we de huur betaald hebben, zijn wij de rechtmatige bewoners van het huis. Het Organo Juridico bevestigt dit en verwijst ons naar de corregidur die bij dit geschil moet assisteren. De corregidur, onze eigen Banti, wil echter niet meewerken (waarom... geen idee), dus worden we door verwezen naar de Alcalde (burgermeester) van Bocas die op zijn beurt Banti instrueert om dit uit te voeren.

En dan krijgen we een e-mail binnen van een advocaat. Dat we moeten stoppen met het lastig vallen van de nieuwe eigenaren, dat we geen acties meer mogen ondernemen (hetzij zelf hetzij via derden) die hen of de duikschool kunnen schaden en dat we ieder toekomstig contact met hen via de advocaat moeten doen. Diezelfde middag gaan we naar de advocaat om uit te leggen wat de situatie is, dat we er absoluut niet op uit zijn om hen of hun duikschool schade te berokkenen en dat al onze acties er slechts op gericht zijn om de huur betaald te krijgen.

Tijdens het gesprek met de advocaat komt boven water dat deze mail niet is gestuurd naar aanleiding van onze laatste actie, maar al vorige week geïnitiëerd is. Dus toen wij het gesprek in de duikschool hadden en zij ons wederom weigerden te betalen, zijn zíj naar een advocaat gestapt. Dat gaat onze pet te boven. Volgens de advocaat zijn ze bang dat als ze toegeven om de huur te betalen dat we dan weer met iets nieuws op de proppen komen en dat ze op de één of andere manier de duikschool aan ons kwijtraken...

Hier haken wij af. We hebben geprobeerd om dit in alle redelijkheid samen op te lossen maar het is nu wel duidelijk dat ze absoluut niet voor rede vatbaar zijn, en we hebben geen zin om hier verder nog tijd of energie in te steken.

Tja, er is een verschil tussen het recht hebben en het recht krijgen… Maar, zoals mijn moeder ons vroeger geleerd heeft, soms is het verstandiger om de oudste en de wijste te zijn. We sluiten het hoofdstuk af.

Nu gaan we eerst maar eens van ons stukje paradijs en de sabbatical genieten. Volgende week eerste bestemming: Boquete!