Nou zeg... niks hostel-perikelen! We zitten nu een week in het hostel en de helft daarvan zijn we helemaal leeg geweest. Op zondag zijn de meeste kamers al leeg gegaan en maandagochtend vroeg vertrok de laatste kamer. Vervolgens hebben we maandag, dinsdag en woensdag gewoon helemaal niemand binnen gekregen. Gelukkig hebben we sinds gisteren weer één kamer verhuurd.
Ondanks dat het ontzettend rustig is met toeristen, hebben we in de duikschool niet te klagen. We hebben een Open Water cursus gedraaid (3 dagen) en zijn 3 dagen met fun-duikers op pad geweest. Aanstaande zondag beginnen we weer met 2 mensen aan een Open Water cursus en gelukkig hebben ze allebei ook een kamer in Tio Tom gehuurd dus het mes snijdt aan twee kanten.
We hebben het dus niet zo druk en aangezien we tijdens ons verblijf in Nederland vele verzoekjes hebben gekregen om méér video's op de blog te zetten, hebben we ons kleine fotocameraatje maar weer eens ter hand genomen.
En nu we het hostel in beheer hebben, moeten we toch iedere dag Annie uitlaten, dus loop gezellig een blokje mee door Old Bank, ons dorpje op Bastimentos:
Klik hier om het filmpje te bekijken
IN ORDER TO MAKE YOUR DREAMS COME TRUE, YOU HAVE TO WAKE UP!
vrijdag 25 mei 2012
vrijdag 18 mei 2012
Weer aan de slag
De reis is voorspoedig verlopen. Ondanks dat het vliegtuig praktisch vol zat, hadden zowel Rob als ik een lege stoel naast ons en dat is toch altijd iets comfortabeler.
De stop in Panama City is druk. We racen weer kris-kras door de stad om diverse dingen te regelen.
Bovendien moet Roberto nog die cursus volgen. We hadden (al lang geleden) met degene die de cursus geeft, afgesproken dat Rob de cursus op maandag en dinsdag zou volgen. Helaas liet de man vlak voordat we naar Nederland vertrokken, weten dat hij er die maandag niet zou zijn en dat de cursus een dagje opgeschoven moest worden. Makkelijk voor hem om te zeggen, maar wij hadden inmiddels al een terugvlucht van Panama City naar Bocas geboekt op woensdagmiddag. Dat betekende dus dat de tweedaagse cursus in anderhalve dag gepropt moest worden! Nou, dat is dus duidelijk niet gelukt en het leek er op dat Rob op een ander moment weer terug naar Panama City zou moeten om de cursus af te maken (balen). Gelukkig blijkt de leraar zelf binnenkort voor een paar dagen naar Bocas te moeten en hij zou proberen om er wat tijd aan vast te plakken zodat Rob de cursus hier kan afmaken (dat is dan weer mazzel).
Na al deze hectiek in Panama City zijn we blij als we woensdag laat in de middag eindelijk in Bocas uit het vliegtuig stappen. Zodra we arriveren in de hoofdstraat waar de bootjes naar Bastimentos liggen, worden we door diverse bekenden verwelkomd met het vertrouwde: "You reach back, man" (jullie zijn er weer) en in het bootje krijgen we van een oudere vrouw (we kennen haar van gezicht, maar niet haar naam) gelijk fruit aangeboden. We voelen ons direct weer helemaal thuis!
Donderdag zijn we in de weer met het overdragen van de duikschool en verder thuis alles opruimen en het huis schoonmaken, want een huis een maand lang alleen laten in het oerwoud levert een heleboel stof en rommel op!
Vandaag zitten we alweer in het oude ritme, maar vanaf morgen moeten we volop aan de bak. Tom en Ina gaan namelijk op vakantie en dan nemen wij het hostel weer waar, voor de komende 4 weken. Jullie kunnen dus waarschijnlijk binnenkort weer "hostel-perikelen" op de blog verwachten...
De stop in Panama City is druk. We racen weer kris-kras door de stad om diverse dingen te regelen.
