Speeltjes

Het is de week van de speeltjes. 
Tom was afgelopen week jarig en omdat hij vijftig werd, waren zijn moeder, broer en schoonzus overgekomen uit Duitsland en ook Tom's dochter was met vriend samen uit Panama City gekomen. En van zijn moeder kreeg Tom een nieuw speeltje cadeau: een pasta-maker. Die moest natuurlijk direct uitgeprobeerd worden. 

En omdat Rob ook altijd te porren is voor iets nieuws stonden de twee mannen al gauw als twee jolige jongens in de keuken te spelen met deeg, meel en pasta-maker. De één draaiend aan het apparaat, de ander het deeg erin geleidend, beiden onder de witte meelvlekken, zijn ze helemaal enthousiast over hoe mooi dun de plakjes deeg worden en hoe prachtig de slierten spaghetti uiteindelijk uit de machine komen. Maar eerlijk is eerlijk, de spaghetti is heerlijk. Want wij hebben natuurlijk ook een portie zelfgemaakte spaghetti meegenomen naar huis en die avond hebben we genoten van overheerlijke, verse spaghetti!

Het volgende speeltje van deze week kwam zelf aanlopen. Een dag voor Tom's verjaardag zat er op de stoep voor het hostel een klein mager hondje te piepen. Op een goed moment kon Tom het niet langer aanhoren en heeft hij het beestje mee naar binnen genomen. De jonge pup is duidelijk verwaarloosd, broodmager en erg schrikkerig. Maar bij Tio Tom komt hij in een warm nest en al snel voelt hij zich helemaal thuis.
Tom doopt het scharminkel "Sparrow" (van Captain Sparrow, Pirates of the Caribbean) maar Rob vindt het meer een "Spikey". En ach, het beestje maakt het niet uit hoe ze hem noemen. Hij heeft ineens een veilige haven gevonden waar er eten en drinken voor hem wordt neergezet en waar iedereen het leuk vindt om met hem te spelen.

En waar zelfs een paar dier-genoten zijn. Charlie, zoals het een echte kat betaamt, gunt het ukkie geen blik waardig, maar Annie vindt het wel gezellig om een speelkameraadje te hebben. Behalve dan rond etenstijd. Want als Spikey het lef heeft om een hapje uit Annie's bak te stelen dan geeft Annie een enorme grauw en weet Spikey niet hoe snel hij in de verste hoek moet verdwijnen...

Opgelost

Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Weer zo'n mooi hollands gezegde, en wederom een waarheid als een koe.
Na zo'n anderhalve maand zonder gezeten te hebben, begon het inkt-probleem ondertussen behoorlijk nijpend te worden. De bodem van onze voorraad noodzakelijke papieren (inschrijfformulieren, examens voor diverse cursussen en logboekjes) was al een tijdje in zicht. De afgelopen weken hadden we diverse mensen, die naar een grote stad gingen, gevraagd om voor ons te kijken, maar van iedereen kregen we nul op request. Zowel in Changuinola als in David, zelfs in San José hadden mensen voor ons gezocht, maar helaas niet gevonden. De wanhoop nabij zaten we er al over te denken om dan desnoods maar zelf naar Panama stad te gaan om het daar te kopen. Maar ja, dat is een reis van minimaal 2 dagen en gaat met transport en noodzakelijke overnachting aardig in de cijfers lopen. Dat wordt wel hele dure inkt...

Maar begin deze week, geheel onverwachts, komt het verlossende woord via Facebook. Ik heb al eens verteld dat we op Facebook een netwerk van mensen en bedrijven op Bocas hebben en in het kader "niet geschoten, is altijd mis" had Rob een noodkreet op Facebook geplaatst. En begin deze week kregen we ineens van iemand uit dit netwerk een antwoord: "Ik zit in David en ik heb jullie inkt gekocht." Geweldig! Deze man, die wij niet eens persoonlijk kennen maar alleen via het Bocas-forum op Facebook, had onze oproep gezien en was in David op zoek gegaan naar onze inkt. Het enige probleem was dat hij voorlopig niet terug zou komen naar Bocas, maar ook daar had hij een oplossing voor. Hij zou het pakketje afgeven op het vliegveld in David en dan konden wij het 's middags afhalen op het vliegveld in Bocas. Helemaal fantastisch. En op onze vraag hoe wij hem dan het geld, dat hij zo genereus had voorgeschoten, konden terugbetalen, antwoordde hij simpel: "Doe maar in een envelop en stuur het met het vliegtuig terug naar David." Geld in een envelop per vliegtuig sturen? We hadden al eerder van dit soort praktijken gehoord en waren daar altijd sceptisch over geweest, maar ja, blijkbaar is dat hier toch een normale gang van zaken. En dan, we wilden deze aardige meneer die ons zo fantastisch geholpen had, niet op zijn geld laten wachten. Dus zo gezegd, zo gedaan. Woensdag haalden we het pakketje met inkt op van het vliegveld in Bocas en de volgende dag bevestigde onze weldoener dat hij de envelop met geld in goede staat had ontvangen.
Geweldig toch? Ook al wonen we hier ondertussen al een tijdje, ook wij blijven er iedere keer weer versteld van staan hoe de dingen hier geregeld en gedaan worden. Het blijft bijzonder...

