Controle

"Controle?" denk je "die hadden jullie vorige week toch al gehad?"
Klopt, dat was de controle van het Panamese equivalent van het ministerie van Economische Zaken, om te zien of ons bedrijf wel alle benodigde vergunningen en papieren had. Deze nieuwe controle was van het Ministerio de Trabajo (ministerie van arbeid) en die was een stuk spannender.

Donderdagmiddag, Roberto was net terug van het duiken en klaar met het spoelen van alle spullen, komt er een man in een blauw uniform binnenstappen. Ik ben blij dat Rob er is want dit soort officiële dingen gebeuren altijd in het Spaans en mijn steenkolen-spaans is op zo'n moment absoluut niet toereikend. Roberto en de man gaan zitten en ik blijf stand-by en zorg ervoor dat alle gevraagde documenten per omgaande op de tafel verschijnen.
Het begint met de bedrijfslicentie. Nou dat is geen probleem want die was vorige week nog gecontroleerd. Dan vraagt hij om de betaalbewijzen aan de "Caja Seguro". Dit zijn de sociale lasten die wij betalen voor onze bootkapitein. Ook die kan ik zonder problemen overleggen. Vervolgens verzoekt hij om de uur-staten van de werknemer. Die hebben we dus niet om de doodeenvoudige reden dat niemand ons ooit verteld heeft dat we die moeten maken. Nou ja, dat vindt de man niet zo'n bezwaar als we dan de betaalbewijzen van het salaris aan de werknemer kunnen laten zien. Natúúrlijk kunnen we dat; van hoeveel maanden wilt u ze hebben? Gelukkig, dat stelt de man weer tevreden.

En dan kaart hij een heikel punt aan. Te beginnen met Roberto's paspoort vraagt hij vervolgens om Roberto's werkvergunning. Die heeft Rob niet. Toen we begonnen met de duikschool hadden we namelijk uitgevonden dat je als buitenlander wel een bedrijf mag hebben, maar je mag er niet zelf in werken. Nou is een werkvergunning verkrijgen in Panama een zeer moeizaam en kostbaar proces en wij hebben dus besloten dat we een duikwinkel zouden beginnen waar we duikspullen verhuren aan toeristen en af en toe duiken we voor de gezelligheid zelf mee. Dat is geen werk, dat is hobby (je moet af en toe een beetje creatief zijn...). Nou, daar denkt de meneer van het ministerie anders over! Hij is van mening dat je geld ontvangt uit de duikshop, dus je werkt. Roberto argumenteert dat we het geld ontvangen voor de verhuur van spullen en dat is geen werk. Maar ja, van een official ga je het dus niet winnen....

Dan komen er ineens twee Panamese dames en een man binnen lopen. Ze zijn casual gekleed, de dames in zonnejurk en de man in een grote felgekleurde korte broek, maar tot onze verbazing blijken ze bij de man van het ministerie te horen. Ze schuiven aan tafel en de discussie gaat voort. De man in korte broek heeft wel oren naar Roberto's argument en (oh wonder) hij blijkt de baas te zijn van de man in uniform. Blauwhemd is het er duidelijk niet mee eens, maar ja, de baas beslist. Zeker als de baas hoort dat we al 2 jaar dezelfde Panamese werknemer in dienst hebben en ook keurig alle sociale lasten voor hem betalen, concludeert hij dat Roberto best een duikwinkel mag hebben en dat hij daarvoor géén werkvergunning nodig heeft! Pfff, dat loopt met een sisser af....