Jarig

Ik heb me, tijdens dit toch wel onverwachts roerige jaar, regelmatig afgevraagd waar en hoe ik mijn vijftigste verjaardag zou vieren. Dat het uiteindelijk al vakantie-vierend in een duikresort zou zijn, dat had ik toch niet kunnen dromen...

Eind september zijn we naar onze nieuwe locatie verhuisd en de eigenaar ontvangt ons als gasten in zijn resort. Het blijkt dat hij alles zoveel mogelijk volgens de regels wil doen en dat betekent dat we nog niet mogen werken totdat we onze vergunningen hebben. Samen regelen we zo snel mogelijk alle papieren die ingediend moeten worden. Zodra de aanvragen officieel zijn geaccepteerd, mogen we binnen het bedrijf 'in training' gaan en als de vergunningen binnen zijn, kunnen we voor de volle 100% er tegen aan.

Tot die tijd verblijven we in het resort en zijn we dus op vakantie! We zitten in één van de mooie hotelkamers en gaan regelmatig lekker duiken. Het duiken is hier geweldig. Denk aan die documentaires waar je de meest vreemde, aparte en bijzondere onderwater-creaturen ziet: pygmee zeepaardjes van een halve centimeter, mossels die een soort electrische schicht afgeven, inktvissen die continue van kleur veranderen en halve kokosnootschalen met zich meesjouwen waarin ze zich kunnen verschuilen en allerhande andere dieren die vermomd zijn als steen, zeewier of koraal; we hebben het allemaal gezien.

De omgeving is mooi en prachtig groen. Het klimaat is hier dan ook anders dan in Labuan Bajo; de warmte is veel vochtiger en er valt regelmatig een flinke bui. Het mooie daarvan is dat er veel meer bloemen en planten te vinden zijn evenals vogels. Het lijkt wat dat betreft veel op Bastimentos...

Het is dus geen straf om hier 'verplicht' op vakantie te zijn en dan ook nog je verjaardag te vieren.
Het wordt een dag vol verrassingen. 's Morgens vroeg staan er al een heleboel lieve verjaardagswensen van de familie op de What'sApp en gedurende de hele dag komen er felicitaties binnen via Facebook en e-mail.
's Middags blijkt Rob een afspraak voor me gemaakt te hebben in de Spa van het hotel: ik krijg een heerlijke gezichtsbehandeling en voetmassage.

's Avonds eten we in het restaurant van het hotel. Daar eten we iedere avond, gewoonweg omdat dit gebied niet toeristisch is en er dus geen bijzondere restaurants te vinden zijn, maar Rob weet er toch nog een verrassing van te maken want hij heeft een fles goeie bubbeltjeswijn kunnen bemachtigen! Nou zullen velen van jullie denken "nou ja, een flesje wijn, is dat nu zo bijzonder?" maar als je al bijna een jaar in Indonesië woont, een moslimland waar alcohol niet te betalen is en goeie drankjes (dus internationale drankjes) bijna niet te krijgen zijn, dan is een Argentijnse champagne echt een enorme traktatie! Het blijkt dat Roberto de eigenaar van het resort heeft ingeschakeld die de fles elders in het land gekocht heeft voor ons. Voor het eerst in 10 maanden (uitgezonderd 1 glas Indonesische wijn, die die naam eigenlijk niet verdient) genieten we weer eens van een droge Brut.

Ook het menu is een verrassing want we krijgen allemaal gerechten voorgeschoteld die niet op de kaart staan en ze zijn stuk voor stuk overheerlijk.

En als sluitstuk komen de ober en kok al Happy Birthday zingend ten tonele met een grote taart, die we samen met de andere gasten en het personeel soldaat hebben gemaakt.