Visa-run

Visa-run, een regelmatig terugkerend fenomeen. In Panama ging de reis altijd per bootjes en bussen naar Costa Rica. Hier in Indonesië zijn de afstanden iets groter en gaat het per vliegtuigen naar Singapore. Voor Panama was het voldoende om minimaal drie dagen uit het land te blijven maar voor Indonesië hebben we een visum nodig. Dat regelt iedere (slimme) expat hier met een agent dus ook wij laten ons een "visa consultant" adviseren. Het blijkt dat hij het visum in één dag bij de Indonesische ambassade in Singapore kan verzorgen.

Op zondag vliegen we naar Bali waar we een hotelletje vlakbij het vliegveld nemen. Maandagochtend om 4 uur gaat de wekker, om 6 uur zitten we in het vliegtuig richting Singapore en, na een ritje met de metro van een half uur, zitten we om half 10 bij de consultant. Het is lopende band werk: paspoort, sponsorbrief, pasfoto en geld inleveren en 's middag rond 16.00 uur terugkomen. De regenachtige dag in Singapore brengen we door in één van de vele shopping malls en 's avonds om 21.30 uur zitten we weer in het vliegtuig richting Bali waar we 's nachts om 1.00 uur ons hotelbed inrollen. De volgende dag vliegen we weer terug naar Labuan Bajo. In drie dagen en vier vluchten uit en thuis...

We hebben dus weer een visum waarmee we het komende half jaar in Indonesië kunnen blijven (visum is geldig voor 2 maanden en daarna kunnen we het nog 4 maanden verlengen) en dat komt goed uit want Roberto heeft een leuke baan aangeboden gekregen!
Eind juni, vlak voordat we op onze korte vakantie gingen, wordt hij gebeld door de tourorganisatie waar hij een klus voor gefreelanced heeft. Het blijkt dat er gelukkig nog mensen zijn die wel kwaliteiten kunnen herkennen en zijn werk en enthousiasme naar waarde schatten. Ze willen hem graag hebben als manager van de "duik-afdeling" van de organisatie, die al wel aanwezig is maar nog verder uitontwikkeld moet gaan worden. Dat is een kolfje naar Rob's hand. Inmiddels is alles rond en heeft het bedrijf zijn verblijfs- en werkvergunning al aangevraagd. Dat is hier erg belangrijk (duurt sowieso een aantal maanden, dus hoe eerder hoe beter) en daar gaan ze dus duidelijk serieus mee om.

En om de organisatie, de tours en de duikstekken goed te leren kennen gaat hij morgen al mee op de eerste tour van drie dagen! Kijk, dat zijn spijkers met koppen, daar houden we van...

Vakantie!

Het heeft even geduurd (we zijn inmiddels al bijna een half jaar in Labuan Bajo) maar nu heb ik dan ook eindelijk gedoken in het prachtige Komodo Nationaal Park!

Met een freelance klus heeft Roberto een reisje voor ons samen bij elkaar verdiend en afgelopen zondag was het zover: we gaan op 3-daagse tour waar we alle highlights van het Nationaal Park te zien krijgen.

Het duiken is geweldig. De duikstekken behoren tot de Top Tien van de wereld en de hoeveelheid en diversiteit aan vissen en koralen in alle vormen, maten en kleuren is overweldigend. Daarnaast zien we haaien (white tips en black tips), schildpadden en natuurlijk manta's (waaronder de zeldzame zwarte "Ninja Manta" die maar op een paar plekken in de wereld voorkomt).

We bezoeken de eilanden Komodo en Rinca waar de Komodovaranen leven. De Komodovaraan is de grootste hagedis ter wereld (tot 3 meter lang) en komt alleen in dit gebied voor. Het zijn roofdieren die zowel op klein als groot wild jagen (zelfs herten en buffels) maar ook aaseters. Ze zien er bijna prehistorisch uit en zijn behoorlijk indrukwekkend als je ze van dichtbij ziet.

Klik hier voor een video van de: Komodovaranen (aan het einde zie je twee vechtende mannetjes, want het is het paringsseizoen...)

De avonden onvernachten we in een "piraten-kamp" op een onbewoond eiland in eenvoudige houten hutten waar we zicht hebben op prachtige zonsondergangen en ongelooflijke sterrenhemels.

Overdag brengt de boot ons naar de verschillende duikplekken, eilanden en stranden en genieten we van de relaxte overtochtjes met een koele bries en schitterende uitzichten.

Op de laatste dag zien we bij zonsondergang de vliegende honden van het eiland Kalong vertrekken. Deze grote vleermuizen vliegen met duizenden tegelijk naar Flores om zich daar tegoed te doen aan de fruitbomen.

Hier volgt een video van de: Vliegende Honden (de close-ups zijn wat schokkerig -want uit de losse hand gefilmd- maar het geeft wel een idee van de vleermuizen)

Als we daarna in het donker terug varen naar Labuan Bajo zien we overal op Flores vuurwerk ter viering van het einde van de ramadan. Het is een feestelijke afsluiting van een heerlijke reis!