Van de grote stad naar een verlaten strand

We hebben er weer een paar dagen David op zitten, waar het ziekenhuis altijd ons hoofddoel is. Het was namelijk tijd voor mijn halfjaarlijkse controle en Roberto had een paar verdachte plekjes waar hij naar wilde laten kijken. Normaal gesproken doen ze hier niet aan afspraken maar de arts kent ons inmiddels en omdat we van ver moeten komen, hadden we het zo kunnen regelen dat we de ene dag op consult konden komen en (mocht dat nodig blijken) de volgende dag direct geholpen konden worden.
Mijn uitstrijkje kon even tussendoor gedaan worden en die bleek (nu al voor de derde keer) helemaal goed te zijn. Daarna gaan we door naar Roberto's arts. Twee van de drie plekjes blijken absoluut niets bijzonders te zijn maar de derde (op zijn linkerarm) vindt ook de arts verdacht, dus die wordt de volgende dag, onder plaatselijke verdoving, verwijderd. Het is een kleine ingreep en een uurtje later staat Roberto vrolijk en pijnloos weer buiten.
De rest van de tijd gebruiken we om boodschappen te doen, want als je dan tóch in de stad bent dan zijn er altijd wel dingen die je hier beter of goedkoper kunt krijgen. Twee dagen later arriveren we dus bepakt en bezakt weer in Bocas waar we joviaal begroet worden door de bootkapitein die ons naar Bastimentos vaart. Cabroles is een kolossale vent van minstens 150 kg en een stem die galmt als een kerkklok. Als hij achterstevoren in zijn boot klautert, laat hij een juweeltje van een bouwvakkers-decolleté zien. Yep, we zijn weer thuis. ;o)

Afgelopen zaterdag doen we eindelijk de tour die al jaren op ons lijstje staat, maar waar het om de één of andere reden nooit van gekomen is: de Turtle-tour. Ieder jaar tussen april en augustus komen de schildpadden namelijk hun eieren leggen op de diverse stranden van Colón en Bastimentos. Er is een vrijwilligersorganisatie die ze bewaakt en beschermd en op één strand (Playa Bluff op Colón) begeleiden ze ook een tour voor toeristen.
We hadden expres voor deze zaterdag gekozen omdat het nieuwe maan is en het dus erg donker is en de kans om schildpadden te zien het grootst is. Bovendien zitten we halverwege het seizoen wat inhoudt dat de eieren van de Hawksbill Turtle (Karetschildpad) beginnen uit te komen en de Leatherback Turtle (Lederschildpad) komt om eieren te leggen. We hadden dus kans om allebei de schildpadden te zien.
Rond 21.30 uur beginnen we onze wandeling over het brede strand met boven ons een maanloze met sterren bezaaide hemel en rechts van ons de grote witte golven van de branding. Met een rood led-lichtje wijst onze gids op oude sporen en nesten van schildpadden die de voorgaande avonden geweest zijn. Al gauw zien we verderop een rood lampje signalen geven: de spotters die vooruit gelopen zijn, hebben een schildpad gesignaleerd, maar ze staan helemaal aan het einde van het strand, minstens anderhalve kilometer verderop. We zetten er dus flink de sokken in, maar het mulle zand maakt onze vorderingen traag en het kost ons zeker twintig minuten om de betreffende plek te bereiken. Tegen die tijd is de schildpad helaas al vertrokken en kunnen we alleen nog de sporen en het verse nest van de Hawksbill Turtle bewonderen.
In een rustiger tempo lopen we over het strand weer terug, maar helaas, alle gunstige voorwaarden ten spijt, worden we niet beloond met een schildpad. Tja, zelfs als je de best dag van het jaar kan uitkiezen, heb je geen garanties...