Beetje vakantie

Het was voor ons de afgelopen week een beetje anders dan anders, want duikvrienden uit Nederland vereerden Bastimentos en ons met een bezoek. En hoewel we gewoon iedere dag zijn gaan duiken en de dagen er dus eigenlijk hetzelfde uitzagen als altijd, hadden we deze week toch een beetje een vakantie-gevoel. We hebben mooie, relaxte duiken gemaakt en veel leuk spul gezien. Het weer was helaas niet zo geweldig, we hebben iedere dag wel een fikse bui gehad, maar daar klaagden wij eigenlijk meer over dan onze vrienden (maar ja, we hadden hen zo graag een mooie tropische stranddag gegund!).
Verder hebben we een paar heel gezellige avonden gehad. We zijn een keertje lekker samen uit eten geweest en we hebben ook een avondje bij ons thuis gegeten (Roberto had heerlijk gekookt) en de laatste avond hebben we met een paar afhaalpizza's op onze veranda verpoosd.Het was echt een zalig weekje.

Het internetprobleem is overigens in de kiem gesmoord. Juist toen onze stick het voor gezien hield, kregen we een telefoontje van een vriend die via-via gehoord had dat er weliswaar nog steeds geen telefoonkaarten te koop waren in Bocas maar dat je bij de farmacia wel op de één of andere manier je internet-stick kon opwaarderen.
De oplettende lezer zal nu denken: "die farmacia, daar schrijft ze wel vaker over..." Dat klopt. Officieel is de farmacia een drogisterij, maar wij hebben in de loop van de tijd geleerd dat ze werkelijk, op z'n oud-hollands gezegd, de duvel en z'n ouwe moer verkopen. Van printerinkt tot knoopbatterijen en van broodroosters tot duikbrillen. Zelfs als je bankpasje niet werkt bij de flappentap van de bank (en dat overkomt toeristen nog wel eens), kun je bij de farmacia met je creditcard geld opnemen.
En sinds een paar dagen weten we dus dat deze wonderwinkel ook "internet" verkoopt. Want Rob is natuurlijk dezelfde dag nog bij de farmacia binnen gestapt, en eureka... ze hebben een soort elektronisch kastje waarmee ze de chip van je internet-stick kunnen opwaarderen. Weer een probleem minder. Nu alleen de printerinkt nog.....

Schaarste

Goed, we wonen op een eiland. En we weten dat op het eiland niet altijd alles voor handen is. We hebben geleerd om "opportunistisch" in te kopen. Oftewel, kopen als het er is en af en toe een voorraadje aanleggen, want het kan heel goed zijn dat het betreffende artikel er daarna een tijdje niet is. Sommige dingen zijn hier gewoon niet te krijgen en daarvoor moeten we naar Bocas op het andere eiland, alwaar de opportuun-regel ook regelmatig van kracht is. Maar ach, daar leer je mee leven en het levert eigenlijk nooit problemen op want uiteindelijk grepen we nooit echt mis. Tot nu dan...

Het begon met inkt-cartridges voor de printer. Zoals jullie je misschien kunnen herinneren werden we eind juli onaangenaam verrast met een kapotte printer die slechts 5 maanden oud was. Een geluk bij een ongeluk was dat we wisten dat de dochter van Tom en Ina vanuit Panama City zou komen en op ons verzoek heeft zij begin augustus een nieuwe printer meegenomen. Een HP printer dit keer want Rob wilde na twee Canon printers die het binnen anderhalf jaar begeven hadden absoluut geen Canon meer. De HP is een mooi alles-in-één apparaat (printer/copier/scanner) die het prima doet. Precies 1 week, daarna is de inkt op. Tja, ze zullen bij zo'n apparaat wel een extra kleine cartridge leveren... Maar niet getreurd, in Bocas bij de farmacia verkopen ze allerhande printerinkt. Helaas is het niet op voorraad en moet het besteld worden, duurt een weekje. Geen punt, dit is Panama. Natuurlijk wordt het weekje ruim twee weken en als de bestelling dan eindelijk binnen is, blijken ze alle HP inkt-cartridges ontvangen te hebben behálve het type wat wij nodig hebben! De dame van de farmacia vond het zo vervelend voor ons dat ze zelf naar David zou reizen om ze daar te halen, maar we zijn nu bijna weer twee weken verder en we hebben haar nog steeds niet terug gezien...

