Hoogtepunt

Het gaat lekker, we kunnen niet anders zeggen. Of, om met Youp van het Hek te spreken (met zo’n hete aardappel): “De zaak loopt als een dolle!” Sinds de start van Scuba 6 Diving in december 2010 zijn we ieder jaar in omzet gegroeid en sinds begin dit jaar merken we dat onze bekendheid en goede reputatie (dankzij mond-op-mond reclame en zeker dankzij Tripadvisor) zorgen voor een exponentiële groei. We hebben het dit jaar dan ook steeds drukker gekregen, niet alleen in het hoogseizoen maar zelfs in het midden- en laagseizoen.

En toch... heeft met name Roberto het idee, dat de crisis die in Europa maar voort blijft duren,  ook hier zijn invloed steeds meer laat gelden. De buitenlanders die hier al langer dan wij een bedrijfje hebben en afhankelijk zijn van toeristen (hostels, restaurants, (duik)winkels, etc.) klagen steen en been. Volgens hen is het in geen jaren zó slecht geweest...

En toch... weten we niet of dit gebied het als toeristenbestemming gaat redden. We zien hier toch wel een hoop dingen gebeuren (zoals het nog steeds niet opgeloste vuilnis-probleem maar ook een groei in kleine criminaliteit) die op de langere termijn toeristen behoorlijk kunnen afschrikken. Zelfs mijn zus, die ons hier 3 jaar geleden bezocht heeft en de afgelopen maand weer bij ons was, zag het verschil op Bocas en Bastimentos en helaas niet ten goede...

En toch... weet Roberto niet hoe lang hij dit nog vol houdt. We zitten natuurlijk in een prachtige omgeving en duiken met enthousiaste vakantiegangers is echt geen crime, maar hij is natuurlijk wel dagelijks fysiek bezig en aangezien het steeds drukker wordt, wordt de belasting voor hem ook steeds groter. En, hoewel hij het zelf niet graag toegeeft, Roberto wordt er ook niet jonger op...

Als ´slachtoffer´van onze eigen populariteit, waarbij de vraag steeds vaker het aanbod overstijgt, zouden we eigenlijk moeten uitbreiden. Meer materialen kopen zodat we met grotere groepen kunnen gaan duiken. Mensen in dienst nemen zodat we de groepen kunnen opdelen tussen een instructeur en een divemaster. Maar dan moet er natuurlijk wel een grotere boot komen en misschien ook een eigen compressor...
Het zou betekenen dat we een flinke investering zouden moeten doen en dan komen toch onze eerdergenoemde observaties om de hoek kijken en vragen we ons af of we dat nog wel moeten wagen.
Bovendien wíllen we eigenlijk helemaal geen grotere duikschool. We danken onze reputatie met name aan onze kleine groepen en de persoonlijke aandacht, iets wat we alleen kunnen waarborgen als we alles zelf doen. Met grotere groepen en andere mensen in dienst wordt dat een heel ander verhaal.

Het moge duidelijk zijn: we hebben de afgelopen tijd samen de nodige overpeinzingen gehad en zijn tot de conclusie gekomen dat er een waarheid schuilt in dat spreekwoord over ´hoogtepunt´ en ´stoppen´... Kortom, we hebben de zaak verkocht!

De nieuwe eigenaar is een Amerikaan die momenteel in Duitsland woont. Hij is druk bezig om zijn divemaster brevet te halen en wil daarna zo snel mogelijk instructeur worden. Begin oktober zal hij samen met zijn vriendin ter plaatse zijn en krijgen we het heel druk. Niet alleen zal Roberto hem helpen met het afronden van zijn divemaster- en instructeurstraining maar we moeten hen natuurlijk ook alle ins en outs van de duikschool en het wonen/werken in Panama bijbrengen. We hebben beloofd om maximaal tot het eind van dit jaar te helpen met de duikschool (totdat de eigenaar zelf instructeur is) en daarna kan hij Roberto eventueel als freelance instructeur inhuren.

En, ik hoor de vraag al in de lucht hangen, wat gaan wij dan volgend jaar doen? Natuurlijk hebben we ook daar over nagedacht. Als we niet meer verantwoordelijk zijn voor de dagelijkse gang van zaken in de duikschool hebben wij de vrijheid om wat rond te reizen. We wonen al 4 jaar in Panama maar hebben nog nooit iets van het land gezien, behalve Bocas del Toro en zelfs dat nog niet eens uitgebreid. En ook de ons omringende landen, allemaal bekende vakantiebestemmingen, kennen we nog helemaal niet. En het is natuurlijk van de zotte dat je jaren in Midden-Amerika woont en helemaal niets van die regio gezien hebt.

We blijven dus voorlopig hier op Bastimentos wonen, en willen de komende tijd vanuit deze thuisbasis diverse gebieden in Panama en omstreken bezoeken.
In de periodes dat we thuis zijn zal Roberto, die toch altijd wel bezig wil blijven, best af en toe nog eens gaan duiken, maar het geeft hem de vrijheid om te kiezen waar en wanneer hij dat doet.

En bijkomend voordeel: het lost in ieder geval ons probleem met het Ministerio de Trabajo op, want straks zijn we echt alleen nog maar toerist...!