Bovendien moet Roberto nog die cursus volgen. We hadden (al lang geleden) met degene die de cursus geeft, afgesproken dat Rob de cursus op maandag en dinsdag zou volgen. Helaas liet de man vlak voordat we naar Nederland vertrokken, weten dat hij er die maandag niet zou zijn en dat de cursus een dagje opgeschoven moest worden. Makkelijk voor hem om te zeggen, maar wij hadden inmiddels al een terugvlucht van Panama City naar Bocas geboekt op woensdagmiddag. Dat betekende dus dat de tweedaagse cursus in anderhalve dag gepropt moest worden! Nou, dat is dus duidelijk niet gelukt en het leek er op dat Rob op een ander moment weer terug naar Panama City zou moeten om de cursus af te maken (balen). Gelukkig blijkt de leraar zelf binnenkort voor een paar dagen naar Bocas te moeten en hij zou proberen om er wat tijd aan vast te plakken zodat Rob de cursus hier kan afmaken (dat is dan weer mazzel).
Na al deze hectiek in Panama City zijn we blij als we woensdag laat in de middag eindelijk in Bocas uit het vliegtuig stappen. Zodra we arriveren in de hoofdstraat waar de bootjes naar Bastimentos liggen, worden we door diverse bekenden verwelkomd met het vertrouwde: "You reach back, man" (jullie zijn er weer) en in het bootje krijgen we van een oudere vrouw (we kennen haar van gezicht, maar niet haar naam) gelijk fruit aangeboden. We voelen ons direct weer helemaal thuis!
Donderdag zijn we in de weer met het overdragen van de duikschool en verder thuis alles opruimen en het huis schoonmaken, want een huis een maand lang alleen laten in het oerwoud levert een heleboel stof en rommel op!
Vandaag zitten we alweer in het oude ritme, maar vanaf morgen moeten we volop aan de bak. Tom en Ina gaan namelijk op vakantie en dan nemen wij het hostel weer waar, voor de komende 4 weken. Jullie kunnen dus waarschijnlijk binnenkort weer "hostel-perikelen" op de blog verwachten...
vrijdag 11 mei 2012
Laatste dagen
Nog een paar dagen en onze vakantie zit er alweer op. Zoals ook al uit het vorige berichtje bleek: tijd is een vreemd begrip. Aan de ene kant is het heel snel gegaan, aan de andere kant hebben we ook het gevoel dat we hier lang geweest zijn. Hoe dan ook, we hebben een heerlijke tijd gehad.
De laatste paar dagen staan natuurlijk in het teken van afscheid. Vandaag gaan we naar Rotterdam om gedag te zeggen bij Rob's familie en morgen gaan we bij mijn vader langs in het verpleeghuis en daarna even bij mijn moeder gedag zeggen.
Zaterdagmiddag staat ons dan de zware taak van het inpakken te wachten. Zoals altijd nemen we weer veel meer mee terug dan waar we mee gekomen zijn, dus het is weer spannend of alles past. Dit keer zijn het vooral zakelijke spullen die we ingeslagen hebben, een nieuw wetsuit en vinnen voor Rob en andere dingen voor de duikschool die we nodig hadden. In verband met de beperkte kofferruimte betekent dat automatisch dat mijn dropvoorraad op rantsoen is gezet: er kunnen "maar" 4 doosjes mee. Nou ja, daar doe ik al gauw een half jaar mee, dus niet getreurd.
Verder doen we het zaterdag rustig aan, want zondagmorgen begint de lange reis naar Bastimentos, met een tussenstop in Panama City waar we ook nog wat zakelijke dingen te regelen hebben. We moeten daar iemand bezoeken die ons verder kan helpen met dat NIT nummer (je weet wel, wat we nodig hebben om onze belastingaangifte te kunnen voldoen, want dat is nog steeds niet geregeld) en we willen bij het Nederlandse consulaat langs om eens na te vragen hoe we aan een "verklaring van nationaliteit" komen (dan weten we dat tenminste als ik volgende keer mijn paspoort moet verlengen).
Daarnaast gaat Roberto nog een 2-daagse cursus volgen om zelf onze duikmaterialen te kunnen servicen. We zijn dus gelijk weer druk aan de slag. Als alles goed gaat kunnen we woensdag aan het eind van de middag weer voet op ons eiland zetten en heerlijk thuis in onze vertrouwde hangmat gaan hangen!
