Panama City

De sky-line van Panama City

In het kader van onze sabbatical, brengen we een bezoekje aan Panama City. Niet voor het eerst, want iedere keer als we naar Nederland vliegen, gaan we via Panama City, maar het is de eerste keer dat we de stad toeristisch bezoeken. Normaal gesproken vliegen we altijd van Bocas naar Panama (want daarna begint de lange vliegreis naar Nederland pas) maar aangezien een vliegticket 4 keer duurder is én omdat we nu toch alle tijd van de wereld hebben, besluiten we dit keer om de bus maar eens te proberen.

Panamá La Vieja

Voor dag en dauw nemen we een bootje naar Bocas, alwaar we de eerste boot naar Almirante nemen. Een taxi brengt ons naar de bushalte waar om kwart voor negen de 10 uur durende busrit naar Panama City begint. Na de eerste stop krijgen we de huisregels te horen. Want er is iemand over zijn nek gegaan in het toilet van de bus en dat is níet de bedoeling. Gelieve ook een Numero Dos, oftewel Grote Boodschap, níet in de bus te plegen. Mocht één van deze noden zich voordoen, gelieve dit de buschauffeur te melden, dan wordt er gestopt. Ik heb het zekere voor het onzekere maar genomen en heb van de drie sanitaire stops gebruik gemaakt.

Panamá La Vieja (kathedraal toren)

Het eerste gedeelte van de rit gaat door de bergen naar David (dat stuk hebben we al vaker gereden) en dan komen we, voor het eerst van ons leven, op de Pan-Amerikaanse snelweg. Nou ja, laat dat 'snel' maar weg. Het is een tweebaansweg (één baan voor elke richting) die duidelijk aan renovatie toe is. Pas het laatste stuk, na Santiago, wordt het een vierbaansweg van enigszins betere kwaliteit. Ook voor het uitzicht hoef je de rit niet te maken. Het landschap is eentonig met niet of nauwelijks panorama. Kortom, de busrit is lang en saai. Ruim 13 uur nadat we van huis vertrokken zijn, rijden we over de brug Puente de las Américas en arriveren we eindelijk in Panama City.

Panamá La Vieja

Maar dan is het toch echt vakantie. We bezoeken 'Panamá La Vieja', de eerste Spaanse nederzetting gesticht in 1519 door Pedro Arias de Ávila. Helaas zijn de Panamezen niet sterk in het verstrekken van historische informatie en in het museum bekijken we regelmatig voorwerpen die duidelijk heel oud en interessant zijn maar de enige informatie die het begeleidende kaartje ons biedt, is de donateur van het betreffende artefact. Ook bij de ruïnes ontbreekt iedere informatie, zodat het bezoek uitmondt in een wandeling langs oude funderingen en halve muurtjes, terwijl we ons afvragen wat nou precies wat is geweest...

Casco Viejo (kathedraal Metropolitana)

Dankzij een reisgids weten we in ieder geval dat deze nederzetting niet lang heeft bestaan. In 1671 is het tijdens een gevecht met de beruchte piraat Henry Morgan afgebrand. Daarna verhuizen de Spanjaarden de stad naar een beter verdedigbare plek een paar kilometer verderop, een plaats die nu bekend staat als 'Casco Viejo'.

Casco Viejo

Casco Viejo is recent behoorlijk gerenoveerd en heeft met zijn smalle straatjes en laaghangende balkonnetjes een romantische sfeer. Er zijn diverse kerkjes, sommige steen voor steen overgebracht vanuit Panamá La Vieja, en schaduwrijke pleintjes. Het is een genot om doorheen te struinen.

Casco Viejo (vis-afslag)

Natuurlijk eindigen we iedere avond in een restaurantje en het toeval wil dat vlak om de hoek bij ons hotel La Tasca de Durán zit. Het is het restaurant van Roberto Durán, een beroemde Panamese boxer waarover vorig jaar een film is gemaakt ("Hands of Stone" met o.a. Robert de Niro). Die kans kunnen we niet voorbij laten gaan. We eten er een heerlijke steak en jawel, Roberto Durán is er ook en wel in voor een babbeltje en een foto!

Roberto & Roberto

Maar, hoe kan het ook anders, het hoogtepunt van de vakantie is toch wel het Panama Kanaal. We bezoeken de Miraflores sluizen, waar we vanaf een platform kunnen zien hoe de schepen door de sluizen gaan. Helaas, ook hier biedt het bezoekerscentrum en museum naar onze zin veel te weinig informatie over het hoe en wat.

Miraflores (locomotieven trekken schip door de sluis)

Op de laatste dag maken we zelf een boottochtje door het Panama Kanaal. In Gamboa stappen we op de boot die ons zuidwaarts via de Culebra Kloof (het smalste gedeelte van het kanaal) en zowel de Pedro Miguel als Miraflores sluizen terug brengt naar de Grote Oceaan. Het is een ontzagwekkende tocht. Om samen met zo'n gigantisch containerschip of tanker in de sluis te liggen, het containerschip in positie gehouden door zes kabels die aan soort locomotieven (ezels genoemd) vastzitten, terwijl het water zakt en er nog slechts centimeters ruimte aan beide zijden tussen de kademuur en het containerschip zit... Het is niet in woorden, en zelfs niet in foto's vast te leggen, maar het is echt waanzinnig indrukwekkend!

Miraflores sluis

Na deze prachtige dag gaan we met de nachtbus weer terug naar huis. Het was nog even spannend want de boot-tour begon ruim anderhalf uur later dan gepland. Gelukkig waren we hierover een dag van tevoren ingelicht, dus voor de zekerheid hadden we ons busticket laten overzetten naar een latere bus. Uiteindelijk verliep de boottocht erg voorspoedig en waren we ruim om tijd op het busstation, waar we keurig netjes wachten op onze 19.30 bus. Maar de bus van 19.00 gaat maar niet weg en de chauffeur blijft maar roepen. Rob en ik kijken elkaar aan: zou het omzetten van ons ticket dan toch niet helemaal goed zijn gegaan? Jawel hoor, bij navraag blijkt dat we nog steeds op de lijst van de 19.00 bus staan... Zodra we ingestapt zijn, begint de lange reis naar huis, waar we 's morgens om half acht doodmoe in ons bed rollen. Thuis! Kunnen we weer heerlijk uitrusten van onze vakantie...

 

Pedro Miguel sluis (het past maar net)