Tijdelijk werk

Het is altijd de bedoeling geweest (en zo is dat toen der tijd ook meermalen besproken) dat Roberto na de verkoop van de duikschool er op ad hoc basis zou blijven werken. Aan de ene kant gewoon om lekker bezig te blijven maar ook voor de noodzakelijke financiële aanvulling op ons budget. Helaas, het moge duidelijk zijn dat in de huidige situatie met de nieuwe eigenaren daar geen sprake van is.
Bij mijn laatste blog bedacht ik me dan ook dat het de komende tijd wel eens erg rustig zou kunnen worden. Tijdens het hoogseizoen zullen we namelijk niet veel op reis gaan en ik begon me al zorgen te maken dat ik niets meer te vertellen zou hebben. Maar niets is minder waar...

Vrijdag 3 januari gaat Roberto even buurten bij Chris en hij zal op de terugweg gelijk de boodschappen mee nemen. Een uurtje later is hij terug zonder boodschappen. "Wijziging van plannen" kondigt hij aan. Chris heeft gevraagd of we die middag willen komen helpen in het hostel, o.a. met eten koken en dan kunnen we bij hem blijven eten. Tuurlijk, geen probleem, maar hoezo eigenlijk?

Nou... zijn vrouw (of eigenlijk zijn vriendin, want ze zijn niet getrouwd) is bij hem weg. De dag ervoor hebben ze, om welke reden dan ook, ruzie gekregen en dat schijnt nogal uit de klauwen gelopen te zijn.Volgens de overleveringen, die nu al legendarisch zijn, is zij hem als een waanzinnige met een machete te lijf gegaan. De volgende dag hoorde ik een gast aan een ander vertellen dat de situatie haar volledig getraumatiseerd had... Het was ook Chris niet in de kouwe kleren gaan zitten, want op mijn vraag of het nog goed kon komen tussen hen, was hij heel stellig: een vrouw die hem met een machete bedreigt, komt er níet meer in!

Dus, geheel onverwachts, hebben we ineens weer een baantje. Iedere middag om een uur of twee gaat Roberto naar het hostel waar hij, samen met Chris en een andere vriend, begint aan de voorbereidingen van het eten. Aan het einde van de middag ga ik er naartoe zodat ik kan afwassen en de tafels kan dekken. Het hostel zit helemaal vol en we hebben iedere avond minstens 10 tot 16 gasten te eten en dat is in het begin best even wennen. Maar al snel komt de routine erin en draait de nieuwe keuken-ploeg als een geoliede machine.

Het is ook wel weer leuk om in het hostel te werken want je komt automatisch met verschillende mensen in gesprek en na afloop eten we zelf ook een hapje mee en dat is meestal best gezellig.

Maar net zo onverwachts als het werk begon, is het ook weer afgelopen, want eergisteren verblijdde Chris ons met zijn heugelijke nieuws: zijn vriendin is weer terug! Tja, niets veranderlijker dan een man.

Nou ja, hebben wij weer eens een avondje vrij, ook best lekker. En volgende week hebben we alweer een andere klus, want dan is er een bruiloftsfeest in the Firefly en daar zijn we aangenomen in de functie van barman en buffet-juffrouw...