De laatste paar dagen staan natuurlijk in het teken van afscheid. Vandaag gaan we naar Rotterdam om gedag te zeggen bij Rob's familie en morgen gaan we bij mijn vader langs in het verpleeghuis en daarna even bij mijn moeder gedag zeggen.
Zaterdagmiddag staat ons dan de zware taak van het inpakken te wachten. Zoals altijd nemen we weer veel meer mee terug dan waar we mee gekomen zijn, dus het is weer spannend of alles past. Dit keer zijn het vooral zakelijke spullen die we ingeslagen hebben, een nieuw wetsuit en vinnen voor Rob en andere dingen voor de duikschool die we nodig hadden. In verband met de beperkte kofferruimte betekent dat automatisch dat mijn dropvoorraad op rantsoen is gezet: er kunnen "maar" 4 doosjes mee. Nou ja, daar doe ik al gauw een half jaar mee, dus niet getreurd.
Verder doen we het zaterdag rustig aan, want zondagmorgen begint de lange reis naar Bastimentos, met een tussenstop in Panama City waar we ook nog wat zakelijke dingen te regelen hebben. We moeten daar iemand bezoeken die ons verder kan helpen met dat NIT nummer (je weet wel, wat we nodig hebben om onze belastingaangifte te kunnen voldoen, want dat is nog steeds niet geregeld) en we willen bij het Nederlandse consulaat langs om eens na te vragen hoe we aan een "verklaring van nationaliteit" komen (dan weten we dat tenminste als ik volgende keer mijn paspoort moet verlengen).
Daarnaast gaat Roberto nog een 2-daagse cursus volgen om zelf onze duikmaterialen te kunnen servicen. We zijn dus gelijk weer druk aan de slag. Als alles goed gaat kunnen we woensdag aan het eind van de middag weer voet op ons eiland zetten en heerlijk thuis in onze vertrouwde hangmat gaan hangen!
vrijdag 4 mei 2012
Tijd
Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst heb geblogd, maar de tijd vliegt dan ook sinds we in Nederland zijn en ik heb gewoon "geen tijd" om er even rustig voor te gaan zitten. Het is een beetje het gevoel waarmee we Nederland bijna 3 jaar geleden verlaten hebben: je bent hier altijd druk, druk, druk en je wordt geleefd door alles wat moet, moet, moet. Natuurlijk wordt dit gevoel nu extra versterkt omdat we in deze 3 weken vakantie ook zoveel mogelijk mensen willen zien en zoveel mogelijk dingen willen doen en het contrast met de rust die we in Panama gevonden hebben nu des te groter is.
De dagen zijn gevuld met gezellige bezoekjes aan familie en vrienden waar we heerlijk kunnen bijkletsen. We shoppen hier en daar voor spullen voor de duikschool of voor persoonlijke dingen die we hier makkelijker kunnen kopen dan in Panama. Roberto heeft behoorlijk wat overredingskracht nodig om zijn paspoort aan te vragen (het blijkt dat hij die "verklaring van nationaliteit" eigenlijk tóch nodig had gehad, maar hij kan zich er nu nog uitkletsen) en het kost mij nog ettelijke telefoontjes voordat mijn nieuwe credit card eindelijk op de deurmat valt.
En zo zijn er alweer twee weken voorbij. We gaan nog even met volle teugen genieten van onze laatste week hier, voordat we de rust van "ons" eiland weer opzoeken...
De dagen zijn gevuld met gezellige bezoekjes aan familie en vrienden waar we heerlijk kunnen bijkletsen. We shoppen hier en daar voor spullen voor de duikschool of voor persoonlijke dingen die we hier makkelijker kunnen kopen dan in Panama. Roberto heeft behoorlijk wat overredingskracht nodig om zijn paspoort aan te vragen (het blijkt dat hij die "verklaring van nationaliteit" eigenlijk tóch nodig had gehad, maar hij kan zich er nu nog uitkletsen) en het kost mij nog ettelijke telefoontjes voordat mijn nieuwe credit card eindelijk op de deurmat valt.
En zo zijn er alweer twee weken voorbij. We gaan nog even met volle teugen genieten van onze laatste week hier, voordat we de rust van "ons" eiland weer opzoeken...
Abonneren op:
Posts (Atom)