maandag 18 februari 2013

Nostalgie

Vorige week heb ik mezelf ervan overtuigd dat het tijd wordt, dat ik met mijn tijd mee ga: ik heb een eigen Facebook account aangemaakt. De jongste generatie onder jullie denkt nu waarschijnlijk "pff, wat ouderwets, zelfs m'n oma zit op FB" maar ja, ik ben nu eenmaal nooit een trendsetter geweest.

Eenmaal op Facebook, ben ik natuurlijk direct op zoek gegaan naar oude vrienden van zowel de lagere als de middelbare school, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Van heel veel mensen blijk ik alleen nog maar de voornaam te kennen en van degene wiens achternaam ik me nog wel kan herinneren, blijken er verrassend weinig op Facebook te zitten, oftewel: niet één. In vergelijking met mijn leeftijdgenoten ben ik dus nog niet zó ouderwets...
Maar niet voor één gat te vangen, breid ik mijn zoektocht uit naar zussen of broers van mijn oude schoolkameraadjes (van wie ik me de voornamen dan weer wel kan herinneren - vreemd hoor, hoe je geheugen werkt) en dat levert meer succes op. Dus ik heb inmiddels weer contact met mijn vriendin van de middelbare school die ik 27 jaar geleden voor het laatst gezien en gesproken heb! En hoewel je je ineens realiseert hoe oud je al bent, is het ontzettend leuk om te lezen hoe haar leven gereild en gezeild is en wat ze allemaal heeft gedaan en meegemaakt en automatisch komen er allerlei herinneringen boven aan die goeie, ouwe (puber) tijd.

Verder heb ik dankzij Facebook kunnen constateren dat opvallend veel leeftijdsgenoten de afgelopen tijd naar Doe Maar zijn geweest. Een beetje jaloers ben ik wel want dat is dus echt uit "mijn" tijd en als ik in Nederland was geweest, had ik ook zeker als een overjarige puber op zo'n concert staan springen en joelen.
Solidair met mijn vrienden heb ik deze week ook naar Doe Maar geluisterd. Helaas geen live-concert voor mij; ik moet het doen met de I-pod, maar de nostalgie is er niet minder om. En natuurlijk zing ik alle liedjes mee. In gedachte dan, want met mijn koptelefoon op lijk ik anders wel erg op dat televisie-spel uit de jaren tachtig... (je weet wel, die met die grote oren).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten