Carnaval

In al die jaren dat we hier nu zitten, hebben we nog nooit het carnaval meegemaakt. Op Bastimentos wordt sowieso geen carnaval gevierd (ja, de locals gaan naar de kroeg maar dat doen ze ieder weekend) en omdat carnaval altijd midden in het hoogseizoen valt, hadden we het altijd te druk met werk en kwam het er nooit van om naar Bocas te gaan. Dus dit jaar zijn we vast besloten: we gaan carnaval vieren! En dan komt ons ter ore dat uitgerekend dit jaar de gemeente geen geld heeft gestopt in het volksfeest, wat inhoudt dat veel gesponsorde activiteiten, zoals parades en optochten, dit jaar niet plaatsvinden. Toch besluiten we op dinsdag een kijkje te nemen in Bocas.
Maar eerst heb ik 's middags een afspraak met de tandarts. Ja, ik vond het zelf ook vreemd dat de tandarts met carnaval zou werken, maar ik had de datum nog eens extra gecheckt en ik kon zien dat er al andere afspraken in de agenda van de assistente stonden, dus ik dacht dat het wel zou kloppen. Fout! Je moet er hier nóóit van uit gaan dat het wel goed zal zijn. Kortom, ik stond voor een gesloten tandarts-praktijk.

Niet getreurd, we zijn in Bocas, we storten ons in het carnavalsgedruis. Hoewel gedruis... dat valt een beetje tegen. Helaas wordt het carnaval hier niet gevierd op de bekende Latijns-Amerikaanse wijze. Dus geen opzwepende muziek of kleurig getooide, schaars geklede dames à la Rio de Janeiro, en ook geen praalwagens of parades. Alleen de Diablo's (duivels) zijn present. Mannen en jongens gekleed in zwart-rode pakken met grote zelfgemaakte duivelsmaskers gewapend met een zweep die ze vervaarlijk laten knallen. Het is een carnavalstraditie die is ontstaan in het Caribische Portobelo, maar de betekenis is niet helemaal duidelijk. Sommige zeggen dat ze de Spaanse veroveraars moeten voorstellen terwijl andere beweren dat het zijn oorsprong in de slavernij vindt...

Verder wordt het carnaval in Bocas vooral gedefinieerd door harde muziek. Overal in de hoofdstraat staan tenten, allemaal met een eigen geluidsinstallatie, allemaal met hun eigen muziek, allemaal op oorverdovende sterkte. O ja, en er is bier, heel veel bier.

Het is voor ons ouwetjes een beetje te veel van het goede en uiteindelijk belanden we in een zijstraatje in een bar die voornamelijk door Amerikanen wordt bezocht. Ze vieren Fat Tuesday, oftewel Mardi Gras, in New Orleans stijl. De versiering bestaat hier voornamelijk uit vreemde hoofddeksels, kralen kettingen en maskers, allemaal in de traditionele Mardi Gras kleuren groen, paars en goud. Een gelegenheidsbandje, bestaande uit zes mannen met ruige baarden, grijze paardenstaarten en pensioengerechtigde leeftijd, speelt vrolijke Dixieland-muziek. We kunnen er rustig zitten, ze schenken een goeie seco-cola en het is er gezellig.
Dan ben je ex-Brabander (oké import, maar toch) en vier je in Midden-Amerika carnaval op zijn Amerikaans... Ach als je het maar naar je zin hebt, nietwaar?