Het is de week van onverwachte dingen. We hadden eigenlijk gepland om deze week Finca Los Monos te bezoeken maar plotseling krijgen we het verzoek van Chris of we het weekend in Tio Tom willen werken. Nee... zijn vriendin is niet opnieuw vertrokken, maar zij en de hulp gaan naar David om grote inkopen te doen. Dus we zijn vrijdag, zaterdag en zondag weer onder de pannen; hele dagen dit keer, want we werken nu ook de ochtenden. Net als "vroeger" is het weer ouderwets ontbijtjes serveren, kamers schoonmaken, nieuwe klanten ontvangen en toeristen-informatie verschaffen.
We zijn zondagavond net bezig met de vaat en de keuken opruimen als Chris binnen komt met een nieuwtje: hét verjaardagsfeest van het jaar is die avond en we zijn uitgenodigd. Een rijk Amerikaans stel blijkt een vakantiehuis op Bastimentos te hebben waar ze in de wintermaanden naar toe komen en zij viert ieder jaar hier haar verjaardag, wat altijd een hele happening schijnt te zijn. Een onverwachts feestje... daar zeggen we geen nee tegen!
Zodra we klaar zijn in Tio Tom gaan we samen met Chris en zijn vriendin richting feest. Het vakantiehuis staat naast the Firefly en is absoluut het mooiste huis van het hele dorp; volgens de eigenaren is het geheel volgens het Feng Shui principe gebouwd en ingericht.
Het feest is al in volle gang. De keuken heeft een lange bar waar ze alle mogelijke drankjes serveren, in de kamer staat een grote tafel met hapjes, terwijl op het achter-balkon iemand vlees en vis aan het grillen is op de barbecue. De "Bastimentos Beach Boys" (zes man sterk) spelen de sterren van de hemel en het grote terras aan de voorkant is omgetoverd tot dansvloer. Het lijkt wel alsof het hele eiland is uitgenodigd, zowel locals als expats, overal zijn mensen aan het eten, drinken en dansen. Inderdaad, geen verkeerd feestje. Het is wel duidelijk dat de eigenaren goed in de slappe was zitten, maar vreemd genoeg schijnt niemand te weten hoe ze aan hun geld komen. Daar lijken ze nogal zwijgzaam over te zijn...
Rond een uur of twaalf verrast Roberto me door aan te geven dat hij wel naar huis wil. Want, zo zegt hij, ik ben nogal dronken... Ook dat is onverwachts. De laatste keer dat ik Roberto dronken heb meegemaakt is minstens 15 jaar geleden tijdens een carnaval in Veghel waar hij toen met fiets en al in een besneeuwde voortuin strandde. Gelukkig hoeven we hier nooit echt ver te lopen en Roberto laat zich gedwee door mij naar huis begeleiden, de hele weg mompelend "ik ben geloof ik dronken... hoe kan ik nou dronken zijn...?"
Het komt goed uit dat we de volgende ochtend niet meer bij Tio Tom hoeven te werken dus we kunnen maandag lekker uitslapen.
Dinsdag komt er een ander onverwachts nieuwtje: ze zijn begonnen met het pad naar Wizard Beach. Al sinds oktober vorig jaar loopt er een initiatief van de middenstand van Bastimentos. De eigenaren van hostels, restaurants en andere toeristische gelegenheden hebben de handen ineen geslagen om Bastimentos aantrekkelijker te maken voor toeristen. Het eerste project is het pad naar Wizard Beach verbeteren. Dit pad loopt door de jungle en is vaak erg modderig en glibberig en dat zouden we met loopbruggen en traptreden beter begaanbaar maken. We hadden er al sinds begin december niets meer van gehoord, maar nu blijken ze dan toch eindelijk begonnen te zijn. We zijn natuurlijk even gaan kijken en ja hoor, de eerste loopbrug is een feit! (wordt vervolgd)
Tot slot hebben we sinds een paar dagen een birdfeeder aan het balkon hangen, een plastic voederbakje gevuld met suikerwater, speciaal voor kolibries. Het leek mij een goeie gelegenheid om weer eens een mooie foto te maken, maar voorlopig nemen ze een loopje met me want zodra ik met m'n camera aan kom lopen zijn de vogels gevlogen. En als ik denk slim te zijn en alvast met de camera schietklaar bij het bakje ga staan, laten ze me mooi wachten tot ik een ons weeg. Voor een foto zal ik (en jullie dus ook) nog een beetje meer geduld moeten betrachten....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten