Afwachten

We zijn de afgelopen week druk bezig geweest met huizen bekijken, maar het valt niet mee. Het moet uiteraard aan het water staan maar het moet ook groot genoeg zijn om er zelf te wonen. Het punt is namelijk dat zolang de duikschool in het hostel zat, het automatisch beheerd werd. In Tio Tom is altijd iemand aanwezig en zo wisten we dat onze spullen veilig waren. Echter als we de duikschool ergens anders gaan onderbrengen waar 's avonds niemand is, dan is dat een behoorlijk risico. Zelfs de lokale bewoners waarschuwen ons hiervoor en je wilt niet op een ochtend binnenkomen en constateren dat je halve duikschool is leeg gejat.
Oftewel we moeten een huis hebben groot genoeg voor de duikschool én een woning en we hebben inmiddels iets op het oog dat daaraan voldoet. Ook hier moet het nodige aan gebeuren (dat moet hier eigenlijk met ieder huis) maar niet zoveel als bij het eerste huis wat we bezichtigd hebben en bovendien is de huur hier iets gunstiger. Helaas wonen de eigenaren van het huis in Costa Rica en zijn lastig te bereiken. Hopelijk kunnen we ze volgende week te pakken krijgen en dan zullen we afspraken moeten maken over de te verrichten werkzaamheden en hopen dat we tot overeenstemming kunnen komen. Afwachten dus...

Verder gaat het leven gewoon verder. Naast de nodige dagen duiken zijn we de afgelopen week naar de tandarts geweest. Dat was al een tijd geleden (halfjaarlijkse controle is hier niet echt gebruikelijk en één of twee jaar zijn om voordat je er erg in hebt) en het was dus wel nodig. We hebben allebei een grote schoomaak-beurt gekregen en bij Roberto moest er ook nog geboord worden, maar nu zijn we voorlopig weer even klaar.

En gisterenavond zijn we weer eens echt luxe uit eten geweest. Het was alweer ruim twee jaar geleden dat we in het restaurant Guari-Gauri gegeten hadden en we wilden ons ter ere van mijn verjaardag maar weer eens verwennen. Omdat het restaurant volgende week toevallig de hele week gesloten is, zijn we gisteren geweest. We hadden ons er van tevoren al erg op zitten verheugen en toen mijn moeder me verraste met een geldbedrag op mijn rekening om het etentje te bekostigen was het feest helemaal compleet.

We hebben heerlijk genoten van dit cadeau dat bestond uit een zes-gangen verrassingsmenu: Allereerst een gazpacho (koude tomatensoep) gevolgd door een gegratineerde aubergine mousse. Daarna kregen we kip in een soja-honing marinade en gang nummer vier was een gehaktstaaf met een sirtaki sausje. Het hoofdgerecht was grouper, een heerlijk stevige witvis, met een dun laagje gerookte zalm gecompleteerd met gebakken aardappeltjes en een wortelpuree. Tot slot volgde een klassieke Dame Blanche, vanille ijs met chocolade saus, geflankeerd met wat stukjes peer. Natuurlijk hebben we nog lekker nagetafeld met een espresso en cointreau. In één woord: heerlijk!