Een beetje variatie

Het is alweer even geleden dat ik geschreven heb, maar dat komt omdat we eigenlijk niks nieuws te melden hebben. Alles gaat z'n gangetje en het loopt lekker. Nadat we donderdag de 13e de service-setjes binnen hadden gekregen, heeft Roberto nog net van de laatste paar rustige dagen gebruik kunnen maken om alle ademautomaten te servicen, want daarna is het weer drukker geworden. Het lijkt erop dat het laagseizoen weer op z'n einde loopt en geleidelijk overgaat in het "midden-seizoen". We hebben twee keer een Open Water cursus gedraaid en nog een paar dagen fun-duikers gehad en nu hebben we een DIO (Divemaster In Opleiding) rondlopen.

Het is voor ons de eerste keer dat we een Divemaster cursus doen, want dat komt hier niet zo vaak voor en bovendien is het voor ons als kleine duikschool niet altijd eenvoudig om een volledige Divemaster training met iemand te doorlopen. Maar in dit geval heeft de man het grootste gedeelte van de Divemaster cursus in zijn thuisland Argentinië gedaan en heeft hij Panama uitgezocht om zijn cursus in het mooie Caraibische water af te ronden. Het leuke is dat hij daarbij specifiek voor Scuba 6 Diving heeft gekozen vanwege de goeie beoordelingen die hij had gelezen op Tripadvisor. Met enige trots kunnen we dan ook melden dat we inmiddels 50 "excellente" beoordelingen hebben op deze bekende website! (zie: Tripadvisor / Scuba 6 Diving)

De DIO, Juan Pablo ("zeg maar Juampi"), is een goeie student en ook nog een aardige vent dus Roberto heeft er veel plezier in. Vooral ook omdat een Divemaster moet leren om alle hand-en-span-diensten in een duikschool uit te voeren en Roberto dus een keertje lekker in zijn luie hangmat kon blijven hangen! (geintje)
Maar naast het dollen wordt er ook hard gewerkt. De afgelopen dagen heeft Juampi geassisteerd bij de Open Water cursus en vandaag heeft hij een DSD (Discover Scuba Diving) programma gedraaid. Verder hebben ze vanmiddag de puntjes op de i gezet voor het "zoeken-en-bergen" scenario en zo volgen de komende dagen nog meer verschillende soorten duiken.

Zo'n Divemaster training is toch weer heel anders dan de gebruikelijke cursussen die we draaien. Je bent meer dagen achtereen intensief met iemand bezig en het wordt daardoor ook persoonlijker en dat maakt het extra leuk. Voor ons is het in ieder geval een leuke afwisseling. Dus ook al is er niets nieuws te melden, hebben we toch een beetje variatie....

Meer gemak

Het lijkt erop dat sommige dingen ietsjes makkelijker worden in Panama. Toen we in 2010 in Panama arriveerden, hebben we als één van de eerste dingen, geprobeerd om een bankrekening te openen. Bij de enige bank die Colón rijk is, werd al snel duidelijk dat dat onmogelijk was, maar ook bij de verschillende banken in Changuinola kregen we nul op request. Als buitenlander was het namelijk noodzakelijk om van maar liefst drie verschillende gerenommeerde buitenlandse (in ons geval Nederlandse) banken een referentie en bankrekeninggegevens te overleggen. Aangezien we niets meer in Nederland bezaten behalve wat spaargeld dat uiteraard bij één bank stond, ging dat dus absoluut niet lukken.
Maar een maandje geleden hoorden we van een Duitse vriend dat hij inmiddels in Changuinola een bankrekening had kunnen openen. Het enige wat daarvoor nodig was, waren een drietal aanbevelingsbrieven, twee van Panamese inwoners en één van een Panamees bedrijf. Nou, na drieënhalf jaar in Panama kennen we hier zat mensen en bedrijven, dus dat is niet zo'n probleem. Gewapend met de brieven gaat Roberto naar Changuinola en tot zijn grote verbazing staat hij binnen een uur weer buiten, mét een bankrekening, compleet met bankpas en internetbankieren!

Ook post ontvangen was op ons eiland altijd een probleem. Postbezorging hebben we sowieso niet (we hebben niet eens huisadressen) en het was iedere keer weer afwachten of en wanneer pakketjes die via het kleine vliegveldje in Bocas verzonden werden, zouden aankomen. Maar sinds kort is er een kantoortje in Bocas dat via een postadres in Miami (USA) post en pakketten verzorgd. Dat kwam mooi uit want we hadden nieuwe onderdelen nodig om onze regulators te servicen en die wilden we bij ons ouwe vertrouwde adresje in Nederland halen: de duikshop in Eindhoven (dan weet je tenminste zeker dat het goed is).
En ook dit blijkt perfect te werken. Na ongeveer twee weken krijgen we keurig netjes via e-mail bericht dat er een pakket voor ons is aangekomen.

