Verhuizen

Kinkajou

Maandag 1 december is het zover: Verhuisdag.
Een tweetal weken eerder waren we al op jacht gegaan naar een wasmachine en een nieuw gasfornuis, samen met de huiseigenaar Honky. Zoals we kort geleden ontdekten, is zijn voornaam officieel Alvaro maar, zoals iedereen hier op het eiland, heeft hij minimaal één bijnaam en wordt hij altijd Honky genoemd.
Voor grote inkopen, zoals wasmachine en fornuis, kunnen we het best naar het vaste land en vanwege die grote apparaten gaan we dit keer niet met de reguliere watertaxi naar Almirante maar met Honky's eigen boot. Plan is om naar Changuinola te gaan, maar omdat dat toch weer een extra busrit van drie kwartier is, besluiten we eerst even in Almirante te kijken. Almirante is niet echt een stad, maar blijkt toch een paar relevante winkels te hebben en we slagen zonder problemen. Met behulp van het winkelpersoneel worden beide machines in Honky's boot geladen en in veertig minuten motoren we weer terug naar Bastimentos. Daar roepen we de hulp in van een paar mannen die de apparaten naar boven (het pad heeft zo'n 40 traptreden), naar het huis sjouwen. Je hebt het al begrepen: hier op de eilanden doen ze niet aan thuis-bezorgen...

Zaterdagmiddag (29 november) om vijf uur krijgen we de sleutel van het huis en weet ik dat ik de volgende dag aan het grote inpakken kan gaan beginnen. Alles, behalve de keukenspullen want die pak ik pas op de ochtend van de verhuizing in.
Op D-day staan we vroeg op en na het ontbijt begin ik aan het inpakken van de keuken. Rond negen uur staat het hele boeltje klaar: in totaal zo'n 20 koffers, dozen, tassen, zakken en wat los spul van onhandig formaat.

Omdat het huidige huis een stuk op de heuvel staat en het toekomstige huis verderop in het dorp ook weer een stuk op de heuvel staat, hebben we dit keer niets aan een boot en moet alles de heuvel af, de straat door en de heuvel weer op gesjouwd worden. En omdat we toch ook niet meer de jongsten zijn, besluiten we daarvoor een paar sterke mannen in te huren. Hier in Panama zijn dat (zoals ze hier genoemd worden) de "indio's": de oorspronkelijke indiaanse bevolking (in deze streek van de Gnöbe-Buglé stam). Net als de sherpa's in Nepal, zijn de indio's de "dragers" van dit land. Klein van stuk maar stevig en gespierd, kunnen ze, schijnbaar moeiteloos, onvoorstelbaar veel gewicht versjouwen.
Roberto heeft dus twee man uit het dorp gevraagd en terwijl zij heen en weer sjouwen met onze spullen is Rob in het nieuwe huis aan het klussen (fornuis en wasmachine installeren, dingen ophangen e.d.) en maak ik het oude huis schoon. Binnen drie uur is alles verhuisd en kan ik op weg naar ons nieuwe honk om daar op mijn gemak weer alles uit te pakken. 's Middags om vier uur heeft bijna alles alweer een plek gevonden en kunnen we in onze hangmat genieten van een welverdiend koel drankje.

Montezuma Oropendola

Het went ouderwets snel in het nieuwe huis. De kolibries hebben de nieuwe bird-feeder al volop gevonden en we hebben onze eerste Kinkajou alweer gespot. De Montezuma Oropendola's, met hun prachtige gele staart en specifieke zang, zijn alom vertegenwoordigd in de bomen rondom het huis en 's avonds als het schemert, komt de zacht-zoete geur van de ylang-ylang bloesem ons tegemoet. Gôh, die was ik vergeten maar dat is waar: we hebben hier twee ylang-ylang bomen en ze zitten nokvol bloemen! Heerlijk....

Ylang-Ylang