Weer terug

Het leven gaat weer z'n heerlijk rustige gangetje. Nog nagenietend van ons maandje Guatemala liggen we  lekker in onze hangmat weer eens een boekje te lezen.

Naar aanleiding van de inbraak gedurende onze afwezigheid, wordt samen met de huisbaas een plan gemaakt om het eventuele toekomstige inbrekers toch iets lastiger te maken (ja,ja, het bekende verhaal van de put en het verdronken kalf... maar ja, zo gaan die dingen hier). De inbrekers zijn namelijk via de achterkant op de veranda geklauterd. Aan die kant zit er een ruimte tussen het golfplaten dak en de houten muur en daardoor zijn ze naar binnen geklommen. Op dezelfde manier zijn ze beide afgesloten kamers ingekomen. Het is dus zaak om de ruimte boven de buitenmuur te barricaderen.

Op zaterdagochtend komt de huisbaas met houten planken, zaag, hamers, spijkers en een hulpje aansjouwen om de klus te klaren. Er zit nu een soort traliewerk tussen muur en dak waar niet tussendoor geklauterd kan worden. Het blijft natuurlijk een houten huis en als ze echt willen, vinden ze altijd wel een manier, maar het gezegde luidt dat ook de inbrekers hier liever lui dan moe zijn dus hopelijk is het voldoende om ze te ontmoedigen.

Ook op een ander vlak zijn we actief met "misdaadbestrijding". Sinds de verkiezingen in mei, hebben we namelijk een nieuwe corrigidor en represenante op Bastimentos en zij zijn inmiddels het programma "Bastimentos Clean and Green" gestart, waarmee ze een aantal belangrijke problemen zoals afval/recycling en criminaliteit willen aanpakken. Ze betrekken daarbij heel bewust de bedrijven en de expats op het eiland dus ook daar proberen we ons steentje bij te dragen.

Verder hebben we nog een nieuwtje... Vlak voordat we 1 augustus naar Guatemala vertrokken, kwam ons iets ter ore: de duikschool Scuba 6 Diving zou ter ziele zijn!
Nu we terug zijn, horen we de verhalen. Eind juli is vriendin-lief vertrokken en nog geen week later verdwijnt ook de eigenaar. Er zouden, naast de ruzie en onenigheid die ze al hadden met diverse mensen op het eiland, problemen zijn met de huis-eigenaar omdat ze de huur niet betalen (ze hebben duidelijk een huur-betaal-issue). Het heeft er dus alle schijn van dat ze met de noorderzon vertrokken zijn...
De duikschool (alleen de materialen want het pand is alweer aan iemand anders verhuurd) is opgekocht door een goeie bekende van ons en hij heeft ons inmiddels al benaderd om te vragen om een samenwerking, zoals hij zelf zegt "in welke vorm dan ook". Hij wil de duikschool in ieder geval begin volgend jaar weer operationeel hebben en hij heeft goeie plannen om de naam en reputatie weer op niveau te krijgen. Hoe hij de duikschool gaat noemen, weten we niet, maar Roberto en ik dopen hem:  "Scuba 6.1 - verbeterde versie".
Karma heeft haar werk gedaan!

Dus begin volgend jaar is er ook voor ons weer werk aan de winkel. Dat komt mooi uit. Kunnen we ons 2014-Sabbatical-Jaar in alle rust afronden. Er staat nog één kleine vakantie in de planning. Eind september gaan we een paar dagen naar de Stille Oceaan aan de andere kant van Panama waar de walvis trek dan gaande is. Hopelijk hebben we dit keer mazzel en gaan we de walvissen ook echt zien!

Vakantie

Vulkaan San Pedro

Dinsdag 26 augustus begint onze vakantie. Rond 9 uur nemen we afscheid van Marieke en stappen we bij Jacco in de auto. Hij zal ons de komende dagen meenemen "on tour" door (een gedeelte van) Guatemala.
In een uurtje rijden we naar Lago Atitlán, een groot meer omringd door vulkanen. We bezoeken diverse dorpjes aan het meer: Sololá, Panajachel, Santa Catarina en San Antonio. De dorpjes zijn niet toeristisch en hebben elk een eigen sfeer met huizen die tegen de berg opgebouwd zijn en smalle straatjes en steegjes. Ieder dorp heeft zijn eigen klederdracht met specifieke kleuren en patronen en een typerende hoofdtooi of haardracht. Je kunt dus direct zien of iemand uit het betreffende dorp is of uit één van de omliggende plaatsjes komt.

In de middag parkeren we de auto en nemen we een bootje naar Santa Cruz waar we een leuk hostel aan het meer nemen. Aan het eind van de dag genieten we, vanuit een luie stoel, van het mooie uitzicht op de vulkanen Atitlán en Toliman die schuin achter elkaar liggen en de alleenstaande perfecte kegel van de vulkaan San Pedro.