En ondertussen heeft het volgende probleem zich aangediend. Voor het internet maken we gebruik van een Claro pre-paid stick, die we iedere maand kunnen opwaarderen met mobiele telefoonkaarten. De telefoonkaarten zijn in iedere supermarkt in Bocas te krijgen. Maar je raadt het natuurlijk al... sinds een week of drie is er in heel Bocas niet één Claro telefoonkaart meer te vinden! En onze maand is bijna om...

Gelukkig kennen we ondertussen al aardig wat mensen op Bastimentos en Colón en er is altijd wel iemand onderweg in Panama. We hebben dus bij diverse mensen inmiddels een "bestelling" uitstaan, dat mochten ze ergens in een grote stad zijn, of ze dan inkt-cartridges en telefoonkaarten mee willen nemen voor ons. Er rest ons dus niets anders dan af te wachten en te hopen dat één van die bestellingen snel binnenkomt.

Wizard Beach

De tijd vliegt en augustus is ook alweer voorbij. Hoewel we de maand goed begonnen waren, hebben we de laatste anderhalve week weer geen klant meer gehad. Al met al, in vergelijking met juli en augustus vorig jaar, is het dit jaar toch een heel stuk minder. Ik ben geen econoom maar wij geven toch de crisis in de westerse landen de schuld... (want we hebben duidelijk minder Europeanen gezien deze zomer). Nou ja, voor september staan gelukkig al een aantal reserveringen in de agenda dus we hebben er goede hoop op dat we de komende maand nog iets goed kunnen maken.

Maar, om met Cruijff te spreken; "ieder nadeel heb z'n voordeel" en omdat we toch niet veel te doen hebben besluiten we een middagje naar het strand te gaan. Dat was hard nodig want we hebben sinds dat we terug zijn uit Nederland ruim twee maanden slecht weer gehad en we zijn allebei behoorlijk bleekjes geworden.
Vanuit het dorp is het een half uur lopen naar Wizard Beach (of zoals de locals het noemen "First Bay" of "First Beach") over een smal pad dwars door de jungle. Hier en daar zijn er wat modderige stukken, maar over het algemeen is het pad goed te belopen en we genieten van alle oerwoudgeluiden: vogels, kikkers, krekels, het is onvoorstelbaar hoeveel herrie ze kunnen maken.

Wizard Beach is een uitgestrekt breed zandstrand en zoals bijna altijd is het praktisch verlaten! Natuurlijk duik ik direct de zee in. Echt rustig zwemmen is er hier niet bij want de golven zijn behoorlijk hoog en er staat een flinke stroming maar het is heerlijk om even af te koelen en met de golven te spelen. Daarna duiken we met een boekje het strand op. Eerst even zonnen (niet te lang want de zon is hier verraderlijk sterk) en daarna maken we ons comfortabel in de schaduw (want ook daar doe je gewoon een kleurtje op). Met een koel briesje vanuit zee is het er prima uit te houden. De foto's en het filmpje (klik hier: Wizard Beach) spreken voor zich.

En dan hebben we nog een "nieuwtje". Tom en Ina, de eigenaren van het guesthouse, willen volgend jaar mei stoppen met het hostel. Ze hebben vorig jaar een "finca" (stuk land met een huis erop) gekocht in het binnenland van Panama en ze willen dat helemaal gaan opknappen en daar gaan wonen en zelf dingen gaan verbouwen op hun land.
Het liefste willen ze het hostel verkopen, maar dat zou best wel eens lastig kunnen worden, dus als dat niet lukt, willen ze het voor langere tijd verhuren. Dus.... mocht er iemand nog zin hebben in een leuk avontuur op het mooie Bastimentos, dan is dit je kans! Je hebt in ieder geval een goed aangeschreven duikschool in je hostel als trekpleister... ;o)