Rond een uur of zes staan Roberto en ik dus op het dek van Tio Tom samen te kletsen als er uit één van de kamers een meisje komt die richting de hangmatten loopt. Ze kijkt ons op een manier aan waarvan ik denk "ze zou wel eens Nederlandse kunnen zijn". Even later komt uit dezelfde kamer een jongen stappen die ook naar de rancho loopt en dan heb ik geen enkele twijfel meer, het zijn absoluut Nederlanders. Mijn kennersblik zoemt namelijk direct in op iets dat half uit zijn broekzak steekt. En ook al is het rode logo maar half zichtbaar, als echte dropfanaat herken ik het direct: Venco!
Die kans kan ik niet voorbij laten gaan. Ik loop naar de rancho waar ze inmiddels allebei in een hangmat liggen en spreek ze aan. Ze kijken in eerste instantie nogal verbaasd maar op het moment dat ze horen dat we hier al bijna vijf jaar wonen en dat één van de weinige dingen die ik mis de oer-hollandse drop is, wordt de zak onmiddellijk open getrokken. En zoals dat gaat met Nederlanders in het buitenland, we raken aan de praat. Ze zijn al ruim vier maanden op reis door Latijns Amerika en hebben nog ongeveer 2 maanden te gaan. Hun dropvoorraad was al opgedroogd, maar toevallig was er een paar weken geleden familie op bezoek geweest en die hadden nieuwe aangevoerd. Ik had dus mazzel. Natuurlijk willen ze weten hoe wij in Panama terecht zijn gekomen en we kunnen ze heel veel toeristisch advies geven over Panama en Costa Rica. We kletsen gezellig onder het genot van diverse dropjes. Een onverwacht genoegen!
Tegen zevenen gaan de Nederlanders op zoek naar een restaurantje en helpen Roberto en ik de keukenploeg een beetje als we een Amerikaan ineens horen zeggen "Ja, ik dacht al dat ik jullie herkende, jullie zijn van de duikschool!" Wij herkennen hem ook, van gezicht dan want met de naam hebben we even hulp nodig. Het is iemand die vorig jaar in maart bij ons gedoken heeft en toen hebben we geanimeerde gesprekken gehad.
Natuurlijk kletsen we even bij en dan blijkt dat hij een privé-documentaire aan het maken is. Hij is namelijk tien jaar geleden voor het eerst op Bastimentos geweest en is sindsdien nog vier keer terug gekomen en hij heeft het eiland en met name de natuur zien veranderen. Hij is vooral geïnteresseerd in de pijlgifkikkers die hier op het eiland altijd in grote getale en varianten aanwezig zijn geweest, maar die naar zijn mening toch steeds minder leefruimte krijgen. Dat gaat hem aan het hart en hij heeft besloten om zelf een documentaire te maken om zo meer bewustzijn voor de natuur te creëren.
Hij is blij dat hij ons tegen het lijf is gelopen en vraagt of we willen meewerken want wij kunnen een beeld geven van het leven op Bastimentos en de dingen waar een eiland als dit mee te kampen heeft en die impact hebben op de natuur. Zoals bijvoorbeeld het vuilnis-probleem en het water-tekort maar ook de ontwikkeling van een groot project als het Red Frog Beach Resort dat in de tussentijd is gebouwd.
En zo komt het dat Roberto de volgende dag op onze veranda voor de camera zit en honderduit vertelt. De Amerikaan is dik tevreden, want jullie kennen Roberto, als er één kan kletsen dan is hij het. De volgende dag komt hij zelfs terug voor wat extra opnames, nu in de jungle achter ons huis (waar tot zijn grote genoegen nog zat pijlgifkikkers zitten).
We brengen hem ook in contact met locals om te interviewen, die natuurlijk nog veel meer kunnen vertellen over hoe Bastimentos in de afgelopen 15 jaar, met de komst van het toerisme, is veranderd.
Al met al zijn we er een paar dagen zoet mee en het is leuk om te praten met iemand die begaan is met het eiland en de natuur hier. Het zal niet wereldwijd uitgezonden worden maar de Amerikaan, die van beroep wiskundeleraar is, zal zijn documentaire in ieder geval op school tonen en uiteindelijk zal het op Youtube eindigen, maar iedere kijker is er één, nietwaar?
En voordat jullie nu allemaal die ene vraag stellen.... Het is nog niet duidelijk wanneer we de documentaire kunnen bewonderen. De maker hoopt het in de loop van dit jaar af te hebben en hij laat ons weten als het op Youtube staat. Nog even geduld dus.
PS: we hebben al eens een korte video van een pijlgifkikker op Youtube gezet. Klik hier om 'm nog eens te bekijken.
Leuk verhaal en mooi filmpje van die gifkikker! Bij Chris beleef je altijd wel weer iets. En was het varken lekker?
BeantwoordenVerwijderenkus je zus.