donderdag 14 juli 2016

Visa-run

Visa-run, een regelmatig terugkerend fenomeen. In Panama ging de reis altijd per bootjes en bussen naar Costa Rica. Hier in Indonesië zijn de afstanden iets groter en gaat het per vliegtuigen naar Singapore. Voor Panama was het voldoende om minimaal drie dagen uit het land te blijven maar voor Indonesië hebben we een visum nodig. Dat regelt iedere (slimme) expat hier met een agent dus ook wij laten ons een "visa consultant" adviseren. Het blijkt dat hij het visum in één dag bij de Indonesische ambassade in Singapore kan verzorgen.

Op zondag vliegen we naar Bali waar we een hotelletje vlakbij het vliegveld nemen. Maandagochtend om 4 uur gaat de wekker, om 6 uur zitten we in het vliegtuig richting Singapore en, na een ritje met de metro van een half uur, zitten we om half 10 bij de consultant. Het is lopende band werk: paspoort, sponsorbrief, pasfoto en geld inleveren en 's middag rond 16.00 uur terugkomen. De regenachtige dag in Singapore brengen we door in één van de vele shopping malls en 's avonds om 21.30 uur zitten we weer in het vliegtuig richting Bali waar we 's nachts om 1.00 uur ons hotelbed inrollen. De volgende dag vliegen we weer terug naar Labuan Bajo. In drie dagen en vier vluchten uit en thuis...

We hebben dus weer een visum waarmee we het komende half jaar in Indonesië kunnen blijven (visum is geldig voor 2 maanden en daarna kunnen we het nog 4 maanden verlengen) en dat komt goed uit want Roberto heeft een leuke baan aangeboden gekregen!
Eind juni, vlak voordat we op onze korte vakantie gingen, wordt hij gebeld door de tourorganisatie waar hij een klus voor gefreelanced heeft. Het blijkt dat er gelukkig nog mensen zijn die wel kwaliteiten kunnen herkennen en zijn werk en enthousiasme naar waarde schatten. Ze willen hem graag hebben als manager van de "duik-afdeling" van de organisatie, die al wel aanwezig is maar nog verder uitontwikkeld moet gaan worden. Dat is een kolfje naar Rob's hand. Inmiddels is alles rond en heeft het bedrijf zijn verblijfs- en werkvergunning al aangevraagd. Dat is hier erg belangrijk (duurt sowieso een aantal maanden, dus hoe eerder hoe beter) en daar gaan ze dus duidelijk serieus mee om.

En om de organisatie, de tours en de duikstekken goed te leren kennen gaat hij morgen al mee op de eerste tour van drie dagen! Kijk, dat zijn spijkers met koppen, daar houden we van...

5 opmerkingen:

  1. Poeh, wat een reis voor een visum.
    Fijn als Roberto een vergunning kan krijgen. Alleen jij dan nog Debbie!
    Zo komt uiteindelijk alles toch weer op zijn pootjes terecht.
    Succes met alles.
    Groetjes,
    Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb toch al die tijd al gezegd dat het goed komt? Tja, er is niemand die meer vertrouwen in jullie heeft als wij. Op naar de volgende successtory!
    liefs, jullie vriendjes Miriam en Steef xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb toch al die tijd al gezegd dat het goed komt? Tja, er is niemand die meer vertrouwen in jullie heeft als wij. Op naar de volgende successtory!
    liefs, jullie vriendjes Miriam en Steef xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat gaaf, gefeliciteerd Roberto, een baan naar je hart. Jullie krijgen het weer voor elkaar, maar zeker niet voor niets. Maar jullie hebben beiden zoveel talenten en kwaliteiten. Fijn dat er nu weer wat zekerheid is voor jullie en hopelijk ook gauw een iets beter onderkomen! Heel veel succes en hopen dat dit een blijvertje is zolang jullie het nog leuk vinden:-) dikke knuffel van eindelijk een tropisch Nederland!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een gave verhalen, ik bewonder jullie dapperheid. In 2009 werkte ik met Debbie bij Bosch en vond het su-per cool dat jullie dit avontuur aandurfden. Vandaag dacht ik ineens aan je, ging op zoek en vond je blog. Ik wens jullie heel veel geluk, plezier en succes met de duikschool :)

    BeantwoordenVerwijderen