Lago Atitlán

De volgende ochtend nemen we een bootje naar de overkant van het meer, naar de dorpjes Santiago en San Pedro, die aan de voet van de verschillende vulkanen liggen. Beide dorpjes hebben weer hun eigen karakteristieke sfeer en klederdracht.

Jacco vertelt ons dat het waterniveau van het meer de afgelopen jaren flink gestegen is en de gevolgen daarvan kunnen we duidelijk zien. In alle dorpjes zien we huizen, straten en tuinen die inmiddels onder water staan en veel mensen die dichtbij het meer wonen zijn muren aan het bouwen om het oprukkende water tegen te houden.

´s Middags bezoeken we de ruïnes van Iximche, de hoofdstad van de Kaqchikel Maya's van 1470 tot 1524. Omdat Iximche geregeerd werd door vier verschillende leiders, afkomstig van de vier belangrijkste Kaqchikel stammen, zijn er meerdere tempels, paleizen, pleinen en speelvelden terug te vinden. Het is een vrij onbekende maar interessante archeologische plek die nauwelijks door toeristen maar veel door de lokale bevolking bezocht wordt.

We sluiten de dag af in Antigua waar we overnachten en de volgende ochtend een rondwandeling maken.
Antigua, de naam zegt het al, is de oude stad, het vroegere Guatemala-Stad. De kern is geheel in oude stijl gehouden, met kinderkopjes op de weg, ouderwetse straatlantaarns, rustieke poortjes en huizen met prachtige binnenplaatsjes. Tussendoor vind je door de stad verspreid restanten van eeuwenoude muren, gebouwen en kerken. Overal vanuit de stad heb je zicht op de omliggende vulkanen Agua, Fuego en Acatenango.

De middag gebruiken we om naar het noorden te rijden. We overnachten in het stadje Cobán en de volgende ochtend moeten we nog zo'n 65 km verder naar Semuc Champey, waarvan de laatste 30 km een smal, onverhard pad is. In het natuurreservaat klimmen we ongeveer 1 km door een regenwoud naar een mirador waar we mooi uitzicht hebben op de turquoise gekleurde poelen die tussen de steile bergwanden boven de Cahabón rivier liggen.

We dalen langs de andere kant, via steile trappen en loopbruggen, weer af naar de rivier waar we even lekker kunnen afkoelen in de voornoemde poelen.
´s Avonds nemen we onze intrek in een eco-lodge die midden in de jungle aan de Cahabón rivier ligt.

En dan is de laatste dag alweer aangebroken. In vijf kwartier hotsebotsen we over het onverharde keienpad weer naar de bewoonde wereld en in de daarop volgende zes uur, inclusief lunch-stop, rijdt Jacco ons terug naar Guatemala-Stad waar hij ons naar een leuk hotel vlakbij het vliegveld brengt. Tijd om afscheid te nemen van Jacco en Guatemala. We hebben genoten van dit mooie, kleurrijke land, dat absoluut een vakantie waard is!

De reis naar huis verloopt voorspoedig maar we zijn een beetje ongerust voor onze thuiskomst. De avond voor we terug vliegen, kunnen we namelijk heel even gebruik maken van iemands computer en lezen we een mailtje van de eigenaar van ons huis: er is de nacht ervoor bij ons ingebroken en hij heeft geconstateerd dat in ieder geval de gastank weg is...
Tijdens de reis halen we ons allemaal spookbeelden in het hoofd van wat we bij thuiskomst zullen aantreffen of, veel vervelender, wat we niet meer zullen aantreffen. Eenmaal bij het huis kunnen we geen sporen van braak ontdekken en alle deuren zitten nog gewoon op slot maar de gastank naast het fornuis is inderdaad verdwenen. In eerste instantie lijkt het erop dat dat het enige is, maar in de loop van de volgende dag ontdekken we steeds meer kleine dingen die missen. Onze inbrekers blijken rare snuiters. Zo missen we een flesje deodorant uit de badkamer. De paraplu uit de rommelkamer. Een pot pindakaas en wat blikjes soep uit de keuken. De deksel van de pot drop is los maar blijkbaar vonden ze de dropjes er niet lekker uitzien, want die zijn er nog.
Het enige wat ik echt vervelend vind is dat ze het kettinkje en de oorbellen die ik van mijn ouders gekregen heb toen ik naar Panama vertrok, hebben meegenomen. En dan hebben ze uit de slaapkamer nog een usb-lader meegenomen, wat op zich niet zo vervelend is, ware het niet dat het kabeltje van mijn I-pod eraan zat. Maar dat probleem is al opgelost want Chris heeft nog een kabeltje over...