We zijn een tijdje uit de lucht geweest. Onze internet hotspot, die we half januari op Bali gekocht hebben toen we hierheen reisden, heeft namelijk kuren. Hij lijkt regelmatig een soort korsluiting te maken en springt dan na 10 minuten spontaan uit, om het daarna uren niet meer te doen... Slechts 8 maanden oud maar ja, dat weten we: electronica en een tropisch klimaat gaan nu eenmaal niet samen. Vervelender is het dat we hier geen nieuwe kunnen kopen. Tenminste, op het moment niet. Ze zijn uitverkocht want, zo vertellen de vriendelijke verkopers, ze hebben ze soms wel. Wanneer ze er dan weer zijn? Tja... (geduldig glimlachend en verontschuldigend schouderophalend) dat kan niemand ons vertellen. Gelukkig gaat een bekende van ons naar Bali en hij neemt er eentje voor ons mee... als hij na anderhalve week weer terug komt.
Ik kon dus even niet bloggen en dat terwijl er toch wel weer het één en ander gebeurd is. Eind juli komt een vriend van ons namelijk vertellen dat er ergens een kamer vrij komt. Ongeveer vergelijkbaar met wat we hebben maar mét een klein keukenblok. En... de huur is slechts eenderde van wat we voor onze kamer betalen. Als echte Hollanders kunnen we die kans niet laten schieten! Vrijdag 29 juli besluiten we de kamer te huren en aangezien het precies het einde van de maand is, verhuizen we op maandag 1 augustus.
Enige bijkomstigheid is dat dit huisje niet inclusief inboedel is, dus we zullen wat spullen moeten kopen, maar aangezien we nu toch het vooruitzicht hebben dat we hier een tijdje blijven, is dat niet zo bezwaarlijk. Dezelfde dag kopen we een koelkast en een matras die de volgende maandag geleverd kunnen worden. Een bed, een kast en een tafel met twee stoelen moeten gemaakt worden en dat gaat volgens zeggen zo'n twee weken duren.
Maandag 1 augustus pakken we dus, voor de zoveelste keer in de afgelopen 7 jaar, ons hele boeltje weer in. Op dit soort momenten ben ik altijd weer blij dat we (nog) niet zo heel veel spullen vergaard hebben en het past allemaal makkelijk in een personenauto. Het is nog even behelpen met op de grond slapen en uit koffers leven maar (hoe is het mogelijk) na precies 2 weken zijn de meubeltjes klaar! Het huisje is klein maar voorzien van alle basisbehoeften met als bonus een leuk zitje in de schaduw waar het heerlijk vertoeven is.
We wonen nu in een andere wijk en de mensen moeten nog wel wennen aan hun nieuwe buren. Het lijkt erop dat er hier nog niet veel bule (westerlingen) wonen of gewoond hebben want de eerste week komen er toch wel heel veel mensen even nieuwsgierig langs lopen... We kunnen nog niet echt een gesprek met ze voeren maar we kennen inmiddels wel wat Indonesische woorden en sommige jongeren spreken ook wel wat Engels en met vriendelijke begroetingen en gebaren komen we al een heel eind.
Ondertussen is Roberto heel druk. Het is hoogseizoen en hij is regelmatig een paar dagen op tour. Ik ben inmiddels het gesprek aangegaan met de eigenaar van het hotel, maar helaas kan hij voor mij geen verblijfs- en werkvergunning aanvragen omdat hij niet voldoende lokaal personeel daarvoor heeft. (Een bedrijf mag namelijk 1 buitenlander aannemen op 15 lokale werknemers en aangezien hij kortgeleden zelf zijn vergunning heeft gekregen, kan hij geen tweede aanvragen.) Ik moet me dus nog even beraden maar voorlopig blijf ik gewoon m'n dingetjes doen...