Helemaal gelukkig gaan we direct naar Bocas om het op te halen en gelijk nog wat boodschappen te doen. Eenmaal thuis ben ik bezig alle spullen op te ruimen, terwijl Roberto zijn pakket uitpakt, als ik hem plotseling hoor zeggen "Krijg nou wat..." gevolgd door een schaterende lach. Met een grote grijns houdt hij een doosje Pickwick thee en een doos gemengde drop van Venco voor me omhoog. Wow! Maar dat blijkt nog niet alles, want even later volgt er een pot Calvé pindakaas. Het zakelijke pakket is ineens een Sinterklaas-cadeautje geworden en als blij verraste kinderen halen we  samen nog hagelslag, stroopwafels en jodenkoeken uit de doos tevoorschijn! Wat een ontzettende leuke verrassing. Met dank aan Bill en Wendy kunnen we de komende tijd weer heerlijk genieten van Hollandse lekkernijen.

En dan hebben we eindelijk na heel lang zoeken, op internet een site gevonden waar we films kunnen zien! Niet via download maar met "streamen" (wat dat ook mag betekenen - ik blijf een digibeet), konden we allerlei goeie films zien. Voor een paar weken dan, want om de één of andere onverklaarbare reden is de site sinds vorige week ineens uit de lucht! Da's balen, nou moeten we weer op zoek naar een nieuwe site...
Oké, niet alles gaat dus makkelijker, het blijft Panama, dat is juist de charme. En om met Meatloaf te spreken "Two out of three ain't bad!"

Door-de-weekse dag

Het was gisteren een gewone door-de-weekse dinsdag. Na twee cursussen achter elkaar gedraaid te hebben, hadden we weer eens een dagje vrij. We hebben ons weekend dus een beetje doorgeschoven en hebben lekker uitgeslapen. Uitslapen, dat wil zeggen tot een uur of acht, want daarna ben je klaar wakker. Het ritme hier ligt anders dan in Nederland en normaal gesproken zijn we rond half zeven altijd wel wakker, dus als je dan eens tot acht uur op je bed ligt, dan voelt dat als heerlijk uitslapen.
We ontbijten met een lekker Johnny broodje en rond een uur of tien komt Roberto, onze bootkapitein, langs met zijn gereedschapskist. Er moet namelijk weer het één en ander geklust worden. Onze wegwijzer in het dorp van een nieuwe paal voorzien, een paar losse planken op het dek vast-timmeren en de watertank repareren. Dat laatste zou vorige week al gebeurd moeten zijn, maar toen regende het en tja, als het regent dan gebeurt er hier niets...
Roberto vertelt ons dat Gerald die dag jarig is. Gerald is een kras baasje dat halverwege het dorp woont. Toen de duikschool nog in Tio Tom zat, liepen we iedere ochtend en middag bij hem langs en altijd werden we enthousiast door Gerald gegroet, meestal gepaard gaand met een blik op de lucht en zijn interpretatie van de weersverwachting van die dag. Af en toe wenkte hij ons om te komen en dan kregen we een paar bananen of papaya's uit zijn tuin. Maar sinds we op onze nieuwe locatie zitten, lopen we niet meer bij hem langs en zien we hem niet meer zo vaak, dus we besloten om hem even te gaan feliciteren.

Onderweg naar Gerald lopen we langs het veldje waar een softball wedstrijd aan de gang is. En hoewel het er niet naar uitziet, zal het wel een belangrijke wedstrijd zijn want veel dorpsbewoners hebben een stoeltje langs de weg gezet en zitten geanimeerd te kijken.

Bij Gerald is het een drukte van belang. Op een tafeltje staan diverse dranken en we mogen zelf iets inschenken. De hapjes worden regelmatig door verschillende mensen rondgedeeld. Stukjes worst en kaas, cocktailworstjes, chips en voor de liefhebbers bekertjes met "Saus" (gekookt varkensvlees met ui in een limoensapje). Overal zitten en staan groepjes mensen, in het huis, op het terras en rond het huis. Binnen draait een CD-speler de gebruikelijke caraibische muziek en op het terras speelt een televisie waar niemand naar kijkt. Enkele oude dametjes praten wat en andere kijken zomaar wat om zich heen. Kinderen spelen rond het huis en een dronken mannetje dat al meerdere keren met zachte hand is weggestuurd maar iedere keer weer terug komt, is inmiddels in een hoekje in slaap gevallen.

Maar het tafereel wordt gedomineerd door het domino-spel dat op het terras gespeeld wordt. Domino is hier een serieus spel. Net als klaverjassen wordt het in twee teams gespeeld en met het leggen van bepaalde stenen worden signalen aan de partner gegeven. Het spel gaat razendsnel en volgens goed gebruik worden de stenen met een harde klap op tafel gelegd. Er komt een hele strategie bij kijken en de discussies zijn dan ook niet van de lucht. Niet alleen van de spelers maar vooral van degene die rond de tafel naar het spel staan te kijken.

Overigens worden die discussies in rap Guari-Guari gevoerd en zijn dus voor ons onmogelijk te volgen, maar de dynamiek is geweldig om te zien.

Dan wordt plotseling ieders aandacht gevraagd: er moet gezongen worden voor de jarige. Braaf staat iedereen op en ook de domino-spelers verlaten hun spel en gaan het huis in. Er wordt "Happy Birthday" gezongen, gevolgd door een Spaanstalig lied wat we niet kennen en Gerald snijdt de grote verjaardagstaart aan. Daarna stroomt het huisje weer leeg, iedereen zoekt zijn eigen plekje weer op en ook het domino-spel gaat weer onverminderd fel door. Even later worden de bordjes met taart uitgedeeld, die ondanks zijn onnatuurlijke kleur, erg lekker smaakt.