Toen ik in het vorige blog schreef over de "laatste-keer-fase" was onze niet-bijster-intelligente computer zo bijdehand om te denken dat dat ook voor hem gold. De volgende dag hield hij er acuut me op! Nou is het sowieso een maandagmorgen-exemplaar want al 3 maanden na aanschaf in februari (2015!) begeeft een deel van het toetsenbord het (gelukkig kunnen we ons behelpen met het touchscreen toetsenbord) en niet lang daarna houden 2 van de 3 USB-uitgangen het voor gezien...
Dit keer blijkt een deel van de C-schijf te zijn gecrasht maar gelukkig weet onze digiwiz Chris er weer een beetje leven in te blazen en met een half geamputeerde C-schijf kunnen we toch weer aan de slag. Helaas is de victorie van korte duur want twee weken later vindt de laptop het tijd om dan maar de hele C-schijf op te blazen. Chris probeert hem nog op te lappen met een donor-schijf uit een andere computer maar het is wel duidelijk dat deze PC geen lang leven beschoren is.
Toevallig komt ons ter ore dat een winkel in Panama Stad een verkeerde batch laptops heeft ontvangen (met Windows 7 en alleen Engelstalig) die voor een weggeefprijsje verkocht worden. Bovendien zijn we er inmiddels achter hoe we, voor niet al te veel kosten, iets vanuit Panama Stad naar Bocas kunnen laten sturen, dus we schaffen voor de tweede keer dit jaar een nieuwe laptop aan (nummer 4 sinds we in Panama zijn - Grrrr...).
Ondertussen beginnen we met het huis opruimen. Langzaamaan verkopen we wat spulletjes, maar de meeste dingen zijn niet van grote waarde dus die besluiten we weg te geven tijdens ons feestje. Want op zondag 29 november houden we een klein afscheidsfeestje bij de Sea Monkey. De opkomst is groot, zowel locals als expats, de hapjes en drankjes zijn lekker en het wordt een gezellige middag.
Inmiddels zijn we in de laatste week beland en het huis wordt leger en leger. Twee van de drie koffers zijn al ingepakt en hebben we op het vliegtuig naar Panama Stad gezet, want als we volgende week met 3 grote koffers op het vliegveld van Bocas staan, lopen we het risico dat niet alles in één keer mee kan.
Hoewel ik me van tevoren had afgevraagd hoe we alles weer mee zouden krijgen, valt dat reuze mee. Het blijkt allemaal makkelijk in de 3 koffers te passen. En dat terwijl we, toen we naar Panama vertrokken niet alleen 3 grote koffers bij ons hadden, maar ook nog zo naïef waren geweest om vanuit Nederland 2 dozen per post te versturen, die respectievelijk pas na 4 en 6 maanden arriveerden...
Dozen van Panama naar Indonesië versturen lijkt ons dan ook geen goed idee, maar het blijkt niet nodig want dit keer past het allemaal met gemak in de koffers. Dat doet me toch wel even overpeinzen. Als je niet beter wist zou je denken dat we er 'armer' op geworden zijn, terwijl het tegendeel waar is. Maar goed beschouwd is het wel logisch: ervaringen en herinneringen hoef je nu eenmaal niet in koffers te pakken...
En dan nu de laatste loodjes. Begin volgende week wordt de inhoud van de keuken opgehaald en dinsdag slapen we een laatste nachtje in Bocas want woensdagochtend vroeg begint de lange reis naar Nederland waar we donderdagavond 17 december aankomen.
Bye bye Bastimentos, bedankt voor alle belevenissen!
