zaterdag 5 oktober 2019

De eerste dag

Met terugwerkende kracht nog even een verhaaltje over de eerste dag.

's Morgens moeten we eerst ons hele boeltje weer inpakken. Het zijn slechts 3 koffers, dus dat valt wel mee, maar toen we 31 augustus aankwamen op dit adres, gingen we er eigenlijk vanuit dat we voorlopig daar wel zouden blijven dus hadden we al onze spulletjes een plekje gegeven. We hadden toch niet kunnen vermoeden dat het zo snel zou gaan... Maar goed, we plukken alles weer uit alle hoeken, gaten, kasten en laatjes en proppen het in de koffers. Daarna vullen we nog wat boodschappentassen met de inhoud van de koelkast en keuken en zijn we klaar voor de verhuizing.

In het resort is de eigenaar ook druk aan het pakken want die vertrekt later die dag weer naar België. Hij laat ons 's middags nog wat laatste dingen zien en vertelt nog de nodige handigheidjes en dan brengt Roberto hem naar het vliegveld, terwijl ik ons boeltje weer een nieuw plekje geef.


Na het eten, tegen een uur of half acht, zakken we moe maar voldaan in een paar comfortabele stoelen op het terras. We zitten redelijk hoog (dat kun je aan het uitzicht wel zien) en er steekt een flinke wind op, later gevolgd door een  dreigend gerommel en felle bliksemschichten in de verte.
Een half uur later trekt het ook bij ons helemaal dicht en worden we getrakteerd op een enorme stortbui die met horizontale wind het terras op wordt geblazen. De storm (later horen we van andere eilanders dat dit toch wel een heftige storm was) duurt ongeveer een uurtje en tegen de tijd dat we alleen nog in de verte wat horen rommelen en zien flitsen, valt het licht uit! Juist, ook hier gebeurt dat dus. Leuk, zo'n eerste avond in een onbekend huis... Gelukkig hadden we net die middag nog gevraagd of er (zak)lantaarns waren, dus die weten we te vinden.

Nou ja, we lezen nog wat in het donker en dan gaan we maar vroeg naar bed. Totdat we ergens buiten een hoop geroezemoes horen. Wat blijkt, één van de gasten staat met de auto buiten de electrische poort, maar die werkt nu natuurlijk niet! Binnen lopen andere gasten heen en weer om te kijken of ze kunnen helpen. Maar Roberto biedt uitkomst, want laat hij nou vanmiddag nog net op de valreep hebben gevraagd of de poort ook handmatig open kan. En jawel, daarvoor is een speciale sleutel die hij dus weet te vinden! Zo zie je maar dat we, dankzij 10 jaar ervaring op dit soort eilanden, blijkbaar intuïtief de juiste vragen wisten te stellen in de korte tijd die we tot onze beschikking hadden...


Pas de volgende ochtend om 7 uur komt de elektriciteit weer terug en iedereen heeft het een nachtje zonder airco moeten doen. Gelukkig heeft de storm de lucht lekker afgekoeld en met de ramen open is het goed uit te houden. En de regen heeft ook nog een ander effect. Want was de omgeving vorige week op onze foto's nog dor en droog, nu hebben we een oase van groen om ons heen!