Vreemde week

We vinden het maar vreemd. Het is duidelijk laagseizoen en we zien dan ook weinig toeristen op de eilanden. Het hostel is bijzonder stil (hebben wij nog niet eerder zo meegemaakt) maar in de duikschool draait het allemaal aardig door. Zoals gezegd zijn we zondag met een nieuwe Open Water cursus begonnen, met twee meisjes uit Nederland die allebei apart hadden gereserveerd. Het was dus leuk dat we ze samen in dezelfde cursus konden zetten. Op het laatste moment kwam er ook nog een Amerikaanse jongen bij dus de cursus was goed gevuld.
De Nederlanders sliepen ook allebei (met respectievelijk vriend en een vriendin) in het hostel en aangezien we slechts twee dagen nog één andere kamer verhuurd hebben, was het een gezellig Hollands onderonsje deze week. De vriend en vriendin (beiden gecertificeerde duikers) zijn allebei ook nog een dag mee geweest met duiken, dus hoewel het hostel ongelooflijk rustig is (we zijn sinds gisteren weer helemaal leeg), mogen we met onze duikschool ook deze week weer niet mopperen.

Maar dat het rustig is in het hostel wil nog niet zeggen dat er geen rare dingen kunnen gebeuren. Zo werden wij woensdagnacht wakker omdat Annie aan het blaffen was. Nou doet ze dat wel vaker, als er midden in de nacht mensen over straat lopen en wat luidruchtig zijn, maar zodra die voorbij zijn, houdt Annie algauw weer op. Deze keer bleef ze echter aanhouden en toen we allebei echt wakker waren, hoorden we geklop op de voordeur. Een blik op mijn mobieltje vertelde me dat het kwart voor vijf in de ochtend was. Wat zullen we nu krijgen? Als Rob de deur open doet, staan daar een Engelse jongeman  met een volkomen dronken indiaanse vrouw. De jongen lijkt te denken dat dit het adres is waar hij het meisje thuis moet brengen, maar het vrouwtje blijft hem alleen maar vragend aankijken. Blijkbaar had zij andere dingen in gedachten. Tegen de tijd dat de jongen zich dat realiseert, mompelt hij een "ojee, dit is gênant" en druipt af, op de voet gevolgd door de dronken vrouw.

Verder hebben we deze week ook nog een telefoontje gekregen waar we heel erg van geschrokken zijn. Olaf en Kathy zijn vrienden van Tom en Ina die wij ook goed kennen. Ze hadden tot voor kort een hostel in Puerto Viejo, Costa Rica, waar we altijd verbleven als we op visa-run gingen. Ze zijn van onze leeftijd en we kunnen goed met ze opschieten. Een paar weken voordat wij naar Nederland gingen, waren ze bij ons op bezoek. Ze waren namelijk gestopt met het hostel in Costa Rica en zouden op het vasteland in Panama (in het plaatsje Boquete, in de bergen) een restaurant gaan beginnen.
Afgelopen week belde Olaf op met het bericht dat Kathy een paar dagen daarvoor overleden was! Ze had last van haar buik en was naar David naar het ziekenhuis gegaan en daar is ze aan een inwendige bloeding gestorven. Dit nieuws kwam wel zó onverwachts en was zó'n schok dat we het nog steeds niet kunnen geloven. Zeker niet, omdat we haar nog geen twee maanden geleden gezien hebben. Onvoorstelbaar. Het trieste is dat ze een week daarvoor het restaurant hadden gekocht. Binnenkort komt Olaf naar Bastimentos, want Kathy wilde dat haar as over de Caraibische Zee zou worden uitgestrooid....