Dakdekkers

Sinds het laatste blog is het dan eindelijk mooi weer geworden en dat was maar goed ook want ons dak was aan reparatie toe. De laatste paar regenbuien drupte het namelijk ook in mijn hangmat. Weliswaar niet veel, maar toch... (niet handig als je e-reader nat wordt)
We hadden dus bij deze en gene nagevraagd wie ons dak zou kunnen maken en het antwoord bleek eenduidig: dat doen de indianen. En, zoals dat hier meestal gaat als je een beetje rondvraagt, enkele dagen later staat er een indiaan op de stoep die via-via gehoord heeft dat we een dakdekker nodig hebben en binnen vijf minuten is de deal rond.

De volgende ochtend komt hij in zijn cayuco (een uit een boomstam gehakte kano), volgeladen met palmbladeren, aan peddelen. De palmbladeren zijn allemaal al over de naaf doormidden gesneden en worden op ons dek uitgeladen, waarna er nog eens twee bootladingen volgen.

Samen met zijn helper klimt hij daarna het dak op, zijn helper blijft op het vlakke gedeelte staan en hijzelf klimt naar de nok van het puntdak. Inmiddels is er ook een jochie binnengekomen (ongetwijfeld een zoontje of neefje of ander verwantschap aan één van de mannen) die als "oppertje" fungeert.

Hij reikt de halve palmbladeren aan, aan de man op de eerste verdieping. Vervolgens, als er een hele stapel op het platte dak ligt, bindt de helper ze één voor één aan een touw waarmee de man op de nok ze naar boven hijst. Bij iedere handeling kraakt en zucht het dak vervaarlijk en ik kijk telkens weer angstvallig omhoog, in de verwachting dat er elk moment een indiaan op m'n schoot kan vallen, maar alles gaat goed.

De dakdekker knakt de bladeren halverwege en legt ze dakpansgewijs over de nok van het dak, zodat ze aan beide zijde over de punt hangen. Daarna volgt een tweede laag die ook dakpansgewijs maar in tegengestelde richting wordt neergelegd. Tot slot worden de bladeren met een touw aan het dak vastgeregen. Het is een tijdrovende klus en al met al zijn de mannen ruim vier uur in de brandende zon bezig geweest, maar nu ziet ons dak er weer picobello en regenbestendig uit (of dat ook zo ís, zal de volgende hoosbui ons leren...)